بزرگنمايي:

راه ترقی - آرمان امروز / «از کراوات جولانی تا قهوه خوران قاسیون» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان امروز به قلم صلاح الدین خدیو است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
کراوات جولانی پرسش های جدید درباره‌ی یگانگی صورت و سیرت وی آفریده است.
آیا جولانی واقعا از گذشته‌ی جهادی خود فاصله گرفت؟
تحول فرضی وی، به معنای تغییر سازمان متبوعش با هزاران رزمنده‌ی خارجی هم است؟
آیا می توان به آسانی بخش سوریه‌ی القاعده را به حزبی محافظه کار و لیبرال نظیر آکپارتی با خاستگاهی غیردینی تبدیل کرد.

برای خیل عظیم اسلام گرایانی که این روزها با ترکیبی از افسوس و افتخار به دیدن مسجد اموی دمشق می روند، جولانی یادآور نوستالژی معاویه بن سفیان و امپراتوری او است.
شخصیتی متناقض و پیچیده در میان اهل سنت که از سویی تدبیر و کیاستش را می ستایند و از سوی دیگر بخاطر تبدیل خلافت به ملوکیت سرزنش می شود.
جولانی تقریبا با همان دشواره‌ی معاویه‌ در 1400 سال قبل روبروست؛ تاسیس سازمان حکومتی مدرن با داشتن مشروعیت اسلامی راستین.
گزینه‌های اندکی فراروی معاویه بود، جولانی نیز چنین است.
آیا دمکراسی و انتخابات را می پذیرد یا هنوز در اندیشه‌ی خلافت است؟
از روی کراوات سبزرنگش نمی توان پاسخ داد. شاید بخشی از پروتکل توصیه شده توسط فیدان و مسئولان امنیتی قطری باشد!
از سوی دیگر ضیافت قهوه خوران فیدان در معیت جولانی، بر فراز کوه مقدس قاسیون در حالی که دمشق زیر پایش است، تنها به کار تشدید افسردگی جمعی سوری ها می آید.
شاید آخرین باری که یک دولتمرد ترک از آن بالا دمشق را به نظاره نشست، سال 1914 بود.
ترکیه آمده که رویای ناکام قرن 19 را در قرن 21 محقق کند؛ خام دستی و روان پریشی از این بیشتر!؟
رویاها تاریخ مصرف دارند و قرون ماضی را نمی توان به اکنون آورد.
سوریه قلب ناسیونالیسم عرب، خاطره‌ی عمده‌ی سال های قرن جاری را با ندامت و تحقیر به یاد می آورد. اربابان روس رفتند و ترک ها بازگشته‌اند. البته در معیت اسرائیلی ها در هیات دشمن و اشغالگر!
احساس عمیق این حقارت تلخ، می تواند به یک ناسیونالیسم پرخاشگر تبدیل شود. دومین سفر فیدان طی یک هفته حتی اگر به ظاهر به نیت خیر باشد، به خودی خود تحقیرآمیز است،
مانند رفتار با خویشاوند فقیری است که پیشتر توسط دیگران اذیت شده و اکنون قوم و خویش خیرخواه آمده تا او را از باقی مایملکش لخت کند.
پوشیده نیست که فیدان صرفا به خاطر کردها هر روز می آید و نمی گذارد سوریه روی آرامش ببیند.