بزرگنمايي:

راه ترقی - آخرین خبر / کارنامه‌ی شارل آزناوور پر از آثار شنیدنی و به یادماندنی‌ست. «لابوهم» نام یکی از آوازهای محبوب این خواننده‌ی بزرگ فرانسوی‌ست که برای جاودانه شدن‌اش کافی‌ست؛ شعری عاشقانه و نوستالژیک که انگار شنونده را به یک دنیای آرمانی می‌برد که عظمت عشق و محبت در آن موج می‌زند. اجرای درجه یک آزناوور با آن صدای انعطاف‌پذیر و قدرتمندش، لحظه‌هایی ناب برای‌مان خلق می‌کند تا در دنیای رنگارنگ و جذاب احساسات پاک و رؤیاهای فراموش شده غرق شویم.
متن این ترانه را ژکپلانت و شارل آزناوور نوشته‌اند و اولین بار در سال 1966 ضبط شده است. «لابوهم» یکی از محبوب‌ترین ترانه‌های فرانسوی زبان در دنیاست که آزناوور آن را به زبان‌های ایتالیایی، اسپانیولی، انگلیسی، آلمانی و پرتغالی هم اجرا کرده است.
متن ترانه:

از روزگاری برای‌تان می‌گویم
که زیر بیست ساله‌ها درک‌اش نمی‌کنند
روزگاری که در مونمارتر زندگی می‌کردیم
و زیر پنجره‌های.مان بوته‌های یاس آویخته بود
و خانه‌ی ساده و کوچک ما
پاتوق خوبی بود
که کوچکی‌اش به چشم نمی‌آمد
آن‌جا بود که ما یک‌دیگر را شناختیم
من که فقیر بودم
و تو که مدل نقاشی‌های من می‌شدی
لابوهم، لابوهم!
یعنی ما خوش‌بخت بودیم؟
لابوهم، لابوهم!
ما
یک روز در میان غذا می‌خوردیم
ما
در کافه‌های نزدیک
آدم‌هایی بودیم
در انتظار شهرت،
اما تهی‌دست، با شکم‌هایی گرسنه
و با این حال
از باورهای‌مان دست نمی.کشیدیم
در بعضی کافه‌ها
به ازای یک غذای گرم و کافی
یک تابلوی نقاشی می‌فروختیم
و آواز می‌خواندیم
و برای از یاد بردن سرمای زمستان
کنار بخاری گرد هم جمع می‌شدیم
لابوهم، لابوهم!
یعنی تو زیبا بودی
لابوهم، لابوهم!
ما چه‌قدر ذوق و نبوغ داشتیم
بیش‌تر وقت‌ها برای‌ام پیش می‌آمد
که برای درآوردن یک تصویر
جلوی سه‌پایه‌ام
شب‌زنده‌داری می‌کردم
و صبح بود که بالاخره می‌نشستیم
خسته و خوشحال
شیر قهوه می‌نوشیدیم
چون هم‌دیگر را و زندگی را
دوست می‌داشتیم
لابوهم، لابوهم!
یعنی ما بیست ساله بودیم
لابوهم، لابوهم!
ما در روح زمانه زندگی می‌کردیم
از تقدیر روزگار
قدم‌زنان سمت آدرس قدیمی‌ام می‌رفتم
اما نشناختم‌اش
نه دیوارها و نه کوچه‌هایی را
که جوانی‌ام را آن‌جا سپری کرده بودم
از بالای یک پلکان
آتلیه‌ام را جست‌وجو کردم
اما دیگر اثری از آن به‌جا نمانده بود
مونمارتر با ظاهر جدیدش
غم‌گین به نظر می‌رسید
و یاس‌های‌اش مرده بودند
لابوهم، لابوهم!
ما جوان و دیوانه بودیم
لابوهم، لابوهم!
دیگر هیچ معنایی ندارد...