بزرگنمايي:

راه ترقی - وطن امروز /متن پیش رو در وطن امروز منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
نیروهای تحریرالشام و سایر گروهک‌های تکفیری و تروریستی تحت فرمان ابومحمد الجولانی طی چند ماه گذشته با هدایت و حمایت عوامل و کشورهای خارجی تلاش بسیاری کردند چهره‌ای دموکراتیک و عقلانی از خود به جهان مخابره کنند؛ تصویرسازی‌ای که توسط برخی کشورهای اروپایی نیز حمایت و همزمان با انتشار اخبار دروغین و اغراق شده درباره نظام سابق سوریه همراه شد و در عرض چند هفته تکفیری‌هایی که تا چندی پیش در پوشش و گویش با داعش در رقابت بودند، به سیاستمدارانی کت و شلواری و کراوات‌زده تبدیل شدند که در کاخ ریاست‌جمهوری سوریه به استقبال هیات‌های دیپلماتیک اروپایی می‌رفتند. این روند پر سرعت و حیرت‌انگیز تا جایی ادامه یافت که جولانی تنها طی چند هفته و بدون برگزاری انتخابات ناگهان به پرزیدنت احمد الشرع تبدیل شد و از خلافت خودخوانده در ادلب، به ریاست‌جمهوری خودخوانده در دمشق رسید. بسیاری از کشورهای عربی، اروپایی و حتی ایالات متحده آمریکا نیز این فرآیند را سرعت بخشیدند و صحبت از حمایت‌های فراوان بین‌المللی از حکومت جولانی به میان آمد؛ حمایتی که در قدم نخست شامل لغو تحریم‌ها می‌شد؛ تحریم‌هایی که در دوره نظام سابق به بهانه‌های حقوق بشری، معیشت مردم سوریه را هدف قرار داده بود و منجر به فروپاشی نظام سوریه با تحریک، هدایت و حمایت کشورهای خارجی شد. اکنون اما پس از گذشت چند ماه از حکومت تکفیری‌های سابق بر سوریه پسا اسد، شاهد وضعیتی هستیم که تا پیش از این بی‌سابقه بوده است؛ جنگ قومیتی و پاره پاره شدن سوریه تنها در عرض چند هفته و تکمیل پروژه تجزیه سوریه توسط قدرت‌های خارجی در این کشور که حکومت جولانی و نیروهای وابسته به آن واکنشی در مقابل نشان نمی‌دهند. در این میان نیروهای جولانی تنها در مقابل اعتراض و اقدامات تلافی‌جویانه علویان سوریه شمشیر خود را از غلاف در می‌آورند و برای سرکوب سیستماتیک آنها برنامه دارند. 
بازار
شورش علویان
پس از چند ماه تجربه ظلم و ستم قومی و مذهبی تحت حکومت جولانی کراوات‌‌زده، مردم علوی ساحل غربی سوریه دیگر نتوانستند اقدامات نیروهای جولانی را تحمل کنند و دست به مقاومت زدند؛ مقاومتی که در هفته گذشته ده‌ها نفر از تکفیری‌های تحت فرمان جولانی را به هلاکت رساند. علت این خیزش اما آن روایتی نیست که خبرنگاران تکفیری الجزیره به جهان عرب مخابره می‌کنند. علت قیام علویان علیه حکومت جولانی، تبعیض، کشتار، سرقت اموال و تسویه حساب‌های بی‌قاعده با علویان و دست‌درازی به ناموس و توهین به مقدسات آنها توسط نیروهای جولانی است؛ نیروهایی که بسیاری از آنها حتی سوری نیز نیستند و از آسیای مرکزی و قفقاز و از طریق ترکیه به سوریه آمده‌اند و به مردم بومی ساحل سوریه ظلم و ستم می‌کنند؛ ظلمی که در سایر نقاط این کشور چندپاره وجود ندارد و تنها بر علویان ساحل غربی متمرکز است. اوج این جنایات اما طی هفته گذشته رخ داد که در پی آن بسیاری از علویان سوریه از آموزش‌و‌پرورش و نهادهای دولتی و نظامی سوریه اخراج شدند. 
