بزرگنمايي:

راه ترقی - ابتکار / «هوای پاکم آرزوست» عنوان یادداشت روز در روزنامه ابتکار به قلم آرین احمدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
باز هم موضوع تکراری آلودگی هوا! گویی بحران آلودگی هوا قرار نیست به درستی مدیریت و به اتمام برسد و هرسال در فصل پاییز و زمستان باید منتظر آلودگی هوا در تهران و کلان شهرها و البته تعطیلی مدارس و ادارات باشیم، اتفاقی تکراری با داستان‌های تکراری مقابله با آلودگی هوا توسط نهادها و سازمان‌های مسئول، که نهایتا هرکدام توپ را به زمین دیگری می‌اندازند و به نوعی فقط از بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند، چالش مدیریت آلودگی هوا نیز همانند چالش مدیریت و نظارت بر تولید خودروهای داخلی و یا چالش مدیریت آب و ده‌ها چالش حل نشده دیگر تبدیل به داستان‌های تکراری شده‌اند که عدم رسیدگی به آن‌ها می‌تواند خسارات جبران ناپذیری را به کشور عزیزمان وارد سازد. آلودگی هوا در سال‌های اخیر به بحرانی تبدیل شده است که سهم عمده‌ای در سلامت جسم و روان شهروندان دارد معضلی که عزم جدی دولتمردان و مدیران شهری را طلب می‌کند تا با اجرای برنامه‌های بلند مدت برای رفع این مهم تلاش کنند، البته تا دلتان بخواهد به جای برنامه ریزی و عزم جدی، همایش ها و نشست های رنگارنگ و گوناگون با هزینه های فراوان در این رابطه برگزار شده است که تقریبا هیچ کدام تا کنون راه گشا و مفید نبوده اند. بسیاری از شهرهای بزرگ صنعتی همچون تهران سال های زیادی است که با فرارسیدن فصل پاییز و زمستان با پدیده وارونگی هوا مواجه می شوند که حاصل آن پدیده آلودگی هوا به شمار می رود.
وسایل حمل و نقل عمومی، کارخانه ها، انرژی های مصرفی و... از جمله عواملی هستند که نقش بسزایی در آلودگی هوا دارند و این موضوع را به یکی از چالش‌های اصلی زیست ‌محیطی کشور تبدیل کرده اند. از نظر همگان سازمان محیط زیست به عنوان متولی اصلی دغدغه های محیط زیستی از جمله آلودگی هوا شناخته می‌شوند اما با بررسی های دقیق تر می توان به این نتیجه رسید که آلودگی هوا یکی از بحران‌های اصلی کشور به شمار می رود که نیازمند همکاری و تعامل همه سازمان‌های مرتبط و تمرکز مسوولان کشور برای کاهش پیامدهای این پدیده است.
بر پایه آمارهای رسمی،: آلودگی هوا سالیانه حدود هشت ‌میلیارد دلار خسارت می‌زند، معضل آلودگی هوا تاثیر مخربی بر روی محیط زیست از جمله حیوانات و گیاهان دارد. این پدیده به سلامت فیزیکی افراد خدشه وارد می کند و افسردگی و اختلال های روانی شهروندان را افزایش می دهد. بنابراین باید گفت، آلودگی هوا یکی از معضل‌هایی است که به افزایش هدررفت سرمایه ملی در کشور منجر می‌شود. بخش قابل توجهی از ناوگان حمل و نقل عمومی نیز با فرسودگی های زیادی مواجه است، این موضوع باعث ایجاد خطرهای زیست محیطی خواهد شد که با توسعه و نوسازی وسایل حمل و نقل می توان ساز وکارهایی جهت کاهش میزان آلایندگی فراهم آورد.
آلودگی هوا می تواند به اقتصاد نیز لطمه وارد سازد که این امر ارتباطی مستقیم با زندگی شهروندان دارد. کارخانه ها و صنایع نیز نقش پررنگی در آلودگی هوا دارند و سلامت نیروی کار را تهدید می کنند که می توان با بررسی دقیق علمی و ارایه راهکارهای موثر در این زمینه به کاهش این معضل کمک کرد. تعطیلی واحدهای آموزشی در مدت آلودگی هوا هزینه‌ های افزایش فعالیت در زمان‌های پیش‌بینی ‌نشده را به دنبال دارد. خستگی و مشکل های ناشی از آلودگی هوا بر روی عملکرد شاغلان و فعالان مختلف نیز تاثیر منفی می‌گذارد. تخریب بی رویه ساختمان ها به دلیل ذرات معلق در هوا و تاسیسات شهری نیز از دیگر خسارت هایی به شمار می رود که آلودگی هوا به وجود می آورد.

در پایان پرسش اساسی که مطرح می شود آن است که ؛ به راستی چه اقدامات اساسی تاکنون برای رفع بحران آلودگی هوا صورت گرفته است و چه نهاد و یا سازمانی باید برای این مساله پاسخگو باشد؟