راه ترقی - ورزش 3 /در هفته‌های پایانی لیگ برتر، رقابت برای کسب عنوان قهرمانی به اوج خود رسیده و حساسیت بازی‌ها بیشتر از هر زمان دیگری است. این در حالی است که پرسپولیس همچنان چهار امتیاز با صدر جدول فاصله دارد و کار سختی برای رسیدن به جام در پیش دارد. سرخ‌پوشان پایتخت فقط چهار هفته دیگر فرصت دارند تا بازی‌هایشان را با پیروزی پشت سر بگذارند و امیدوار باشند تیم‌های بالانشین در ادامه مسیر لغزش داشته باشند.
در این شرایط با حامد کاویانپور، ستاره سابق پرسپولیس، گفت‌وگویی انجام داده‌ایم تا ارزیابی او از وضعیت پرسپولیس در هفته‌های پایانی، عملکرد سرمربیان این فصل و نقش مدیریت در افت و خیزهای تیم را جویا شویم. کاویانپور در این گفت‌وگو با صراحت درباره تصمیمات مدیریتی، تأثیر جدایی بازیکنان کلیدی، عملکرد گاریدو و کارتال و حتی دغدغه‌هایش درباره آینده فوتبال ایران صحبت کرده است.
این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
* شرایط پرسپولیس در هفته‌های پایانی لیگ را چطور ارزیابی می‌کنید و برای این تیم چقدر شانس قهرمانی قائل هستید؟
پرسپولیس در طول فصل فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرد و تغییراتی در کادرفنی را پشت سر گذاشت؛ موضوعی که شاید در کشور ما مهم دیده نشود اما به عقیده من تغییر افراد در هر جایگاهی تبعات خودش را دارد. در مجموع ما با گاریدو شروع نسبتا خوبی داشتیم، اما بنا به دلایلی تصمیم گرفته شد که ایشان کنار گذاشته شود. از طرفی پرسپولیس در طول فصل با محرومیت‌ها و مصدومیت‌های روبرو شد که الیته جزئی از بحث‌های طبیعی فوتبال است. در مجموع ما می‌توانیم بگوییم جایگاه پرسپولیس با توجه به جدایی بازیکنان تاثیرگذار خود در ابتدای فصل، اتفاقاتی که رخ داد، میانگین سنی بالای تیم و همچنین فشردگی مسابقات که با توجه به حضور تیم در لیگ نخبگان، جام حذفی و لیگ برتر ایجاد شد، جایگاه خوبی است. پرسپولیس در بازی با نساجی نشان داد حریفی نیست که به راحتی دست از جام قهرمانی بکشد و میدان را واگذار کند.
* با توجه به این صحبت‌ها و با در نظر گرفتن این موضوع که حفظ ستاره‌ها و همچنین اوسمار ویه‌را می‌توانست کمک زیادی به پرسپولیس کند، مدیریت باشگاه را تا چه حد در مشکلات تیم در این فصل مقصر می‌دانید؟
بازار

قطعا در خانواده بزرگ پرسپولیس نفرات جایگاه خودشان را دارند و هر کسی در جایگاه خودش تعیین‌کننده است؛ از هواداران و پیشکسوتان گرفته تا هیئت مدیره و مدیریت و... . همه اینها مثل حلقه‌های زنجیر می‌ماند که به هم متصل هستند و در موفقیت یا عدم موفقیت تیم‌های بزرگ نقش دارند. به عقیده من ما نمی‌توانیم حضور بخش خصوصی را نادیده بگیریم؛ ما نمی‌دانیم که اینها چه ساختاری را برای باشگاه طراحی کرده‌اند و باید ببینیم زمان چه چیزی را نشان می‌دهد‌. بنابراین بخش خصوصی، اعضای محترم هیئت مدیره، تیم فنی که شنیده می‌شود در جذب سرمربی و بازیکنان دخالت دارند، مدیریت تیم و سایر افراد همه در شرایط فعلی نقش دارند و اگر مسائل را به صورت حرفه‌ای رعایت می‌کردند، قطعا پرسپولیس با یک مربی خوب مثل اوسمار یا یحیی گل‌محمدی و با حفظ بازیکنانی که شالکه اصلی تیم بودند، به خیلی مشکلاتی که در طول فصل دچار شد، دچار نمی‌شد. در مجموع من فکر می‌کنم بله، مدیریت نقش تعیین‌کننده‌ای داشت و اگر عزیزان در راس هرم می‌توانستند کادری را که آزموده شده بود و بازیکنانی که شناخته شده بودند، حفظ کنند، تأثیرگذار بود.
