بزرگنمايي:

راه ترقی - ورزش 3 /او در طول دوران بازیگری خود یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان دوران خود بود و توانست 3 بار توپ طلای اروپا را از آن خود کند و همچنین در دومین دورهٔ انتخاب بهترین بازیکن جهان نیز به عنوان برترین بازیکن سال جهان انتخاب شد. در الینکویک بازی می‌کرد، تا این که در سال 1982 به آژاکس آمستردام پیوست. وی اولین حضور خود در تیم حرفه‌ای را در آوریل 1982 در پیروزی 5 بر 0 مقابل نایمخن تجربه کرد که توانست اولین گل خود را نیز برای قرمز- سفیدپوشان به ثمر برساند. او در آن بازی به جای اسطوره فوتبال هلند، یوهان کرایف، وارد زمین شد. وی در فصل 83/1982 هم در سایه ویم کیفت قرار داشت که در فصل بعدی به باشگاه پیزا کالچو در سری A ایتالیا رفت.
فان باستن در سال‌های 1984، 1985، 1986 و 1987 آقای گل لیگ فوتبال هلند شده و تبدیل به یکی از برترین گلزنان دهه 80 شد. این مهاجم 188 سانتی‌متری در سال 1986، همچنین آقای گل اروپا شد.وی در آن فصل 37 گل در 26 بازی زد. در سال 1987، در دیدار فینال جام در جام در جام اروپا در مقابل لایپزیگ گل پیروزی‌بخش تیمش را زد.

فان باستن به دلیل شم بالای گلزنی و مهارت عالی، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و کامل‌ترین مهاجمان و بازیکنان تاریخ این ورزش شناخته می‌شد، به دلیل ظرافت و بازی تهاجمی هوشمندانه و تمایل او برای به ثمر رساندن گل‌های آکروباتیک «قوی اوترخت» لقب گرفت. قد و قدرت او به او اجازه می‌داد در هوا سرآمد باشد، و توانایی فنی و چابکی او باعث شد که او در طول دوران حرفه‌ای خود مانند حملات والی و ضربات دوچرخه حملات چشمگیری انجام دهد. یک مهاجم سریع و فرصت طلب با واکنش‌های سریع و حرکت عالی، او اغلب در محوطه جریمه به دلیل توانایی پیش‌بینی مدافعان از توپ‌های شل استفاده می‌کرد و قادر به کنترل توپ‌های سریع و دشوار با یک لمس یا حتی شوت زدن اول بود. زمان. او صاحب یک ضربه قدرتمند و دقیق و کاملاً بالینی بود که از هر نقطه زمین به پایان می‌رسید و قادر به زدن گل با هر دو پا از داخل یا خارج از محوطه جریمه و همچنین با سر بود. او همچنین در زدن ضربات پنالتی و ایستگاهی دقیق بود. در طول زندگی حرفه‌ای خود، ون باستن از 54 پنالتی دریافت شده 51 پنالتی را با موفقیت 94/44٪ تبدیل به گل کرد بعد از کسب این افتخار به آ.ث. میلان پیوست، تیمی که در آن به همراه هم‌وطنانش، رود گولیت و فرانک ریکارد، بهترین مثلث فوتبال اروپا را شکل داد. میلان با فان باستن در سال‌های 1989 و 1990 قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد. تقریباً در اواخر دوران بازی‌اش، به دلیل مصدومیتی جدی در ناحیه قوزک پا، مجبور به استراحت شد. آخرین بازی رسمی برای میلان را در فینال جام باشگاه‌های اروپا در برابر المپیک مارسی در تاریخ 26 مه سال 1993 انجام داد. بلافاصله بعد از آن، به دلیل همان مصدومیت، دوباره مجبور به استراحت و عدم بازی شد، اما با وجود زحمات زیاد، دیگر نتوانست به فعالیتش ادامه دهد و بالاخره در سال 1995 از فوتبال خداحافظی کرد.

supports HTML5 video