بزرگنمايي:

راه ترقی - جماران /متن پیش رو در جماران منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
پیام انتخاب مجدد کوربین 75 ساله به عنوان نامزد منتخب غیرحزبی نشان داد که حتی در کشورهایی مثل بریتانیا که احزاب سیاسی سابقه چند سده حکومت دارند و مردم نیز به نامزد حزب محبوبشان رای می‌دهند هم، چهره‌هایی که براساس وجهه، آموزه و عملکرد شخصی خود، قلب و ذهن مردم را تسخیر کرده‌اند می‌توانند فرا و ورای تشکل‌های عمل کرده و رای اکثریت مردم را به دست آورند.
مجید تفرشی، محقق و کارشناس مسائل بین‌الملل در یادداشتی برای جماران درباره نتیجه انتخابات سراسری در بریتانیا نوشت: جرمی کوربین 75 ساله، نماد سیاستمدار طراز مستقل پاک‌دست خارج از مافیای قدرت احزاب حاکم و اپوزیسیون در غرب، اروپا و بریتانیا است. با شماری از اندیشه‌ها ‌و عملکرد او موافق نیستم، ولی در مجموع احتمالا شریف‌ترین شخصیت سیاسی کنونی کشورش است. تا سال 1997، کوربین برای سالهای طولانی یک نماینده همیشه معترض در جمع وکلای کم اهمیت صندلی‌های آخر پارلمان بود که اصطلاحا به آنها backbencher می‌گویند. ولی در دوران 13 ساله قدرت حزب کارگر، حزب خودش از 1997 تا 2010، زمانی که بیشترین شانس را برای کسب مقام وزارت داشت، با تمام قوا علیه جریان حاکم حزب کارگر نوین به رهبری تونی بلر و گوردون براون و سباست‌های پیروی بی‌چون‌ و چرای آنان از نومحافظه‌کاران آمریکایی ایستاد و به جریان معترض درون حزبی در سالهای بین 11 سپتامبر تا اشغال عراق و پرونده ایران و پس از آن تبدیل شد. 
در این کشمکش او از ابتدا مصمم علیه بلرگرایان ایستاد ولی چندین نفر نیز در میانه راه کم و بیش به دلایل متفاوتی در مخالفت با محافظه‌کاری بلر با او همراه شدند. از جمله رابین کوک و جک استراو، دو وزیر مستعفی امور خارجه دولت‌های بلر و براون.
در سالهای 2010 تا 2015 و تا پنج سال بعد از سقوط حزب کارگر و پیروزی محافظه‌کاران، حزب کارگر دچار تشتت شد و رهبری آن چند بار دست به دست شد. ولی نهایتا در سپتامبر 2015، اتفاقی حیرت‌انگیز افتاد. پس از شکست مجدد در انتخابات سراسری، بدنه و اکثریت حزب کارگر پس از چند دهه، در اقدامی غیرمنتظره، رهبری حزبشان را از چنگ جریان مسلط راستگرا درآورده و کوربین یاغی منزوی و همیشه معترض، ناباورانه به رهبری حزب کارگر برگزیده شد. در دوران رهبری کوربین، در فاصله سپتامبر 2015 تا آوریل 2020، کوربین و تیم حامی او، بیش از آن که مورد فشار احزاب رقیب باشند، مورد حمله بلرگرایان داخل حزب و لابی‌های آشکار و پنهان اسراییل، نومحافظه‌کاران آمریکایی و اروپایی و عربی قرار داشتند. به کوربین اتهامات زیادی زده شد. از جمله: یهودستیزی، اسراییل هراسی، طرفداری از ترپریسم، ضدیت با سلطنت، حمایت از ایران، آمریکاستیزی، کمونیسم و حمایت از روسیه.
این کارزار چندجانبه و هماهنگ تنفرپراکنی در آغاز رهبری کوربین چندانی نداشت، ولی به تدریج گسترده و عمیقتر شد و نهایتا با شکست حزب کارگر در انتخابات آوریل 2020، کوربین هم اجبارا از رهبری حزب کنار رفت.
کی‌یر استارمر رهبر جدید، در ابتدای به قدرت رسیدنش ادعا کرد که راه او از بلررو‌کوربین جدا است. ولی در چهار سال و نیم اخیر، نشان داد که بیشترین علاقه و گرایش را به راه و روش بلر دارد.
در همین راستا استارمر تحت فشار لابی صهیونیستی در حزب کارگر، فشارهای زیادی را به کوربین و یارانش آورد و نهایتا هم به جهت نابوذی سیاسی کوربین، قانونی تصویب کرد که او حق نامزدی مجدد از طرف حزبش را ندارد.
ولی کوربین بی‌اعتنا به این ممنوعیت، برای چندمین بار و این بار روز پنجشنبه، به عنوان نامزد مستقل از منطقه ایزلینگتون شمالی در شمال لندن نامزد شد و با پیروزی قاطع خود و شکست دادن رقبایش از چهار حزب دیگر و 50 درصد بیشتر از نامزد حزب حاکم، به سهولت مجددا و این بار به عنوان نامزد مستقل را به دست آورد.
پیام انتخاب مجدد کوربین 75 ساله به عنوان نامزد منتخب غیرحزبی نشان داد که حتی در کشورهایی مثل بریتانیا که احزاب سیاسی سابقه چند سده حکومت دارند و مردم نیز به نامزد حزب محبوبشان رای می‌دهند هم، چهره‌هایی که براساس وجهه، آموزه و عملکرد شخصی خود، قلب و ذهن مردم را تسخیر کرده‌اند می‌توانند فرا و ورای تشکل‌های عمل کرده و رای اکثریت مردم را به دست آورند.
کوربین بعد از پیروزی خیره‌کننده‌اش، این پیام را برای حامیانش فرستاد:
«امشب جامعه ما تاریخ ساز شد.
این انتخابات هرگز مربوط به شخص من نبوده.
انتخابات همواره در مورد جامعه ما و ارزش های مشترک ما بوده است. و این در باور همیشگی ما است که جایگزینی برای نابرابری، فقر و جنگ وجود دارد.
نتیجه امشب در منطقه Islington North به ما نمایی اجمالی به آینده‌ای متفاوت می‌دهد، که منافع بسیاری را بر منافع معدودی ترجیح می‌دهد.
این همچنین یک هشدار است، هشداری به دولت آینده که مخالفان را نمی‌توان بدون عواقب درهم شکست و این که ایده‌های برابری، عدالت و صلح، ابدی هستند.
این امید به دنیای بهتر هرگز خاموش نمی شود.
ما امشب جشن می گیریم و فردا سازماندهی می‌کنیم.
انرژی که ما آزاد کرده‌ایم هدر نخواهد رفت. ما جنبشی هستیم که از همه سنین، پیشینه‌ها و مذاهب تشکیل شده است.
جنبشی که می تواند با و برای مردم سراسر کشور پیروز شود.
از همه کسانی که این کارزار را ایجاد کرده و آن را به فراگیرترین اقدامی که من تا به حال در آن حضور داشته‌ام، متشکرم.
از تک تک افرادی که از حق رای دموکراتیک خود استفاده کردند، تشکر می‌کنم.
این افتخار زندگی من بوده که نماینده شما مردم منطقه ایزلینگتون شمالی باشم.
من همچنان از شما یاد خواهم گرفت، در برابر شما پاسخگو خواهم بود و از شما الهام خواهم گرفت.
آینده‌ای که ما از آن صحبت می کنیم یک رویا نیست. منطقه ما دلیلی بر این است که ساخت دنیایی مهربان‌تر و عادلانه‌تر امکان‌پذیر است.»