این اقدام با اعتراض گسترده علویان مواجه شد و پس از سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز توسط نیروهای تکفیری جولانی، گروه‌های مسلح علوی به میدان آمدند تا حساب چند ماه گذشته خود را تسویه کنند؛ اقدامی انتقامی که در آن بسیاری از نیروهای نظامی و امنیتی نظام سابق سوریه حضور داشتند اما دلیل اقدام آنها حمایت از بشار اسد یا درخواست بازگشت وی نبود، بلکه آنها در بیانیه خود اعلام کردند خواستار سوریه‌ای دموکراتیک و آزاد هستند و از سایر مردم سوریه درخواست کردند در مقابل تحولات چند ماه گذشته این کشور سکوت نکرده و به قیام آنها ملحق شوند. 
نیروهای مقاومت سوری همچنین خواستار اقدام در برابر اشغال خاک سوریه توسط رژیم صهیونیستی شده و برای جلوگیری از تجزیه سوریه درخواست قیام کردند؛ درخواستی که توسط رسانه قطری الجزیره تحریف شده و در خبری بدون منبع اعلام کردند بشار اسد در جریان شورش علویان قرار گرفته است و آن را هدایت می‌کند. انتشار این اخبار دروغ و جهت‌دار در راستای تحریک مردم سنی سوریه علیه شیعیان و علویان است و در عمل نشان داد حکومت موقت سوریه به دنبال حفظ وحدت این کشور و ایجاد حکومتی شامل تمام اقشار نیست. 
پس از این اخبار بود که نیروها و رسانه‌های جولانی در شهرهای سنی‌نشین از مردم خواستند به خیابان‌ها آمده و برای سرکوب مردم علوی سوریه آماده شوند؛ اقدامی که البته با استقبال مردمی همراه نبود و تنها عوامل مسلحین در میدان‌ها حاضر شدند و ستون‌های خودرویی خود را به سمت ساحل سوریه روانه کردند؛ اقدامی که برای آن نیاز به ایجاد مشروعیت داشتند و این وظیفه توسط رسانه‌های اخوانی و قطری و ترکی انجام شد. پس از تحریک رسانه‌های وابسته به حکومت جولانی بود که ستون‌های تحریرالشام به سمت شهرهای ساحل سوریه همچون طرطوس و لاذقیه روانه شدند و از سوی دیگر در شهرهایی مانند حمص که علویان حضور دارند، نیروهای تکفیری با سلاح‌های سنگین و نیمه‌سنگین خانه و منازل مردم در محله‌های علوی‌نشین را به رگبار بستند و زنان و کودکان را کشتند. این اقدامات وحشیانه و تروریستی نیروهای جولانی با حمایت و هدایت بخش رسانه‌ای حکومت جولانی همراه بود و با تحریک احساسات قومی، فجایع غیرقابل تحملی را در ساحل سوریه رقم زدند. کشتار و اعدام‌های خیابانی گسترده و تیراندازی به سمت منازل مردم بدون اخطار قبلی، همچنین برخوردهای بدوی با علویان شامل اجبار آنها به در آوردن صدای حیوانات قبل از اعدام از جمله اقدامات افتخارآمیز ارتش جولانی طی آخر هفته گذشته بود؛ اقداماتی که علویان را در قیام خود علیه مسلحین تکفیری جولانی مصمم‌تر از گذشته خواهد کرد. جغرافیای کوهستانی در کنار پوشش گیاهی این منطقه به همراه دسترسی به ساحل، به نیروهای مقاومت سوری این امکان را خواهد داد علیه تکفیری‌های عملیات‌های کمین و چریکی گسترده‌ای را اجرایی کنند که منجر به استهلاک نیروهای جولانی خواهد شد؛ مساله‌ای که در قیام اخیر نیز به وضوح قابل مشاهده بود و نیروهای جولانی تنها پس از چند ساعت از قیام مجبور به تخلیه شهرها شده و درخواست نیروی کمکی کردند. 
