راه ترقی - ورزش 3 /وینگر جوان بارسلونا از مسیر حرفه‌ای و زندگی شخصی‌اش در بارسا و تیم ملی سخن می‌گوید. لامین یامال یکی از شناخته‌شده‌ترین بازیکنان بارسلونا و از تأثیرگذارترین مهاجمان جام ملت‌های اروپا بود.
این وینگر 17 ساله کاتالانی بااستعداد و موفق، در آستانه دیدار لیگ قهرمانان برابر بنفیکا، در گفت‌وگویی با یوفا به مرور مسیر حرفه‌ای و وضعیت کنونی خود پرداخته است.
ماتارو؟
فرهنگ‌های مختلفی در محل تولدم کنار هم هستند، اما در نهایت همه مثل برادر هستیم، انگار از یک مادر زاده شده‌ایم. هنوز همان حس را دارم. وقتی به دیدنشان می‌روم، بسیار آرامم، کسی مزاحمم نمی‌شود و آنجا مکان استراحتم است. جایی که در آن آرامش دارم، می‌توانم از همه‌چیز جدا شوم و به من انرژی می‌دهد.
رشد در فوتبال؟
همه‌چیز خیلی تغییر کرده است. حالا اعتمادبه‌نفس بیشتری دارم و کارهای بیشتری انجام می‌دهم. قبلاً ساده‌تر بازی می‌کردم و فقط آنچه باید را انجام می‌دادم. اکنون بیشتر سعی می‌کنم لذت ببرم، از خودم الهام بگیرم و آنچه در لحظه احساس می‌کنم را انجام دهم. فکر می‌کنم با اعتمادبه‌نفس بیشتری بازی می‌کنم.
مقایسه با مسی؟
به این فکر نمی‌کنم که آیا از کسی جلوتر یا عقب تر هستم. موفقیت این است که به خودت فکر کنی، برای تیم و خودت بهترین را انجام دهی. من بازیکنی نیستم که زیاد به آمار نگاه کنم. برای لذت بردن خودم، شادی مردم و البته پیروزی بازی می‌کنم. روی این تمرکز ندارم که دیگری از من بیشتر یا کمتر دارد.

سبک فوتبال؟
وقتی بازی تیم دیگری را تماشا می‌کنم، می‌خواهم لذت ببرم، بازیکنانی را ببینم که روبه‌روی هم قرار می‌گیرند. این همان چیزی است که وقتی مردم به استادیوم می‌آیند سعی می‌کنم به آن‌ها نشان دهم؛ یک بازی سرگرم‌کننده. در نهایت، اگر خودم لذت ببرم، مردم هم لذت خواهند برد.
ارتباط با هانسی فلیک؟
او آدمی بسیار خوب و اهل گفتگو است. از حال تو می‌پرسد، چیزهای زیادی به تو یاد می‌دهد و من از او بسیار آموخته‌ام. این باعث می‌شود هم به‌عنوان مربی و هم به‌عنوان انسان مورد احترام باشد. همان‌طور که می‌بینید، سخت‌گیر است اما می‌داند هر بازیکن در هر لحظه به چه نیاز دارد. در مفاهیم دفاعی از من چیزهایی می‌خواهد، اما در بخش هجومی زیاد صحبت نمی‌کند، فقط می‌گوید لذت ببر و همین کافی است. این اعتمادبه‌نفسی است که به ما می‌دهد.
جام ملت‌ها و گل به فرانسه؟
این برای من و حریفانم تغییر ایجاد کرد. قبلاً مثل یک بچه بودم، اما از وقتی یورو را بردم، همه‌چیز فرق کرده است. دیگر مثل بچه به نظر نمی‌آیم و با اعتمادبه‌نفس بیشتری پیش می‌روم. وقتی جامی را می‌بری، همه بازیکنان یک قدم جلوتر می‌روند و این مشخص است. بخش‌هایی از گل به فرانسه را به یاد دارم. دیدم که توپ به تیر خورد و گل شد. شادی گلم را به خاطر دارم و اینکه مادرم در سکوها گریه می‌کرد.
شهرت؟
همه‌چیز فرق کرده است. هر جا می‌روم، هر کسی را می‌بینم، می‌دانم که من را می‌شناسد. قبلاً با هواپیما عادی سفر می‌کردم، اما حالا رد شدن از فرودگاه خیلی سخت شده است. این چیزی است که به آن افتخار می‌کنم، اما در عین حال دشوار است چون زندگی عادی ندارم. نمی‌توانم با برادرم یا مادرم خیلی عادی بیرون بروم. شهرت هم چیزهای خوب دارد و هم بد.
لیگ قهرمانان؟
دو رقابت هست که اگر در آن‌ها گل بزنی، خیلی بیشتر از بقیه خوشحال می‌شوی: لیگ قهرمانان و جام جهانی. این‌ها مهم‌ترین رقابت‌ها هستند. وقتی سرود لیگ قهرمانان پخش می‌شود، همه مو به تنشان سیخ می‌شود. مقابل موناکو و آتالانتا گل زدم و چنین حسی را فقط با گل به فرانسه در یورو تجربه کرده بودم.