* البته برخی افراد در زمان جدایی بازیکنان می‌گویند پرسپولیس به شخص متکی نیست. شما چه نظری درباره این عقیده دارید؟
اینکه پرسپولیس به شخص متکی نیست درست است اما در فوتبال روز دنیا نمی‌توانید مجموعه‌ای از بازیکنان را در یک فصل از دست بدهید و خیلی ساده و به پشتوانه یک حرف کلیشه‌ای از آن بگذرید، به خصوص در پوزیشنی مثل دروازه‌بانی. البته خدا را شکر دروازه‌بان فعلی ما هم یک دروازه‌بان بین‌المللی و حرفه‌ای است اما فشار رسانه‌ها را می‌بینید. در مجموع نمی‌توانیم منکر این شویم که بازیکنانی که جدا شدند، بازیکنان تأثیرگذاری بودند، مثل آقای ترابی. ای کاش می‌شد این بازیکنان را حفظ می‌کردند.

* انتقادی به تغییرات در کادرفنی داشتید. فکر می‌کنید اگر گاریدو حفظ می‌شد، در حال حاضر پرسپولیس شرایط بهتری داشت؟
آقای گاریدو مربی‌ای بود که از اسپانیا آمده بود و به همین دلیل من تصور می‌کردم تیم را دیرتر بشناسد، اما هفته سوم به شناخت نسبی خوبی رسید. برخی از فوتبالی‌ها ایراد می‌گرفتند که ایشان تغییر و تحول زیادی دارد، اما این بخشی از فرهنگ مربیان خارجی است که به تمرین طول هفته و رفتار حرفه‌ای بازیکنان خیلی توجه می‌کنند؛ بنابراین اگر تغییراتی دیده می‌شد، در راستای نتیجه‌گیری بود. من آقای گاریدو را تا زمانی که ایشان را به حاشیه نبرده بودند، قبول داشتم. آقای گاریدو در اوج مسابقات در مصاحبه مطبوعاتی خود حرف قشنگی زد و گفت من فقط روی تیمم و بازی‌های بعدی تمرکز می‌کنم و فلسفه‌اش این بود اما خود ما و برخی عوامل داخل باشگاه این سرمربی را به جایی رساندیم که داخل تیم دنبال جاسوس می‌گشت که ببیند چه کسی ارنجش را از تیم خارج می‌کند. در واقع تا این حد این بنده خدا را به بیراهه بردند. گاریدو اگر همان گاریدوی اول فصل می‌ماند و شیطنت‌ها انجام نمی‌شد و تمرکزش صفر تا صد روی تیم بود، مربی خوب و با لول و باکلاسی بود.
