بزرگنمايي:

راه ترقی - خراسان / « انتخابی نمادین و دارای پیام » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم سیدرضا قزوینی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
اولین سفر خارجی رئیس جمهور کشورمان به عراق روز گذشته به پایان رسید. انتخاب عراق به عنوان نخستین مقصد رئیس دولت جدید، انتخابی نمادین و دارای پیام بود. عراق همسایه ما و مناسبات با آن همیشه در تاریخ دو کشور پراهمیت بوده است. این اهمیت در دو دهه گذشته در ابعاد مختلف مضاعف شده است. مناسبات دو کشور در سطح سیاسی در همه این سال ها بسیار نزدیک و دوستانه بوده است و انتخاب عراق به عنوان مقصد نخستین سفر، ارسال پیام اطمینان بخش تهران به بغداد مبنی بر استمرار سیاست دولت پیشین است. به نظر می رسد سفر رئیس جمهور به اقلیم کردستان عراق و همچنین بصره، تأکیدی مضاعف بر تلاش تهران برای تقویت بیش از پیش روابط در همه ابعاد و سایر بخش ها – نه فقط دولت مرکزی - به خصوص حوزه های اقتصادی است.
در چارچوب این سفر، حضور آقای پزشکیان در اربیل و سلیمانیه نخستین سفر رسمی یک رئیس جمهور ایران به منطقه شمال عراق است. مناسبات تهران و اقلیم با این که عموما مناسبات حسنه ای بوده است اما مسائل امنیتی همیشه آثار خود را بر این روابط به جای گذاشته است. فارغ از موضوع همه پرسی جنجالی جدایی اقلیم از عراق در سال 2017 که برای مدت ها سایه خود را بر روابط تهران با اقلیم بر جای گذاشت، دو موضوع حضور گروه های تروریستی تجزیه طلب کرد ایرانی و حضور عوامل امنیتی رژیم صهیونیستی در اقلیم، همیشه مورد نارضایتی و نگرانی تهران بوده و این دو عامل نقش مهمی در بروز تنش ها در روابط با کردهای عراق داشته است.
حضور سنگین تروریست های تجزیه طلب در اقلیم و میزبانی از آن ها در سال های اخیر منجر به ناامنی های گسترده در مناطق شمال غربی کشورمان و حملات تروریستی این گروه ها به خاک ایران شده بود. موضوعی که منجر به اقدام عملی ایران در بمباران آن مناطق می شد. امضای توافق نامه امنیتی تهران و بغداد در اسفند 1401 در راستای رفع دغدغه های امنیتی تهران نسبت به گروه های تجزیه طلب بوده است اما استمرار حملات آن گروه ها نشان می داد تمایل جدی از سوی اربیل برای رفع نگرانی تهران وجود ندارد. ضرب الاجل شدید شهریور سال گذشته ایران، هرچند منجر به برخی اقدامات از سوی بغداد و اربیل گردید اما موضوع این است که هنوز بندهای این توافق نامه به صورت کامل اجرا نشده است. بسته شدن تعدادی از مقرهای گروه تروریستی کومله و انتقال آن به نقطه ای دورتر و تحویل یک عنصر تجزیه طلب به ایران، تنها چند روز قبل از سفر رئیس جمهور به عراق نشان می دهد که اجرای توافق نامه امنیتی هنوز به طور کامل تحقق نیافته و این گونه اقدام ها می توانست زودتر رخ دهد و همچنان تعلل هایی صورت می گیرد. به هر صورت این رفتار اربیل، به مثابه حسن نیت در قبال تهران و سفر رئیس جمهور به اقلیم درنظر گرفته شد. سفری که نخستین حضور یک رئیس جمهور در منطقه شمال عراق بوده و برای کردها بسیار حائز اهمیت است.
واقعیت این است که تقویت مناسبات اقلیم و تهران، برای دوطرف منافع مهمی خواهد داشت. اقلیم باید تلاش کند تا سوء تفاهم ها و نگرانی های امنیتی تهران را با جدیت حل و فصل کند. این موضوع می تواند آثار خود را بر گسترش مناسبات اقتصادی و تجاری دو طرف نیز بگذارد. ایران به دنبال گسترش حجم تجارت خود با عراق و عبور آن به بیش از سطح قفل شده 12 میلیارد دلار است. هر چند عوامل متعدد و بعضا غیرارادی و خارجی در خصوص عوامل تحقق این هدف وجود دارد اما برنامه ریزی جدی در تهران باید مورد توجه قرار گیرد.کردها نیز به دلیل شرایط اقتصادی نامطلوب در اقلیم، از گسترش تجارت استقبال می کنند.

علاوه بر حضور تاریخی رئیس جمهور در اربیل و سلیمانیه، دیپلماسی زبان آقای پزشکیان و سخن گفتن وی به زبان کردی از جمله موضوعات جالب این سفر بوده است. شاید این موضوع به تنهایی در مناسبات دو طرفه تعیین کننده نباشد اما ارسال پیام دوستی دولت جدید، به شیوه ای جدید و مطبوع برای طرف مقابل بوده است.
در سایه اختلافات شدید احزاب کرد عراقی با یکدیگر ( اتحادیه میهنی و پارتی)، حضور پررنگ تر ایران در اقلیم که می تواند از دستاوردهای این سفر باشد، نقش ایران را به عنوان یک میانجی قابل قبول برای دو حزب کردی تثبیت می کند و چنین نقش هایی، به تقویت بیشتر جایگاه تهران در اقلیم و بازیگری جدی تر آن کمک خواهد کرد.