راه ترقی - جام جم / علی مرادی، بازیگر سریال سوجان، بازیگری را هم در کنار اجرا تجربه کرده اما بازی در سریال سوجان برای مخاطبان این شب‌ها بیشتر آشناست. قربان با تصمیمات عجیب‌و‌غریب خود صدای خیلی از مخاطبان را درآورده و البته این نشان از باورپذیر‌بودن بازی او دارد.
خودش درباره حضورش در سوجان به جام‌جم می‌گوید: پیش‌تولید سریال سوجان از سال 1400 شروع شده بود و انتخاب بازیگر اردیبهشت 1401 انجام شد و من به‌عنوان دومین بازیگر قرارداد بستم و حدود دو سال و هشت ماه درگیر سریال بودیم. تست گریم طولانی داشتیم و چهار مقطع زمانی را قربان طی می‌کند و این‌که بسیار سخت از لحاظ گریم بود. می‌توانم بگویم شخصیت قربان چند بازه زمانی داشت که در چهار پنج سال از زندگی‌اش باید بازی می‌کرد و از یک نقطه‌ای شروع می‌کرد و به یک نقطه دیگری می‌رسید و حفظ راکورد این ماجرا در طول دو‌‌ سال و هشت ماه سخت بود.

تلویزیون هنوز هم مرجعیت دارد
وی در‌خصوص بازخوردهای صورت گرفته به مجموعه این‌طور بیان می‌کند: بازخورد‌ها در این مدت که سریال پخش می‌شود خداروشکر خوب بوده و در دوره‌ای که همه می‌گویند ما تلویزیون نمی‌بینیم یک نکته جالب بگویم که طرف با جزئیات کامل سریال را برای من تعریف می‌کرد. البته نقد هم شنیدم،هر کاری هم نکات مثبت دارد و هم منفی اما خوشحال‌کننده بود که این اثر مخاطب دارد و مخاطب سریال را می‌بیند. نمی‌توانیم بگوییم مخاطب تلویزیون را دنبال نمی‌کند. یادمان باشد تلویزیون هنوز هم نسبت به رسانه‌های دیگر مرجعیت دارد. حتی می‌توان گفت کل ایران تهران نیست که تهران را مرجعیت بگذاریم و در شهرهای مختلف به‌خصوص در شمال کشور در قهوه‌خانه‌ها سریال را دور هم نگاه می‌کنند. مردم آن منطقه سریال را دوست دارند و نگاه می‌کنند.
مرادی درباره ورودش به دنیای هنر، می‌گوید: من سال 81 با بازی در سریال داوطلب به کارگردانی مسعود تکاور شروع کردم و بعد از سال 85 وارد حوزه اجرا شدم و تا سال 90 کار اجرای کودک انجام می‌دادم. تقریبا نمایش‌های عروسکی زنده که معروف‌ترین آنها عروسک ململ بود و خانم گلی حدود سه سال نمایش زنده بود و برای من یک دانشگاه بود. سال 90 سریال فرات را با مازیار میری کار کردم و قبلا هم کارهایی انجام داده‌ام مثل مرگ تدریجی یک رویا، تاوان و مامور بدرقه، همچنین در تله‌فیلم گمشدگان، ظهر آبی و... تجربه داشتم. بعد از این کارها ژانر متفاوت اجرا را با برنامه امروز هنوز تمام نشده و خوشا شیراز دنبال کردم و سال 93 ویتامینC به‌جای علی ضیا رفتم و از سال 96 به مدت پنج سال کار نکردم تا زمان سریال سوجان که مخاطبان این شب‌ها پیگیر آن هستند.
فراز و فرودهای قربان را دوست داشتم
این بازیگر در اشاره به‌دلیل انتخاب نقش قربان تصریح می‌کند: داستان را خیلی دوست داشتم. بالاخره سوجان یک سریال متفاوت از یک دوره متفاوت است و از طرفی کارهای قدیمی آن هم در خطه گیلان کارهای خوبی می‌شود‌. داستان بسیار جذابی است و اولین چیزی که از 65 قسمت سریال خوندم، جذب داستان شدم. فریدون حسن‌پور داستان را خوب نوشته بود و بازنویسی شد و یک چیزهایی تغییر کرد. البته شخصیتی که خودم بازی کردم شخصیت قربان در فیلمنامه تخت و یکنواخت نبود. یعنی این‌طور نبود که بله‌قربان‌گو باشد و شاگردی کند. بلکه نقش قربان فراز و نشیب‌های خوبی داشت و بسیار به نقش علاقه‌مند شدم. این نقش‌ها به بازیگر کمک می‌کند که خودش را محک بزند و در موقعیت‌های مختلف ببیند و شخصیت قربان را برای این بازی کردم. بعد از این سال‌ها چیزی یاد گرفتم، نمی‌توانم بگویم خوب بودم یا خیر، چراکه مخاطب باید نظر بدهد اما نکته‌ای که هست فراز‌و‌فرود‌های شخصیت قربان را دوست داشتم و داستان را قربان جلو می‌برد و هر چه جلوتر برویم متوجه می‌شویم.وی ادامه می‌دهد: شخصیت قربان پر از فراز و فرود است و شبیه قربان در زندگی و اطرافیان خودمان زیاد است و ربطی به موقعیت زمانی ندارد. به خاطر عشق‌شان یک حماقت‌هایی می‌کنند و وارد منجلابی می‌شوند که مثل بهمن از یک گلوله کوچک تبدیل به توده بزرگ می‌شود و نمی‌توانند جلوی آن را بگیرند. قربان را دوست دارم و نمی‌توانم بگویم نادان بوده، چراکه هر چه جلوتر می‌رویم، می‌بینید که از دانایی که دارد می‌خواهد کارهایی انجام دهد و چیزی در ذهن خود چیده که به عشق خود سوجان برسد. اما درس زندگی است و به خود من بازیگر هم شخصیت قربان درس دارد و آموزنده بود.

