بزرگنمايي:

راه ترقی - روزنامه سازندگی /متن پیش رو در سازندگی منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
فائزه هاشمی، عضو شورای مرکزی و رئیس سازمان زنان حزب کارگزاران سازندگی ایران با انتشار ویدئویی کوتاه خطاب به روسای دو قوه، محسنی‌اژه‌ای قاضی‌القضات کشور و محمدباقر قالیباف رئیس مجلس ضمن برشمردن نقاط غیرشرعی و غیرقانونی قانون مشهور به «عفاف و حجاب» از آنها خواست که تنها به فکر اصلاح این قانون نباشند بلکه آن را پس بگیرند و کمی به منافع ملی کشور و مردم ایران توجه کنند. قانون مشهور به «عفاف و حجاب» قانونی است که در دولت رئیسی تدوین و پخته شد و در مجلس توسط تیم پایداری به صورت غیرعلنی مواد آن گسترش یافت تا برخورد با زنان بی‌حجاب را شدت بخشد. بسیاری از تحلیلگران و سیاست‌مداران با یادآوری اعتراضات سال 1401 که حدود 6 ماه به طول انجامید و از مرگ مهسا امینی به دلیل برخورد گشت ارشاد با او آغاز شد و نهایتا نیز به اعتراض به حجاب اجباری انجامید، هشدار دادند که قانون مصوب مجلس، هدفش بازآفرینی آن اعتراضات است. بسیاری نیز این قانون را قابل اجرا ندانستند و صراحتا رئیس‌جمهور نیز در یک برنامه تلویزیونی گفت این قانون محل ابهام است و نمی‌توان آن را اینطور اجرا کرد. اکنون فائزه هاشمی تاکید دارد که باید این قانون پس گرفته شود . دختر آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی به آیات مختلف قرآن استناد کرده است و تاکید دارد این قانون حتی شرعی هم نیست. متن سخنان هاشمی در ادامه می‌آید:

این روزها که قانون حجاب مطرح شده و آقای قالیباف به عنوان رئیس مجلس اعلام کرده است که 23 آذر ماه آن را برای اجرایی شدن ابلاغ خواهد کرد، نکاتی را مطرح می‌کنم زیرا نمی‌توان بی‌تفاوت از کنار این موضوع رد شد. آقای قالیباف گفته است، قانونی که تصویب شده هم قانونی است و هم شرعی لذا باید ابلاغ و اجرا شود! جناب آقای قالیباف، آنچه از آن به عنوان قانون نام می‌برید، نه قانونی است و نه شرعی.
به آیه‌های قرآن استناد می‌کنم و می‌گویم که چرا شرعی نیست. در قرآن نه برای باحجاب‌ها، وعده بهشت آمده است و نه برای بی‌حجاب‌ها، وعده جهنم یا هرگونه مجازات دیگری. یعنی پاداش یا مجازاتی برای افرادی که حجاب را رعایت کنند یا نکنند، وجود ندارد.
دوم اینکه یک قانون باید در بین مردم اجماع ایجاد کند اما آنچه شما از آن به عنوان قانون نام می‌برید، در بین مردم اجماعی ایجاد نکرده است. طبق آماری که چند وقت پیش اعلام شد از 41 نفر مراجعی که در کشور داریم 19 نفر آنها در مخالفت با حجاب اجباری حکم دادند و مابقی نیز حکمی در این باره صادر نکرده‌اند. بنابراین بین علما هم اجماعی برای این موضوع وجود ندارد. سوم اینکه طبق آیه 40 سوره نور، قرآن، زنان میانسال و بالاتر از آن که حدود 30 درصد جامعه هستند، می‌توانند حجاب نداشته باشند.
موضوع چهارم این است که زنان غیرمسلمان هم نباید حجاب داشته باشند و در ایران زنان غیرمسلمان کم نداریم. پنجم، توصیه قرآن برای حجاب مربوط به زنان مومن، همسران و دختران پیامبر است و به نظر می‌رسد برای زنان عادی یا افرادی که ایمانی ندارند یا مسلمان نیستند یا به اصول آن عمل نمی‌کنند چنین توصیه‌ای وجود ندارد. متاسفانه آنقدر سیاست‌های حکومتی ما هم خوب بوده است که مومنین سال به سال و روز به روز کمتر و کمتر می‌شوند!
