چاپ

راه ترقی - ایسنا / نشست دی ماه خانه موسیقی ایران که عصر روز گذشته ـ 30 دی ماه ـ برگزار شد به یادمانی برای زنده‌یاد فریدون شهبازیان اختصاص داد.
در ابتدای این مراسم پس از پخش نماهنگی، داوود گنجه‌ای عضو شورای عالی خانه موسیقی ایران که رفاقتی قدیمی با فریدون شهبازیان داشت به بیان خاطراتی مشترک با آن هنرمند فقید پرداخت.
در ادامه داریوش پیرنیاکان ـ رئیس هیئت مدیره خانه موسیقی ایران ـ در سخنانی گفت: فریدون شهبازیان بزرگ‌تر از آن است که در یک سالن این‌چنینی برایش بزرگداشت گرفته شود اما بعضی اوقات کمیت مهم نیست و کیفیت اهمیت دارد و کیفیتی که اکنون شاهد آن هستم جای تشکر و تقدیر بسیار دارد.
او همچنین افزود: شهبازیان یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان 50 تا 60 سال اخیر بوده است. او هنرمندی بود که تقریباً در همه زمینه‌های موسیقی تخصص داشت. آثاری که شهبازیان آن‌ها را تنظیم کرده است از ماندگارترین آثار موسیقی ارکسترال ایران است و همچنین او رهبر ارکستر بسیار خوبی بود. شهبازیان اولین فردی بود که روی شعر نو کار کرد و می‌توان گفت پیش از او، کسی این کار را نکرده بود و یکی از این آثار «پر کن پیاله را» اثر مرحوم فریدون مشیری بود و سپس ضبط کارهایی که با صدای بسیار زیبای شاملو بر دو بیتی‌های خیام انجام داد و …
پیرنیاکان ضمن اشاره به اینکه شهبازیان گوش موسیقیایی خوبی داشت، بیان کرد: او تدوین‌گر بسیار توانایی بود و اگر کار متوسطی به او داده می‌شد، در تدوین اثر خوبی به دست می‌آمد. تمام این موارد نشان از آن داشت که این هنرمند، هم به کار خود عشق می‌ورزید و هم توانایی آن را داشت. ضمن اینکه شهبازیان به فعالیت صنفی هم علاقه ویژه‌ای داشت.
او همچنین افزود: به نظر من کسانی که اثری از خود باقی می‌گذارند هرگز نمی‌میرند، کسانی می‌میرند که از خود اثری جز بدبختی، نامرادی و ظلم به جا نگذاشته‌اند. به قول شاملو هرگز از مرگ نهراسیدم، اگرچه دستانش از ابتذال شکننده‌تر بود، باری هراس من ـ باری ـ همه از مردن در سرزمینی است، که مزد گورکن، از آزادی آدمی، افزون‌تر باشد.

سپس حمیدرضا نوربخش ـ مدیرعامل خانه موسیقی ایران ـ با بیان اینکه برخی هنرمندان عزیز و بزرگ در ظرف زمان و مکان نمی‌گنجند، عنوان کرد: هرچند آثار چنین هنرمندانی برای نسل‌ها باقی خواهد ماند اما به نظرم مسیر زندگی و زیست آن‌ها، نگاه دیگران به این هنرمندان و تحلیل و آنالیز آثارشان می‌تواند برای نسل‌های بعد راهگشا باشد که باید این امر محقق شود. اکنون با توجه به اینکه نزدیک زمان درگذشت این هنرمند هستیم فعلاً دور هم جمع شدیم به یاد او تا یادش را گرامی بداریم و مهرمان را تجدید و تمدید کنیم تا فرصت گرانقدری دست دهد و به صورت مفصل‌ به این هنرمند و آثارش بپردازیم.
او همچنین افزود: در اینکه شهبازیان هنرمند تاثیرگذاری بود و وجود یگانه‌ای داشت تردیدی نیست. برخی انسان‌ها سعه وجودی‌شان به شکلی است شعاع بزرگی را در بر می‌گیرد و وجوه مختلفی هم دارد. یکی از وجوه شهبازیان داشتن حمایت صنفی بود. او با علاقه و غیرت در خانه موسیقی و جلسات هیأت مدیره حضور پیدا کرده، هرچند که عضو هیأت مدیره ما نبود اما جدی‌تر از دیگر اعضا نظرات خود را ارائه می‌کرد.
در ادامه قطعه «آوار» اثر فریدون شهبازیان از فیلم سینمایی «آوار» به کارگردانی سیروس الوند، با ویلن‌نوازی علی انصاری‌فرد، پرهام اشتریان، مهبد عرفانی، مبین خندان، ابوالفضل امیدی، حسام حسنی، سهند قربانی، ماهان علی‌پور و کارن آشوری اجرا شد.
سپس علی تحریری نوازند سنتور درباره فریدون شهبازیان سخنانی ایراد کرد و ویلن‌نوازی منوچهر سهیلی همراه با آواز بامداد فلاحتی بخش بعدی این برنامه بود. همچنین، سهیل بامرادی قطعاتی را با ساز ویلن نواخت و قاسم رفعتی او را با آواز همراهی کرد.