بزرگنمايي:

راه ترقی - فرهیختگان / «قاضی قاطع» عنوان یادداشت روز در روزنامه فرهیختگان به قلم صادق امامی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
شعبه سی و نهم دیوان عالی کشور. پرونده چند ده شکایت از نگارنده، مدیرمسئول روزنامه «فرهیختگان» و خود روزنامه بعد از رأی منع تعقیب از سوی دادسرای رسانه و دادگاه کیفری، با اعتراض شکات متعدد، راهی شعبه دیوان عالی کشور شده بود. قاضی پرونده با یک جست‌وجوی ساده مشخص شد: «حجت‌الاسلام علی رازینی». قاضی‌ای که حتی آن‌هایی که سری در سیاست نداشتند، نامش را شنیده بودند.
پرونده افشای تخلفات یک مجموعه قرار است در شعبه‌ای رسیدگی شود که در رأس آن، نام قاضی‌ای به چشم می‌خورد که در سوابقش پرونده‌های پیچیده امنیتی مرتبط با داعش، محاربه و تهدید‌کنندگان امنیت ملی به‌وفور یافت می‌شود. فرصت پیدا کردیم که چنددقیقه‌ای قاضی پرونده را ببینیم. به دلیل اطلاع قبلی، فردی را هم که احتمالاً مستشار بود، فراخوانده بود تا توضیحات ما را بشنود. کمی توضیح دادیم و از اعمال‌نفوذ در پرونده ابراز نگرانی کردیم تا این را شنید، اخم‌هایش را در هم کشید که انگار نمی‌دانید دارید با علی رازینی صحبت می‌کنید؟ مصمم‌تر از این حرف‌ها به نظر می‌رسید که کسی – هر چند قدرتمند - بتواند با اعمال‌نفوذ، پرونده‌ای که به جمع‌بندی درباره آن رسیده را تغییر دهد. همین‌طور هم شد و علی‌رغم رایزنی‌ها و تماس‌ها و اعمال فشار‌ها، رأی پیشین که تبرئه روزنامه «فرهیختگان» بود، تأیید شد تا پس از نزدیک به 3 سال، یک پرونده با بیش از 30 شاکی، مختومه شود.

او اهل مماشات نبود و ازاین‌رو نیز وقتی در بجنورد، پس از رسیدگی به پرونده گروهک‌ها و صدور حکم 5 نفر، در واکنش به فضاسازی‌ها که گفته بودند 5 حکم برای این منطقه زیاد است! پاسخ داده بود که احکام براساس جرایم صادر شده است که حکمی شرعی است: «وقتی حکم شرعی بر اساس اعمال تعیین می‌شود، دیگر نمی‌شود که در این حکم چانه‌زنی کرد.»
خودش در رسیدگی به پرونده جنایت منافقین معتقد بود که به همراه 20 قاضی در کشور، کاری انجام داده که منافقین را در نطفه خفه کرده و امنیت همان زمان و سال‌های بعد را تضمین کرده است: «ازآن‌پس تضمین کردیم که منافقین هیچ‌گاه نمی‌توانند در این کشور قوت بگیرند؛ چراکه زمانی که در حال قوت‌گرفتن بودند، در نطفه خفه شدند.»
همین اقتدار نوشتن از مردی را که پیش‌ازاین در سال 1377 یکبار از سوءقصد جان سالم به در برده بود و شخصیتش آن‌قدر ارزشمند بود که در همان روز، رهبر معظم انقلاب با حضور در بیمارستان از وی عیادت کرده بودند، سخت می‌کند.
حجت‌الاسلام رازینی معتقد بود که دقیقاً همان کاری که حضرت علی(ع) با خوارج انجام دادند و به تعبیر خودشان چشم فتنه را کور کردند، امام خمینی(ره) و یارانش نیز چنین کردند و البته این رویکرد مقتدرانه در برابر جنایت‌کاران منافق، به معنای غیرعادلانه بودن اعدام آن‌ها در سال 1367 نبود که اگر چنین بود، دیگر نیازی به تشکیل هیئت 3 نفره وجود نداشت و در زندان اعلام می‌شد که آن‌ها را اعدام کنند.
این استواری در برابر جنایت‌کاران منافق باعث شد تا در نهایت نزدیک به سه دهه پس از ترور نخست، این قاضی برجسته روز گذشته در 71 سالگی ترور و به شهادت برسد.