بزرگنمايي:

راه ترقی - ورزش 3 /رئال مادرید در ورزشگاه رئال آرنا به برتری رسید، ورزشگاهی که این سال‌ها برایشان خوش‌یمن بوده، اما هنوز کارشان تمام نشده، حتی اگر به نظر برسد که همه چیز تحت کنترل است.
نتیجه 1-0 یک برتری خوب بود، درست است، اما با توجه به اینکه رئال سوسیداد چهار سال پیش در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو رئال را شکست داد، بهتر است قبل از شکار خرس، پوستش را نفروشند.
در آن بازی (یک چهارم نهایی)، سوسیداد برخلاف همه پیش‌بینی‌ها با نتیجه 4-3 پیروز شد. حتی در مقطعی از بازی با نتیجه 4-1 هم پیش بودند (یک گل از اودگارد، دو گل از ایساک و یک گل از میکل مرینو، جالب این که همه این بازیکنان الان در لیگ برتر انگلیس هستند). به عبارت دیگر، جام حذفی قصه‌اش فرق می‌کند و اینکه جام حذفی متفاوت است. و این با نتیجه 4-4 بارسا و اتلتیکو مادرید ثابت شد.
مسئله این است که رئال مادرید از نتیجه 1-0 به خوبی محافظت کرد. این بهترین کاری بود که انجام دادند. یک گل فوق‌العاده. یک پاس ناب از بلینگام، که رئال مادرید در دو بازی بعدی به شدت دلتنگ او خواهد بود، و یک شوت بی‌نقص از اندریک، که حتی می‌توانست بلافاصله بعد از شروع نیمه دوم گل دیگری بزند، اما شوت قدرتمندش به تیرک دروازه خورد.
اندریک فرصت‌های بیشتری نداشت چون به او کمتر پاس خوب رسید، نه این که خودش را پنهان کرده باشد. رئال مادرید ترجیح داد بازی دفاعی انجام دهد، شاید چون رئال سوسیداد فشار می‌آورد، اما خطرناک نبود، و شاید هم چون لونین بازی درخشانی داشت و همه توپ‌ها را مهار کرد. آسنسیو کمی به عنوان مدافع کناری نامتعارف به نظر رسید، البته به این دلیل که او اصلاً مدافع کناری نیست. او خوب دفاع کرد، اما جسارت پیشروی به جلو را نداشت. او به دلیل کم‌تجربگی جسارت این کار را نداشت و نمی‌توان او را به خاطر این موضوع سرزنش کرد.
وینیسیوس اولین بازی خود را به عنوان کاپیتان انجام داد، اما شب او نبود. بدترین اتفاق مصدومیت سبایوس در دقایق پایانی بود. او در این فصل بهترین بازی‌های خود را برای رئال مادرید انجام داده است. آنچلوتی اگر او به موقع بهبود نیابد، به شدت دلتنگش خواهد بود.