بزرگنمايي:

راه ترقی - سینما نوین / «نقی معمولی» پس از یک دهه، دیگر شده برادر بزرگتر خیلی از ما. عینهو داییِ دلسوز و زوم کرده روی خواهر زادۀ بی‌تجربه‌اش!
هادی اعتمادی‌مجد طی یادداشتی در سینمانوین نوشت: «نقی معمولی» مثل پدر متعصب و سنتی بسیاری از خانواده‌های ایرانی شیرین است حتی وقت عصبانیت و بی‌منطقی. با رگ گردن متورم، چشم غره و بُراق: « ...حقش هست دست بندازم این دهنِ منِ جر بدم»!
بابت فلان حرکت فرزند و همسر، درشت می‌گوید. غیرتی روی دخترانش؛ حتی اگر مهماندار هواپیما باشد و مشغول راهنمایی مسافری که سرش توی گوشی است! حسود به پسرش سر محبت مادر؛ شده به خاطر یک نیمروی صبحانه یا بستن کفش! بحث سیاسی می‌کند و توهم توطئه دارد. گول می‌خورد. تعهد و شرف دارد. زیر بار فشار زندگی، محاسنش سفید شده. از صدقه سر حلال‌خوری و زحمتکشی‌اش، سقف خانه پابرجاست و نانش گرم. خودِ خودِ خودِ پدر ایرانی. فارغ از آنکه مازندرانی باشد، تهرانی یا... 
نسبت نقی معمولی با ما، تصویر یک همچین آدمی است. بالا بروی، پایین بیایی، چاره‌ای جز دوست داشتنش نداری! حتی اگر قصه به هوا آویزان باشد و از حیث تماتیک، سردرگم و در حال پریدن از این شاخه به آن شاخه و این ممکن نشده جز در سایه سنگین حضور محسن تنابنده و همه خلاقیت‌هایش بر پیکره سری مجموعه «پایتخت». 
کلی خانواده ایرانی را از هر قشری، شب عیدی آورد نشاند پای تلویزیونی که سالهاست با بودجه‌های سرسام آور و فوج فوج ادعا، شده کارخانه فکسنی‌سازی. با ثبت آمارهایی که قند در دل مدیران خسته تلویزیون با آنتن پژمرده‌اش، آب می‌کنند؛ رضایت بیش از 92 درصدی و مجموع بازدید بیست میلیونی در هشت قسمت. طوری که فقط یک قسمت «پایتخت»، فراتر از کل برنامه‌های عید امسال از جمله «بدل»، «قول مردونه»، «پانتولیگ»، «شوخی‌شوخی» و «شب‌خوش» بازدید داشته است!
به به! آفرین به سازندگان «پایتخت» و در رأس‌شان تنابنده. کاری کرده‌اند که نه این برنامه‌ها و نه کلی از سازمان‌ها و نهادهای ارتزاق کننده از شیر‌ه‌ی جان بیت المال، خیلی سال است مثل چی تویش مانده یا بی خیالش شده‌اند؛ شاد کردن و امیدوار نگه داشتن ما مردمِ شریفِ گرفتار. چسباندن‌مان به ریسمان فرسوده زندگی. 
بازار
تنابنده و همکارانش هر چند میلیارد که گرفته‌اند، نوش جانشان. اصلاً گوارای وجودشان! مسرت مردم که قیمت ندارد.