چالش‌های یک لهجه خاص
وی درباره گروه و همکارانش در سوجان هم می‌گوید: گروه خوبی داشتیم و بیشتر عزیزان کمتر‌چهره بودند مثل خودم که بیش از 17 سال کار کردم و همه من را به‌عنوان مجری می‌شناسند. آنها هم کار کرده بودند اما در این سریال دورهم جمع شدیم. بیش از دو سال و نیم در شهرستان کار کردن، سختی خاص خودش را دارد. ما به‌عنوان بازیگر می‌توانستیم دوام بیاوریم، البته حضور میثم آهنگری به‌عنوان یکی از تهیه‌کنندگان، بسیار حائز‌اهمیت بود و می‌توانم بگویم اگر تلاش‌های او نبود، سریال تا چهار سال دیگر هم پخش نمی‌شد.مرادی درباره لهجه و گویش هم این‌طور بیان می‌کند: شاید قبل از سریال سوجان این‌قدر دقت نمی‌کردم اما لهجه گیلانی یکی از شیرین‌ترین لهجه‌هایی است که شنیدم. لهجه گیلانی بسیار شیرین است. از ابتدا قرار بود ما لهجه نداشته باشیم و آوا باشد و خیلی قرار نبود غلیظ باشد، چراکه خیلی لبه تیغ است و باید مراقب باشیم. سعی کردم در زمان‌هایی که کار نداشتم با بچه‌های گیلان صحبت کنم. همچنین کار در جنگل سختی‌ها و زیبایی‌هایی دارد. زیبایی‌هایش قشنگ‌تر است. البته سختی‌هاست که آن زیبایی‌ها را رقم می‌زند. برای لهجه می‌توانم بگویم جزو معدود بازیگران غیرگیلانی هستم که با لهجه گیلانی صحبت کردم و این حفظ و راکورد لهجه از دل مردم گیلان در آمد. معاشرتی که با دوستان در زمان‌های استراحت داشتم و ارتباطی که با آنها گرفتم این لهجه را در سکانس‌ها ثابت و مداوم درآورد. کار در شمال کشور بسیار لذت‌بخش بود و به‌خاطر طبیعتی که دارد به شما قاب و پلان خوشگلی می‌دهد. حالا کافی است به همین قاب و پلان یک داستان و بازیگران خوب هم اضافه کنید، نهایتا کار خوبی را خواهید داشت.
مردم سوجان را دوست دارند
علی مرادی، بازیگر نقش قربان در سریال سوجان، درباره واکنش مخاطبان به نقش او، می‌گوید: مردم علاقه‌مند هستند سریال‌های عاشقانه را ببینند. کارهای خانوادگی و آثاری را که در طبیعت تصویربرداری می‌شود، دنبال می‌کنند. هنوز هم مردم پس از باران را دوست دارند. به همین خاطر به نظرم مخاطبان حال‌وهوای سریال سوجان رادوست داشتندو دنبال کردند. وی درباره تفاوت بازیگری و اجرا هم عنوان می‌کند: من تلویزیون را دانشگاه و خودم را دانشجوی آن می‌دانم. هزاران مدیر می‌آیند و می‌روند و دانشجوها که ما هستیم، می‌مانیم. به نظرم تلویزیون همیشه مرجعیت دارد و به همین خاطر تلویزیون را دوست دارم. البته سخت‌ترین کار، هنوز هم اجرای برنامه زنده است.خودم به اجرای مسابقه‌های بزرگ علاقه‌مند هستم ودرکنار آنهاعلاقه به بازیگری را نمی‌توانم کتمان کنم. این روزها بیشترین تمرکزم روی بازیگری است تا با توکل به خدا چه اتفاقی می‌افتد. به‌طور کلی چالش بازیگری را دوست دارم.
پ