ششم، حدود 30 آیه در قرآن وجود دارد که وظیفه پیامبر را «ابلاغ و ارشاد» بیان کرده است نه «اجرا». آیا احکام اسلامی باید از پیامبر هم جلوتر حرکت کند؟ هفتم، آیات بسیاری وجود دارد که ایمان اجباری را غیرمفید دانستند. این را در جامعه خودمان هم شاهد بودیم که متاسفانه در سال‌های بعد از انقلاب، سیاست‌هایی که مردم را اجبار به احکام دینی می‌کرد و و با تنگ نظری به این موضوع می‌پرداخت، سبب شد که دین‌زدایی، جای دین‌زایی را بگیرد. به‌ خصوص در بین قشر جوان و نسل‌های بعد از انقلاب و حتی نسل من نیز تعداد بی‌حجاب‌ها به طور مداوم زیادتر می‌شود.
هشتم، اولین آیه درخصوص حجاب مربوط به آقایون است. باید چشم‌هایشان را حفظ کنند و نگاه آلوده نداشته باشند. (سوره نور آیه 30) البته اکنون در جامعه خودمان می‌بینیم که آقایون به همین گونه در قبال زنان بی‌حجاب رفتار می‌کنند. بین 58 کشور اسلامی و این جمعیت مسلمان که یک‌چهارم جمعیت جهان است و نیز در کشورهای غیراسلامی فقط ما و افغانستان هستیم که تخم دوزرده گذاشته‌ایم و دین را خوب می‌فهمیم و اسلام را درست پیاده می‌کنیم. در حالی که نتیجه این سیاست‌ها در جامعه ما منجر به ضد خود شده است و جامعه را از دین دورتر کرده است. مطلب بعدی درباره قانونی بودن این موضوع است که توسط آقای قالیباف مطرح شد. آقای قالیباف قانونی که پشت درهای بسته به تصویب رسیده و برخلاف اصل 69 قانون اساسی است که تاکید بر علنی بودن مذاکرات مجلس دارد، نمی‌تواند قانونی باشد. چه ضرورتی داشت قانونی که مستقیم با همه مردم سروکار دارد به یک گروه یا کمیسیون ویژه داده شود (طبق اصل 85 قانون اساسی) و به صورت محرمانه و بدون اینکه مذاکرات علنی پخش شود مورد تایید و بررسی قرار بگیرد. بنابراین تنها دلیلی که برای این کار وجود دارد این است که آنقدر این موضوع و پیشنهاداتی که مطرح بوده، خراب و غیرقابل دفاع است که نمایندگان یا خجالت می‌کشیدند یا شهامتش را نداشتند که این موضوعات را در معرض افکار عمومی مطرح کنند و مردم را در جریان افکار خود قرار دهند. آیا شأن مذاکرات در مورد این موضوع در حدی نبود که مردم عادی و رسانه‌ها حقوقدانان و سایر کارشناسان بتوانند در مورد آن اظهار نظر کنند و از این موضوع مطلع شوند؟ سوال بعدی این است، قانونی که اتباع خارجی را بر سرنوشت ما حاکم می‌کند آیا می‌تواند قانون باشد؟
اما از آقای اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه نیز سوالاتی دارم. ایشان در مورد موضوع حجاب گفتند که این راهبرد دشمن است تا مردم را در مقابل حکومت قرار دهد. در این باب چند سوال و نکته را خدمت آقای اژه‌ای عرض کنم. آیا با این قانون غیرشرعی و غیرقانونی به شرحی که توضیح داده شد، آیا این ما نیستیم که در زمین دشمن بازی می‌کنیم؟ نقش دشمن در اینجای کار چیست، وقتی خودمان در مجلس این کار را کرده‌ایم؟ آیا ما خودمان نیستیم که مردم را ناراضی می‌کنیم و در مقابل حکومت قرار می‌دهیم؟
