راه ترقی - ایرنا /دنیز دانش‌صمدی که در نخستین اثرش در شبکه نمایش خانگی با ایفای نقش پری آشتیانی منشی شرکت نجات شناخته شد، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا از ویژگی‌های شخصیتی که ایفا کرده، تعامل با کارگردان و بازخوردهای مخاطبان گفت.
شما فعالیت خود را از تئاتر آغاز کردید و سپس وارد حوزه فیلم کوتاه و بعد نمایش خانگی شدید. از میان عرصه نمایش و تصویر بیشتر به کدام یک برای ایفای نقش علاقه‌مندید؟ چرا؟
نمی‌توانم بگویم کدام یک را بیشتر دوست دارم بلکه باید بگویم هرکدام تجربه بسیار متفاوتی برایم دارند. یکی از جذابیت‌های تئاتر، تمرین کردن، کم کم نزدیک شدن به نقش و کشف کردن، خراب کردن و دوباره از نو ساختن است و همچنین لذت همزمانی اجرای بازیگر و تماشای آن توسط مخاطب. ما اساسا باید با همه وجود در لحظه حضور داشته باشیم و همچنین می‌توانیم هر شب احساس متفاوتی را تجربه کنیم. همه این تجربه‌ها جلوی دوربین بسیار به یک بازیگر کمک می‌کند.
از چه طریق به سریال «تاسیان» دعوت شدید؟
من آبان 1402 در تئاتری به نام «اتللو_نزدیک شدن» بازی داشتم که آقای صابر ابر و خانم پانته‌آ پناهی‌ها اجرای مرا دیدند و دوست داشتند و چون مشغول بازی در سریال «تاسیان» بودند، من را به خانم تینا پاکروان کارگردان سریال معرفی کردند و اینگونه بود که به این پروژه پیوستم.
کاراکتر «خانم آشتیانی» چه ویژگی‌هایی داشت که باعث شد این نقش را بپذیرید؟ برای ایفای آن با چه چالش‌هایی مواجه بودید؟
ابتدا باید بگویم که متوجه این بودم که نقش کوچکی به من سپرده شده که شاید در ظاهر کاراکتر چندان مهمی نباشد اما خانم تینا پاکروان کمک کردند که بازی‌ام در همان سکانس‌های کوتاه نیز معمولی نباشد. به عنوان مثال به من گفتند که لحظه‌ای وجود دارد که بسیار مهم هست و با ری‌اکشن (واکنش) من متوجه مرگ «منوچهر» می‌شویم و خب سعی کردم کمی با وسواس بازی‌ام را ارائه بدهم و جزئیاتی را به نقش اضافه کنم تا بتوانم کاراکتر بسازم و بازی من تیپ تکراری یک منشی‌ کلیشه‌ای نباشد.

دوست داشتم این منشی در عین حال که فضول است، مردم دوستش داشته باشند و به اصطلاح منفی از آب درنیاید. ناگفته نماند که این کاراکتر از خودم دور بود و با اضافه کردن لحن و تکیه کلام که پیشنهاد کارگردان هم بود، سعی کردم مدل نگاه کردن، راه رفتن، گوش دادن و در حقیقت بدن جدیدی برای خانم آشتیانی طراحی کنم.
تعامل شما با تینا پاکروان در مقام کارگردان و همبازی شدن با بابک حمیدیان و دیگر بازیگران این سریال چگونه بود؟
خانم پاکروان علاوه بر کارگردانی چون تجربه بازیگری هم داشتند، بسیار توانستند به من کمک کنند، پیشنهاد دهند، و به من اجازه دهند که با هم گفت‌وگو کنیم و نظرات من را بشنوند. تجربه بازی مقابل آقایان حمیدیان، بهبودی، قائدی و… بسیار به من کمک کرد و خوش شانس بودم که پارتنرهای بی‌نظیری مثل این عزیزان داشتم که بتوانم از تجربه‌ آن‌ها و پیشنهادهایشان استفاده کنم.
سخت‌ترین سکانسی که در این پروژه ایفا کردید، کدام است؟
سکانس‌پلان قسمت اول یکی از لحظات بسیار سخت بود چون در انتهای سکانس که به صورت کامل گرفته می‌شد، من وارد می‌شدم و اگه کوچک‌ترین اشتباهی از من سر می‌زد باید دوباره آن سکانس‌پلان پیچیده و طولانی (حدودا 4 دقیقه) گرفته می‌شد. در این زمان من بیشترین استرس را تجربه کردم. همچنین سکانس خودکشی «منوچهر» و مواجهه من با آن صحنه با اینکه دو برداشت بود اما سعی کردم همذات‌پنداری کنم و خود را در موقعیت مشابه قرار دهم تا بتوانم از پس آن بربیایم.

از بازخورد مخاطبان برایمان بگویید.
با وجود کوتاه بودن نقشم اما پس از پخش قسمت 8 بسیار دیده شدم که کمی از تصورم دور بود و توقع این همه واکنش مثبت را نداشتم. از نگاه و توجه مخاطبان ممنونم.
اگر از نگاه مخاطب به این سریال نگاه کنیم، این اثر برحسب کدام ویژگی‌هایش می‌تواند مخاطب را با خود همراه کند؟
همزمانی یک عشق در بستر تاریخی مهم و همچنین تیمی از بهترین‌ها در پشت و جلوی دوربین.
سریال «تاسیان» داستانی عاشقانه را در دهه 50 شمسی روایت می‌کند؛ داستان از مهر 1356 شروع می‌شود و تمرکز آن بر عشقی است که بین امیر و دختر جوانی به نام شیرین شکل می‌گیرد.
در این سریال، هوتن شکیبا، مهران مدیری، نازنین بیاتی، صابر ابر، بابک حمیدیان، پانته‌آ پناهی‌ها، محمدرضا غفاری، مهسا حجازی، محمدرضا شریفی‌نیا، مجید یوسفی، پوریا شکیبایی و نسرین نصرتی به ایفای نقش پرداخته‌اند.
پ
-->