* نتایج پرسپولیس در هفته‌های گذشته باعث فشار روی اسماعیل کارتال هم شده است. شما عملکرد این سرمربی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
من سبک کاری آقای کارتال را دوست دارم. ایشان از کشور همسایه آمده و طبیعتا شناخت بهتر و خوبی دارد و مشاوره‌هایی هم که به ایشان داده‌اند، بهتر بوده و رفتار حرفه‌ای هم داشته است؛ برای مثال در بازی با شمس‌آذر که با شکست تیم همراه بود، حاضر شد تاوان یک بحث انضباطی را از دست دادن نتیجه بدهد اما برخورد کند و حتی در مصاحبه بعد از بازی هم به آن موضوع اشاره نکرد. با این حال برد و باخت بخشی از فوتبال است، اما اینکه یک تیم بتواند در بازی سختی مثل نساجی در خانه حریف برگردد، نشانه خوبی است. در مجموع نتیجه از دست دادن‌های آقای کارتال حداقل روی نظر من درباره ایشان تأثیرگذار نبوده و من همچنان به عملکرد ایشان ایمان دارم. نکته مهم اینکه می‌بینیم ایشان با شهامت از بازیکنان جوانی استفاده می‌کند که شاید هر مربی‌ای جرات استفاده از آنها را در این مقطع از فصل و با این شرایط جدول نداشت. بنابراین باید به او احترام بگذاریم و برایش آرزوی موفقیت کنیم.
* یکی از موضوعات مهم در خصوص پرسپولیس میانگین سنی بالای تیم و افزایش سن مهره‌های مهم تیم است. درباره این بحران هم صحبت کنید.
درست است. میانگین سنی پرسپولیس بالای 30 سال است و این در فوتبال روز دنیا خوشایند نیست. در قدیم بازیکن به مرز 30 سالگی که می‌رسید، تازه مربیان می‌گفتند او پخته شده و از او استفاده می‌کردند، اما واقعیت فوتبال دنیا این نیست. البته ما نمی‌خواهیم کاملا خودمان را با فوتبال روز دنیا مقایسه کنیم، اما در کشور خودمان هم می‌بینیم که اتفاقات خوب توسط جوان‌ها رخ می‌دهد. پرسپولیس باید با حفظ بازیکنان باتجربه‌ای که می‌توانند همچنان برای تیم ارزنده و کارساز باشند، به سمت جذب جوان‌های لیگ برود. یک اقدام مهم دیگری که باید صورت بگیرد این است که در جذب بازیکنان خارجی یک تجدیدنظر صورت بگیرد و با وسواس بیشتری بازیکنان را انتخاب کنند. در هر صورت بخش خصوصی وارد شده که بار را برای پرسپولیس بردارد، بنابراین باید با دقت بیشتر، بازیکنان بهتری بیاورند؛ برای مثال در حال حاضر همه اهالی فوتبال از بازیکن ترک تبار پرسپولیس راضی هستند و این دقت باید در جذب همه بازیکنان صورت بگیرد.
* البته در کنار موضوعاتی که در خصوص میانگین سنی تیم مطرح می‌شود، برخی از هواداران هم معتقدند پرسپولیس بر خلاف سال‌های گذشته خالی از ستاره شده و بازیکنانی معمولی در اختیار دارد. شما با این موضوع موافقید؟
یک موضوعی فوتبال ما را تهدید می‌کند و آن هم آینده فوتبال کشور است. ما باید به تیم ملی و تیم‌های پایه نگاه کنیم و ببینیم داریم چه کار می‌کنیم و خطر احساس کنیم. واقعا فوتبال ایران باید ببیند بعد از نسل طارمی و آزمون چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ ما چند بازیکن در چنته داریم؟ پرسپولیس یک تیم پرطرفدار است اما بالاخره بخشی از فوتبال یک کشور محسوب می‌شود و باید خریدهایش را از دل لیگ انجام بدهد. اگر قرار باشد ما در فوتبال تغییرات مثبت و اساسی انجام ندهیم و ساختارمان را درست نکنیم، هم پرسپولیس و استقلال و هم تیم‌های دیگر دچار مشکل می‌شوند. البته در حال حاضر هم ما در پرسپولیس ستاره‌ها و بازیکنان نامدار مثل سروش رفیعی و وحید امیری را داریم، اما باید قبول کنیم درصد چنین بازیکنانی کم شده است. در مجموع پاسخ این سوال این است که ما سالیان سال است در فوتبال‌مان مسیر اشتباهی را می‌رویم و قبول هم نداریم؛ اگر من بیمار باشم و بپذیرم بیمار هستم، به دکتر مراجعه می‌کنم اما در غیر این صورت بیماری همراه من می‌ماند و حال خودم و اطرافیانم را بد می‌کند. فوتبال کشور ما هم الان دچار مشکل است و باید برای حل آن اقدام شود. من با این موضوع درباره پرسپولیس موافقم اما این به بدنه فوتبال کشور برمی‌گردد.