در حال حاضر نیز حکومت جولانی با کمبود نیروی بسیار شدیدی روبه‌رو است و برای برقراری حاکمیت بر کل سوریه و مقابله با نیروهای کرد، دروزی و رژیم صهیونیستی استعدادی وجود ندارد. با توجه به ادامه‌دار بودن جنایات نیروهای جولانی در ساحل سوریه و پاسخ متقابل نیروهای مقاومت علوی، به احتمال بسیار زیاد در آینده نزدیک شاهد تحولات گسترده‌ای در بخش غربی سوریه و استقلال این منطقه از دمشق باشیم. 
شجاع در مقابل علوی‌ها!
حمله گسترده و سرکوب خشن و وحشیانه مردم سوریه در بخش ساحلی این کشور در حالی است که طی هفته‌های گذشته دروزی‌ها در جنوب سوریه و در استان‌های سویدا و درعا با حمایت و تحریک ارتش رژیم صهیونیستی اعلام استقلال کرده و نیروهای جولانی را از منطقه جنوب سوریه اخراج کردند؛ اقدامی که دامنه آن حتی به شهر جرمانا در جنوب دمشق نیز رسید و نیروهای جولانی در این شهر توسط نیروهای دروزی به هلاکت رسیدند. پس از این اقدامات، نیروهای جولانی جرات ورود به جرمانا را نداشتند، زیرا نخست‌وزیر و وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در پیامی تهدیدآمیز به آنها اعلام کرده بودند با هرگونه سرکوب دروزی‌ها در سوریه برخورد خواهند کرد. ترس تکفیری‌های مدعی از حملات هوایی و زمینی رژیم صهیونیستی به کاروان‌های‌شان تا جایی بود که پس از چند روز و با هماهنگی روسای قبایل دروزی به شهر جرمانا وارد شدند و هیچ درگیری و اقدام تلافی‌جویانه‌ای نیز در این منطقه رخ نداد. 
نیروهای جولانی در مقابله با کردهای تحت حمایت آمریکا نیز به همین شکل رفتار کرده و جرات نزدیک شدن به مناطق تحت حکومت قسد و پایگاه‌های آمریکایی را ندارند و از سوی دیگر نیز ارتش رژیم صهیونیستی به پیشروی در استان قنیطره سوریه بدون هیچ دردسری ادامه می‌دهد. در شمال این کشور و در مرز با ترکیه نیز نیروهای ارتش آزاد سوریه تحت فرماندهی و هدایت مستقیم ترکیه مناطقی را تحت اشغال دارند که از حاکمیت دمشق خارج است. در این بین تنها جایی که نیروهای جولانی توان اسلحه به دست گرفتن و مبارزه دارند، در ساحل غربی سوریه است؛ منطقه‌ای کوچک که نیروهای قیام کرده آن خواستار جدایی‌طلبی نیستند و تحت حمایت هیچ‌کدام از قدرت‌های خارجی نیز قرار ندارند. نیروهای جولانی اما به دلیل گرایشات تکفیری و تروریستی برای حضور و سرکوب مردم غیرمسلح و زنان و کودکان این منطقه آمادگی بالایی دارند. علت این آمادگی بالا را نیز باید در غیرمسلح بودن مردم آن و نداشتن حمایت خارجی دانست. البته با تداوم قیام علویان سوریه، پیدا شدن حمایت خارجی برای آنها دور از ذهن نیست و این مساله تجزیه سوریه را تسریع می‌کند؛ تجزیه‌ای که به نفع رژیم صهیونیستی است و حکومت جولانی به شکل مرموزی با کشتار و تبعیض علیه علویان به آن سرعت می‌بخشد. مشخص نیست در آینده کدام قدرت خارجی از این فرصت استفاده کرده و حامی علویان سوریه شود اما مساله مشخص واقعیت امروز سوریه است؛ واقعیتی که برخلاف تصویرسازی‌های رسانه‌های حامی جولانی است و شامل قتل و غارت، تجاوز و توهین و درگیری‌های خونین قومی و مذهبی است.