بزرگنمايي:

راه ترقی - روزنامه سازندگی / «خواب بود یا پیش‌بینی؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم محسن هاشمی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
22 سال پیش، درست در سوم بهمن 1382 پدرم، آیت‌الله هاشمی‌‌رفسنجانی صبح جمعه‌ای از خواب بیدار شد و نوشت: «خواب عجیبی دیدم…»؛ خوابی که امروز اگر کسی مشابهش را ببیند باید با خودکار قرمز بنویسد: «مغایر با منافع ملی!» در عالم رویا، آیت‌الله وسط یک هیات چهار نفره بود که قرار بود بروند با آمریکا مذاکره کنند؛ انگار نه انگار که داریم از سال 1382 حرف می‌زنیم! آقای خاتمی هم بود، دکتر روحانی هم حضور داشت. بین خاتمی و خودش بحث بود که بالاخره کی رئیس هیات باشد. وارد مکانی شدند که بیشتر شبیه یک کوچه از کوچه‌های محله جماران بود تا محل مذاکره ولی انگار مردم دنیا خبر داشتند که دولت خاتمی دوست دارد با آمریکا مذاکره کند و آمده بودند استقبال؛ از سیاه‌وسفید گرفته تا عرب‌وعجم با شعارهای بلند و صدای تشویق. گروهی هم از راه رسیدند و فریاد زدند: «مرحبا، مرحبا»! آیت‌الله وارد سالن اصلی شد. با یکی روبه‌رو شد که او را جورج بوش، رئیس‌جمهور آمریکا معرفی کردند. همه‌ چیز خوب پیش می‌رفت تا اینکه بوش افتاد زمین و دهانش باز ماند. او را بردند، یکی دیگر جایش نشست و در همین لحظه بود که آیت‌الله از خواب پرید و رفت برای نماز صبح! حالا بعد از دو دهه، عده‌ای همان خواب را می‌توانند جرم بدانند؛ گویی اگر هاشمی در خوابش هم فکر گفت‌وگو با آمریکا کرده باید از رؤیایش هم توبه کند. اما واقعیت این است که در آن روزگار، کسی که پیش از همه فهمیده بود، دنیای سیاست فقط شعار نیست و مذاکره هم بخشی از حکمرانی است، نه‌تنها خوابش که بیداری‌اش هم از بسیاری جلوتر بود. حالا بعد از این خواب، بعضی‌ها هنوز هم دارند تلاش می‌کنند، خاطره‌ آن ‌همه عقلانیت و آینده‌نگری را با نیش و کنایه تخریب کنند؛ آن ‌هم فقط به جرم اینکه یک روزی، کسی مثل هاشمی فکر کرده بود که شاید بشود با آمریکا حرف زد، به ‌جای اینکه فقط داد زد! انگار نه انگار که او زودتر از همه فهمیده بود، دنیا جای گفت‌وگو است، نه فقط جدل. خواب او هم شاید سندی باشد برای روزی که تاریخ دوباره ورق بخورد! در اینجا تصویر دست‌نوشت آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی مربوط به خاطره روز جمعه 3 بهمن 1382 که قرار است با مجموعه خاطرات این سال در آینده نزدیک منتشر شود، تقدیم علاقه‌مندان می‌شود:
متن دست‌نویس آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی
جمعه 3 بهمن 1382: خبر قطع ارتباط کاوشگر مریخ (اسپریت) آب سردی بر سر کاخ سفید ریخت که از آن برای تبلیغات ریاست‌جمهوری محوری ساخته بودند. از دیروز اسپریت عکس و مطلب مخابره نمی‌کند و فقط علائم بی‌مفهومی در جواب می‌فرستد. حداقل 3 ماه باید عکس، تصویر و مطالب مخابره می‌کرد و البته اگر باتری‌های آن که با نور خورشید شارژ می‌شود و در اثر عوض شدن زاویه تابش خورشید یا گردوغبار بیشتر کار کنند. خبری هم داده‌اند که وجود آب در مریخ اثبات شده.
بازار
اظهارات البرادعی در مورد همکاری ایران با آژانس به‌عنوان یک هشدار به ایران تفسیر شده. او گفته اگر ایران سطح همکاری‌اش را بالا نبرد ممکن است، فاجعه‌ای رخ دهد و سه کشور فرانسه، آلمان و انگلیس هم قبلاً فشار زیادی برای گرفتن امتیاز در جهت حذف برنامه چرخه سوخت داشته‌اند و حتی وزیر خارجه انگلیس در ملاقات با آقای خاتمی در سوئیس بر آن تاکید داشت، با اینکه در این مرحله ایران از آنها طلبکار است که باید به قول‌های خود در جهت بهره‌گیری ایران از منافع صلح‌آمیز هسته‌ای کمک کنند.
امروز صبح با خواب عجیبی بیدار شدم: در عالم رویا قرار بود در رأس هیاتی چهارنفره که دکتر روحانی هم جزو آن بود با آمریکا مذاکره کنیم. آقای خاتمی هم جزو هیات بود. من ترجیح می‌دادم که چون ایشان رئیس‌جمهور است، رئیس هیات باشد و ایشان می‌خواست چون من بزرگ‌ترم رئیس هیات باشم. بدون اینکه این مساله را حل کرده باشیم به محوطه‌ای رسیدم که مثل جماران کوچه پس‌کوچه‌ای بود. از ما استقبال گرمی نمودند. وارد حیاط بزرگی شدیم. مجموعه‌ای از نژادهای مختلف مردم آنجا بودند و با صدای بلند و شعارگونه از ما استقبال کردند و گروهی عرب هم بودند که با شعار «مرحبا» خوش‌آمد می‌گفتند. اینجا آقای خاتمی همراه نبود نزدیک سالن اصلی که رسیدیم، شخصی را به‌عنوان بوش معرفی کردند. ته‌ریشی هم داشت و با من معانقه کرد. با هم راه افتادیم، کنار پله و ستونی رسیدیم آنجا حالش به هم خورد و به زمین نشست و دهانش بازماند. لحظه‌ای بعد او را بردند و شخص دیگری به جای او نشست. در این لحظه از خواب بیدار شدم و برای نماز صبح بلند شدم.
یک خانم عضو پارلمان انگلیس از حزب لیبرال دموکرات گفته اگر من هم جای مردم مظلوم فلسطین بودم به عملیات شهادت‌طلبانه دست می‌زدم.