چاپ

راه ترقی - چند ثانیه / شیوه‌ خواندن فرهاد مهراد به نوعی امضای هنری اوست. «محکم‌خوانی»‌ یا همان شیوه استکاتو نوعی از خواندن است که نت‌ها بسیار سریع و به‌صورت منحصر به صدا در می‌آید. همین شیوهٔ خواندن فرهاد و صدای پرصلابت او باعث شد تا به‌نوعی نماد صدایی علیه بی‌داد، قلمداد شود و وجه پررنگی در کارنامه هنری او باشد.
فرهاد که وابستگی سیاسی هنرمند را ناپسند می‌شمرد، طی سال‌های 1350 تا 1357، به صورت مستقل مجموعه‌ای از ترانه‌های اعتراضی را با آهنگ‌سازی اسفندیار منفردزاده و کلام‌پردازی تعدادی از شاعران خواند. اگرچه فرهاد با منفردزاده بعدها به لحاظ فکری‌ فاصله پیدا کرد، تا مدت‌ها با او کارهای ماندگاری را از خود به یادگار گذاشت.
درون‌مایۀ این آثار که در سبک پاپ بودند و به‌صورت صفحۀ گرامافون یا نوار کاست به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم با مضامین انتقادی پیوند داشت. حتی طرح جلد برخی از آن‌ها («شبانه»‌های 1 و 2) که از سوی خود منفردزاده ترسیم می‌شد سرشار از کنایه‌های سیاسی بودند.

هم‌خوانی گروه هم‌سرایان در تعدادی از این قطعه‌ها هم‌بستگی مردم را تداعی می‌کرد. ترانه‌های یادشده با صدای او نیز بازتابی از شرایط سیاسی و اجتماعی ایران در مدت سال‌های دهۀ 1350 بودند که تا پس‌از کشتار مردم در روز هفدهم شهریور 1357 و روزهای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ادامه یافت.
با نکوداشت یاد و خاطرۀ فرهاد مهراد در هشتادودومین سالگرد تولد وی، پنج قطعه آوازخوانی فرهاد در این فرسته برگزیده شده‌اند که مضمونی سیاسی دارند.