به فرض صحت سخنان شما، آیا این گمان به وجود نمی‌آید که دشمن در بین مقامات و سیستم ما نفوذ بالایی دارند و با دست خودشان دارند، ایجاد نارضایتی می‌کنند؟ در جای دیگری آقای اژه‌ای گفته‌اند در موضوع حجاب باید عدالت را در همه عرصه‌ها اجرا کنیم. حال این سوال را می‌خواهم از آقای اژه‌ای بپرسم، آیا این عدالت است که به دلیل ناکارآمدی خودمان زن‌ها را مجبور کنیم، حجاب داشته باشند؟
مغازه‌دارها، تاکسی‌دارها، رستوران‌دارها و سایر مشاغل و خیلی مکان‌های دیگر به خاطر این قانون اشتباه بخواهند تاوان بدهند و مجازات شوند؟ آیا این عدالت است که ما مردم را مقابل یکدیگر قرار دهیم و به تسویه‌حساب‌های شخصی بپردازیم؟
آیا ما باید این فضا را ایجاد کنیم که دقیقاً برخلاف بند جیم اصل دوم قانون اساسی است که بر همبستگی ملی تاکید دارد، چنین تفرقه‌ای را ایجاد کنیم و مردم را به جان هم بیندازیم و با آن همبستگی ملی مورد نظر قانون اساسی را از بین ببریم؟ آقای اژه‌ای شما جای دیگر گفتید که در قبال چیزی که امروز در خیابان‌ها می‌بینیم مسئول هستیم، می‌خواهم این سوال را مطرح کنم که خوب است فرصت کنید با وسایل نقلیه عمومی مانند مترو، تاکسی، اتوبوس و حتی پیاده در سطح شهر گشتی بزنید. مشاهده می‌کنید که زن و مرد و پیر و جوان و با حجاب و بی‌حجاب در کنار هم و در کمال احترام و آزادگی زندگی می‌کنند. اتفاقاً آن آیه مربوط به چشمان پاک مردان هم عملاً رعایت می‌شود زیرا هیچ نگاه بدی نمی‌بینیم و این امر بین مردم بسیار عادی شده است. اتفاقاً در این مدت کوتاه که گشت ارشاد و ماموران در خیابان‌ها حضور نداشتند همه چیز در خیابان‌ها عالی بود و مشکلی هم وجود ندارد.
آقای اژه‌ای! آیا به نظرتان منطقی‌تر، قانونی‌تر و اسلامی‌تر نیست که به جای اینکه ما نگران موضوع حجاب که بیشتر به نظر می‌آید یک توصیه باشد، نگران این حجم خشونت علیه زنان که متاسفانه آمار آن هم روز به روز رو به افزایش است، باشیم؟ آیا مجلس و قوه قضاییه و سایر نهادهای مرتبط نباید به دنبال قانون بازدارنده باشند که مانع این‌ خشونت‌ها علیه زنان شود؟ آیا ما در این قوانینی که اغلب قانون مردانه است، فرصت را برای برخورد داریم یا خیر؟
چند سال پیش لایحه‌ای به عنوان مقابله با خشونت علیه زنان مطرح شد که البته اگر بخواهد دوباره مطرح شود، نیاز به اصلاح دارد، آن لایحه به چه سرانجامی رسید؟ آن لایحه‌ای در دولت آقای روحانی به مجلس آمده بود، آیا آن لایحه نباید به سرانجام برسد؟ آیا ما فقط باید نگران حجاب برای خانم‌ها باشیم؟ با توجه به همه تعارضاتی که وجود دارد چیزی که در مورد این قانون به ذهن می‌رسد این است که احتمالا چنین قانونی برای این آمده است که سیستم و حکومت بخواهد مجدداً اقتدارش را به مردم یادآوری کند.
حال با توجه به مشکلات لاینحل داخلی که امیدواریم لاینحل نباشد و البته آقای پزشکیان هم چندین بار تاکید کردند که مشکلات بسیار است. همچنین شرایط پیش آمده در سطح منطقه و سیاست خارجی آیا این قانون هدفش فقط نشان دادن اقتدار به مردم نیست؟
در پایان سخنانم به این موضوع اشاره می‌کنم که به نظر می‌رسد پس گرفتن و لغو این قانون در شرایط فعلی تنها راهکار است زیرا حتی اصلاح آن هم نمی‌تواند این قانون را درست کند. بنابراین توصیه می‌کنم کمی هم که شده به منافع ملی‌مان فکر کنیم و به فکر مردم خودمان در ایران باشیم. متشکرم.