* می‌خواهم به عنوان یک هافبک تأثیرگذار در فوتبال ایران درباره یک بازی محمد خدابنده‌لو و اخراج‌های او نیز صحبت کنید که باعث نگرانی هواداران شده است.
آقای خدابنده‌لو قطعا بازیکن خوبی هستند که در پرسپولیس حضور دارند و مربی هم از او استفاده می‌کند، اما یکی از ایرادات ما در فوتبال این است که هنوز به این بلوغ فکری نرسیدیم که بازیکنان باید بدانند فقط نمی‌توانند پول حرفه‌ای بگیرند، بلکه باید رفتارمان هم حرفه‌ای باشد. البته این صحبت فقط شامل آقای خدابنده‌لو نمی‌شود، ما در ادوار مختلف بازیکنانی داشتیم که به این امر مهم توجه نمی‌کردند که نبودشان به تیم لطمه می‌زند. این هم نیاز به فرهنگ‌سازی دارد؛ ما در پایه‌ها به بچه‌ها می‌گوییم شما حق ندارید یک اوت الکی به بازیکن حریف بدهید یا یک خطای بی‌مورد انجام بدهید. البته این اتفاقات نهایتا یک بخشی از فوتبال هم هست و باید این موضوع را هم بپذیریم، اما اگر زیاد تکرار شود، باید کادرفنی ورود کند و این مسئله را مورد ارزیابی قرار بدهد و با بازیکن جلسه بگذارد. گاهی اوقات بازیکنانی هستند که سطح بالایی دارند، اما چون ما اعتقادی به بحث روانشناسی نداریم و روانشناس کنار تیم‌مان نیست، از درون بازیکنان خبر نداریم و فقط آن لحظه را نگاه می‌کنیم که در زمین چه کار می‌کند. خیلی مهم است که ما دلایل را مورد ارزیابی قرار بدهیم که این اتفاق نیفتد؛ تیمی خوب است که کمترین خطا را داشته باشد و اول اخلاق را ببرد و بعد از لحاظ فنی قهرمانی بیاورد.
* در حال حاضر به نظر می‌رسد پرسپولیس در خط هافبک به بازیکنی مثل شما نیاز دارد؛ پستی که بعد از جدایی احمد نوراللهی یک خلئی در آن ایجاد شده است.
در پرسپولیس بازیکنان خوبی مثل سروش و خدابنده‌لو و... هستند، اما بازی در پست هافبک دفاعی یا به قول امروزی‌ها پست 6 بسیار سخت و تخصصی است و بسیار برای یک تیم تأثیرگذار است. شاید هواداری که روی سکو حضور دارد، متوجه نشود بازیکنی که در آن پوزیشن بازی می‌کند، چقدر به درد این تیم می‌خورد، اما واقعا عصای دست یک مربی است؛ مثل آقای باقری در پرسپولیس، آقای امید ابراهیمی در استقلال یا مهدی کیانی در تراکتور. اینها بازیکنانی بودند که در خدمت تیم بودند و قطعا پرسپولیس به بازیکنی این‌چنینی نیاز دارد و امیدوارم بتواند در فصل نقل و انتقالات جذب کند. من هم در این پست بازی می‌کردم و اگر مردم از من تعریفی می‌کنند، لطف دارند.
