بزرگنمايي:

راه ترقی - روزنامه جوان / «ساماندهی آسیب­‌های اجتماعی به‌­رغم تیراندازی هوایی!» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم عبدالمطهر محمدخانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
فرحزاد از مهم‌ترین پاتوق‌های معتادان متجاهر در تهران بود. هزاران آسیب‌دیده‌ای که در بدوی‌ترین صورت‌های ممکن، شب را کنار رودخانه به صبح می‌رساندند. شغل اکثر آنها، زباله‌گردی بود. مجرد تراکم متجاهرین به اعتیاد، فرصتی را برای مافیای مواد مخدر فراهم می‌کرد. برای آنکه آلونک‌های عمدتاً غیرمجاز و ناایمن را در بستر رودخانه، به مراکزی برای خرید و فروش مواد و زباله تبدیل کنند. 
با حضور هزاران آسیب‌دیده در بستر رودخانه، فرحزاد عملاً به قطب خرید و فروش مواد مخدر و جولان مافیای زباله بدل شده بود. زلال رودخانه با انباشت پسماند در خطر تهدید قرار داشت. عملاً احساس امنیتی برای تردد همسایه‌ها چه در منطقه 2 و چه در منطقه 5 وجود نداشت. کسی جرئت نمی‌کرد دیرهنگام تنها در آن حوالی تردد کند زخمی که از سال‌های گذشته مانده بود و آن‌قدر درمان نشد که عفونت کرده بود. 
خاطرم هست همان ماه‌های نخست استقرار تیم جدید مدیریت شهری، همراه با شهردار محترم تهران قرار بود از آن منطقه بازدید میدانی داشته باشیم. همین حضور آقای زاکانی، اسباب هراس مافیا شده بود. تلاش می‌کردند از ورود ایشان به آن منطقه جلوگیری کنند. حتی تیراندازی هوایی صورت گرفت! آقای شهردار، اما از همان روز‌های نخست برای احیای فرحزاد و ساماندهی آسیب‌های اجتماعی مصمم بود. 
برای احیای روددره، اقتصاد مافیا می‌باید دچار اختلال می‌شد. مافیایی که همه این سال‌ها از هزاران آسیب‌دیده بی‌پناه برای زباله‌گردی استفاده می‌کرد. مزد و مواجب آن‌ها را نیز با کمی مواد مخدر می‌پرداخت. تا وقتی پای پول‌های کثیف بادآورده در میان بود، زخم همچنان گشاده می‌ماند. بعلاوه همین تردد لشکر متجاهرین به اعتیاد در فرحزاد، امنیت ساکنان منطقه را مختل می‌کرد. گام اول، ساماندهی آنهاست. 

نه فقط پلیس بلکه همه دستگاه‌های ذی‌مدخل با تشکیل قرارگاه اجتماعی دور یک میز جمع شدند. شهردار تهران معتقد بود نمی‌توان معضلات اجتماعی را «تنها» حل کرد. چاره‌ای جز هم‌افزایی همه دستگاه‌ها و هماهنگی وجود نداشت. دادستانی، وزارت دادگستری، ستاد مبارزه با مواد مخدر، عزیزان فراجا، وزارت بهداشت، بهزیستی، کمیته امداد، دستگاه‌های امنیتی و دیگران همه برای احیای روددره هم‌قسم شدند. 
با تلاش نیرو‌های انتظامی و با دستور دادستان محترم تهران، بیش از هزار و 500 معتاد متجاهر از روددره فرحزاد جمع‌آوری شد. با افزایش ظرفیت کمپ‌های ترک اعتیاد (موضوع ماده 16 قانون)، فضای لازم برای غربالگری، درمان و بازپروری این عزیزان فراهم شد. سال 1400 همه ظرفیت مراکز ماده 16 در شهر به 10 هزار تخت نمی‌رسید. امروز این ظرفیت از 25 هزار عبور کرده است. همه ساکنان آسیب‌دیده فرحزاد برای درمان به این مراکز منتقل شدند. آلونک‌های غیرمجازی که در بستر رودخانه ساخته شده بود هم با دستور قضایی تخریب شد. بستر فرحزاد عملاً رها شده بود. این منطقه، اما تاب ضربات بیشتر زیست‌محیطی را نداشت، بعلاوه برای تأمین امنیت پایدار و جلوگیری از بازگشت مافیا، باید به محل امنی برای تردد شهروندان و خانواده‌ها بدل می‌شد. از همین رو، همکاران من طراحی مناسبی برای ساخت یک پارک ژینایی را به انجام رساندند. 
برای ساخت یک اکوپارک فاخر برای خانواده‌های تهرانی، مراعات استاندارد‌های یونسکو برای حفاظت از محیط‌زیست و فضای سبز ضروری است. عملیات عمرانی ساخت بوستان ژینایی فرحزاد با همین سختگیری‌ها آغاز شد. استفاده از مصالح دوستدار محیط‌زیست، حداقل کردن تردد خودرو‌های سنگین در بستر رودخانه و مراقبت ویژه از درختان از مهم‌ترین اقدامات بود. مثلاً برای جابه‌جایی مصالح به محل پروژه، به جای استفاده از کمپرسی، از قاطر و حیوانات بارکش استفاده شد. 
فاز نخست اکوپارک فرحزاد به مساحت 54 هکتار حالا آماده است. هم حال و روز هزاران آسیب‌دیده اجتماعی به سامان رسید؛ هم محیط‌زیست رودخانه از پساب زباله و جولان مافیای مواد مخدر نجات یافت؛ هم آرامش و امنیت برای تردد شهروندان به آن منطقه بازگشت؛ هم بوستان زیبای دیگری در شمال‌غرب پایتخت برای تفرج خانواده‌ها فراهم شد. احیای روددره فرحزاد حاصل یک کار گروهی بود؛ تجربه‌ای که نشان داد به «اتفاق» می‌شود جهان گرفت! چراغ روددره فرحزاد با صدای بازی کودکان کنار آب روشن خواهد شد. آفتاب وقتی تابید، اثری از کثافت آسیب‌های اجتماعی باقی نمانده است.