بزرگنمايي:

راه ترقی - روزنامه سازندگی /متن پیش رو در سازندگی منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
یکی از بحث‌برانگیزترین فیلم‌های سال 2024 «آنورا Anora» اثر شان بیکر در ژانر درام و کمدی اسکروبال به صورت غیرمنتظره‌ای در مراسم اسکار در بهترین شاخه‌ها نامزد شد و اسکار بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه اورجینال، تدوین و بهترین بازیگر نقش اول زن را از آن خود کرد. اسکروبال شکلی از یک نوع کمدی رمانتیک سرکوب شده است که عشق را هجو‌ می‌داند و به جای آنکه شور عاشقانه در آن تاب بخورد، تصویر هجو‌‌ شده‌ای از آن به نمایش درمی‌آید. این ژانر در دهه 1930 بسیار رایج بود و فیلم «آنورا» در این ژانر ساخته شده است.
«آنورا» که پیش از این برنده نخل طلای کن 2024 هم شده بود به روایت داستان آنی رقصنده و کارگر جنسی می‌پردازد که مانند میلیاردها نفر رویای آمریکایی در سر دارد. او در کف هرم طبقات اجتماعی و اقتصادی قرار دارد و خانواده‌ای هم ندارد. آنی با یک پسر از خانواده بیلیونر روسی آشنا می‌شود. آنی یا همان آنورا که خود را در یک ‌قدمی این رویای آمریکایی می‌بیند در لاس‌وگاس با ایوان(پسر روسی) ازدواج می‌کند، حالا خانواده الیگارشی پسر متوجه این ازدواج شده‌اند و عزم‌شان را جزم کرده‌اند تا این ازدواج را فسخ کنند. این فیلم را می‌توان از آثار مهندسی شده سینمای مستقل دانست. آنورا در ازدواج با یک پسر ثروتمند، خود را در رویای آمریکایی غرق شده، می‌بیند که ناگهان با فرستادگان نماینده‌های خانواده پسر، او در این گودال رویا تک‌وتنها مانده و آرزویش را سرابی درمی‌یابد. چراکه همسرش حاضر به قبول مسئولیت نیست و از ترس پدر و مادرش دست به فرار می‌زند. در واقع‌ شان بیکر تصویری مخدوش از رویای آمریکایی را به مخاطب نشان می‌دهد. علاوه بر «آنورا» می‌توان گفت بیشتر فیلم‌های تحسین‌برانگیز سال 2024 به‌ نوعی دهن‌کجی بزرگ به سینمای هالیوود بود.
بیکر هوشمندانه، جشن عروسی ایوان و آنورا را در مجتمع تجاری «فریمونت استریت اکسپرنیس» لاس‌وگاس ضبط کرده که بزرگ‌ترین نمایشگر ال‌ای‌دی جهان را روی سقفش دارد. این انتخاب هدفمند هم متناسب با ماهیت تصنعی ‌پوچ این ازدواج است و هم از لحاظ سیاسی، طعنه‌آمیز است اینکه بچه پولدار روسی، همسر و جشن ازدواجش را هم از یک پاساژ بزرگ آمریکا می‌خرد. ریتم فیلم روان و سر راست است و بعد از تقریباً 15 دقیقه مخاطب وارد جهان داستان می‌شود. با اینکه «آنورا» به ‌شدت دیالوگ محور، شلوغ و پرسروصداست اما انسجامش را از دست نمی‌دهد. استفاده از شخصیت‌های ارمنی‌تبار که در نقش نوکران الیگارش‌های روس‌ هستند، کنایه‌ای به روس‌ها و تمایل بیش از اندازه آنها به نظام کنونی سرمایه‌داری است. «آنورا» نشان می‌دهد که ازدواج و سرخوشی یک پسر روس با یک دختر آمریکایی‌تبار بدین معناست که آمریکا بهشت پولدارهاست. اما از سوی دیگر فیلم به نقد جامعه سرمایه‌داری هم می‌پردازد و تقابل میان روس‌ها و آمریکایی‌ها را هم به تصویر می‌کشد.
خانواده روسی پسر راهی نیویورک شده‌اند تا ایوان را از دست‌های آنی نجات دهند و به دلیل حرفه‌اش او را تحقیر می‌کنند اما آنی تسلیم این روس‌ها نمی‌شود و به مبارزه با آنها می‌پردازد.
کارگردان در شخصیت‌پردازی تمام توان خود را به کار بسته؛ در این اثر ما با پدیده‌ای به نام مایکی مدیسون در نقش «آنورا» روبه‌رو هستیم که ستاره‌ای نوظهور در ابتدای بازیگری است. با این حال بازی او یکدست و منسجم است. مدیسون دیالوگ‌هایش را با احساسی که در چشمانش است به مخاطب عرضه می‌کند. صورت بشاش که خنده از لبانش محو ‌نمی‌شود، موتیف اصلی بازیگری اوست. اسکار در دستان وی، یکی از شایسته‌ترین انتخاب‌های این مراسم بود.
کاملاً مشخص است که شان بیکر دست به انتقام دموکرات‌ها از ترامپیسم و سیاست‌های آمریکا زده است. یک آمریکایی انتقام خود را از روس‌های ساکن در آمریکا می‌گیرد. این درحالی است که حین ساخت «آنورا»، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور نبوده است. اما در زیرلایه‌های فیلم نشان داده می‌شود که آمریکا به تسلط روس‌ها درآمده و یک شهروند آمریکایی در مواجهه با روس‌ها به جایی می‌رسد که با او بدتر از پسامند برخورد می‌شود. فیلم مانند بیشتر فیلم‌های آمریکایی روس‌ها را فاقد هرگونه عواطف انسانی و روح نشان می‌دهد. شاید هالیوود ترجیح داده که با آمدن دونالد ترامپ و رفتن دموکرات‌ها، با چنین فیلمی، از ترامپ استقبال شود.
با توجه به گفت‌وگوی مناقشه‌آمیز ولادیمیر زلنسکی و دونالد ترامپ از همان زمان گمانه‌زنی‌ها حاکی از این بود که «آنورا» در مراسم اسکار به ‌عنوان بهترین فیلم انتخاب خواهد شد و در نهایت هم این اتفاق رخ داد و اهالی هالیوودی فیلمی اجتماعی که به موضوعات سیاسی هم اشاره دارد، برگزید تا دوباره به ترامپ دهن‌کجی کند.
بازار