* اگر شما مسئولیت را بر عهده داشتید و دست‌تان هم باز بود، کدام بازیکن را در این پست جذب پرسپولیس می‌کردید؟
آقای عزت‌اللهی یک بازیکن تخصصی و در سطح بین‌المللی در این پست است که حتما او را جذب می‌کردم. البته اگر دستم باز بود، احمد نوراللهی را جذب می‌کردم. جنس احمد نوراللهی که جنس پرسپولیس است و آقای عزت‌اللهی هم اگر علاقمند بود در ایران بازی کند، قطعا او را جذب می‌کردم. نکته مهم اینکه من فکر می‌کنم فوتبالیست‌ها از جنس فوتبال‌شان مشخص است که به پرسپولیس می‌خورند یا به استقلال؛ آقای عزت‌اللهی از آن فوتبالیست‌هاست که جنس فوتبالش به پرسپولیس می‌خورد. او یک بازیکن جنگجو، دونده، درگیر و در عین حال پهلوان منش و بااخلاق و بین‌المللی است. البته من احترام زیادی برای استقلالی‌ها قائلم و خدایی نکرده منظورم این نیست که استقلال این شاخصه‌ها را ندارد، اما به نظرم جنس سعید عزت‌اللهی قرمز است.
* یکی از حواشی اصلی فوتبال ایران در این روزها، موضوع فحاشی به علیرضا بیرانوند در شهرهای مختلف است. درباره این اتفاقات چه نظری دارید؟
جدا شدن بازیکنان پرسپولیس و استقلال همیشه حاشیه‌هایی را به همراه دارد، خصوصا اگر بازیکنان از لحاظ کیفیت در سطح بالایی باشند. با این حال ما بازیکنانی را داشته‌ایم که جدا شده‌اند و حتی به تیم رقیب، استقلال، رفته‌اند اما سعی کرده‌اند با حاشیه نروند. رفتن آقای بیرانوند با حواشی همراه بود که بعضا ناخواسته به آن دامن زده می‌شد و به همین دلیل خیلی بولد شد، وگرنه نهایتا جابجا شدن بازیکنان بین تیم‌ها مسئله آنچنان بزرگی نیست که بخواهد یک بازیکن را تا این حد به حاشیه ببرد و به او بی‌احترامی شود یا در مقابل به هواداران یک باشگاه بی احترامی شود. جدایی یک بازیکن باید خیلی حرفه‌ای انجام شود؛ اگر بازیکنان سعی کنند اخلاق حرفه‌ای را رعایت کنند و مدیران باشگاه‌ها تعامل داشته باشند، خیلی قشنگتر است تا اینکه خدایی نکرده این حواشی و توهین‌ها وجود داشته باشد.
* و در پایان، به عنوان یک پرسپولیسی چقدر به قهرمانی امید دارید؟
من تجارب زیادی با پرسپولیس داشته‌ام و روزهای سختی را با این تیم تجربه کرده‌ام که به مراتب بسیار سختتر از شرایط فعلی پرسپولیس بوده است اما ما قهرمانی آورده‌ایم؛ نمونه بارز آن فصل 80-81 بود که اولین دوره لیگ حرفه‌ای برگزار می‌شد که ما حتی زمین تمرین هم نداشتیم و فاصله ما با تیم استقلال تقریبا 9 امتیاز بود و ما باید همه بازی‌ها را می‌بردیم که این اتفاق افتاد و استقلال هم امتیاز از دست داد و در نهایت در روز آخر اگر استقلال یک مساوی در انزلی می‌گرفت، قهرمان می‌شد اما استقلال باخت و ما فجرسپاسی را بردیم و قهرمان شدیم. یا ما در دربی 9 نفره برابر استقلال بازی کردیم و باخت ندادیم. مثال‌های خیلی زیادی از جنگندگی پرسپولیس وجود دارد‌ و من فکر می‌کنم پرسپولیس تیمی نیست که بخواهد قهرمانی را به راحتی از دست بدهد. از ته دلم برای پرسپولیس آرزوی موفقیت می‌کنم؛ با وجود اینکه در این سالها پرسپولیس جام‌های زیادی برده، اما باز هم دلم می‌خواهد پرسپولیس را قهرمان را ببینم، چون حداقلش این دست که 40 میلیون پرسپولیسی خوشحال می‌شوند.