چاپ

راه ترقی - میزان / بیست و هشتمین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات 104 نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق موسوم به منافقین و همچنین ماهیت این سازمان به عنوان یک شخصیت حقوقی، در شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران برگزار شد.
بیست و هشتمین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات 104 نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق موسوم به منافقین و همچنین ماهیت این سازمان به عنوان یک شخصیت حقوقی، روز سه‌شنبه (16 بهمن‌ماه) در شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی حجت‌الاسلام والمسلمین امیررضا دهقانی و مستشاران دادگاه مرتضی تورک و امین ناصری، با حضور وزیری نماینده دادستان، خانواده شهدا و وکلای آنها و همچنین وکلای متهمان در مجتمع قضایی امام خمینی (ره) به‌صورت علنی برگزار شد.
قاضی دهقانی در ابتدا با اعلام علنی بودن دادگاه از وکیل شکات خواست تا در جایگاه قرار بگیرد و اظهارات خود را مطرح کند.

حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود مداح وکیل شکات گفت: در جلسات گذشته به موضوع اقدامات تروریستی گروهک مجاهدین پرداخته شد، بحث اول وقوع جرایم سازمان‌یافته توسط این گروهک تروریستی است که مصداق بازر گروه مجرمانه است. بحث دوم مستقل بودم جرم سردستگان گروهک تروریستی منافقین است و بحث سوم، مسئولیت کیفری داشتن این گروهک به‌عنوان یک شخصیت حقوقی است.
وی در رابطه با اقدامات تروریستی گروهک منافقین گفت: گروهک منافقین به نقطه‌ای می‌رسد که به‌صورت علنی و با دستور مقامات بالایی آن دست به شکنجه افراد می‌زند و عملیات مهندسی را اجرا می‌کند. در کتاب «شکنجه» که اظهارات محکومین و شکنجه‌گران گروهک منافقین است، مهران اصدقی علنی اعتراف می‌کند که اگر اطراف خانه‌های تیمی افراد مشکوکی را دیدید، سریع اقدام کنید و آنها را ربوده و به خانه تیمی برده و شکنجه کنید و اطلاعات بگیرید؛ که این موضوع نشان می‌دهد شکنجه افراد یک دستور مستقیم از بالا است.
وکیل شکات گفت: مهران اصدقی گفته است بعد از اینکه خط شکنجه افراد به ما داده شد، تعداد زیادی حکم جعلی کمیته و سپاه به ما داده شد که به ما گفتند حسین ابریشم‌چی خانه خودش را برای شکنجه افراد اختصاص داده است.
وی ادامه داد: مهران اصدقی در جای دیگری دلیل شکنجه افراد را اینگونه مطرح کرده است که سازمان موجودیت خودش را از دست داده بود و به هر کاری دست می‌زد تا موجودیت خود را به دست آورد.
وکیل شکات ادامه داد: آیا ترور 17 هزار نفر بدون شبکه‌سازی و حمایت امکان‌پذیر است؟ مهران اصدقی در رابطه با ترور مسئولان اعتراف کرده است آیا به دست آوردن سلاح و ترور افراد مهم، به غیر از شبکه‌سازی امکان‌پذیر است؟ پس شکی نداریم که سازمان منافقین با شبکه‌سازی اقدام به ربایش، شکنجه و ترور افراد می‌کرد.
وی ادامه داد: مهران اصدقی توضیحات کاملی در رابطه با ربایش محسن میرجلیلی و طالب طاهری دو شهید انقلاب اسلامی داده است. شکنجه این شهیدان بسیار وحشتناک بود.
وکیل شکات گفت: نسبت به مسائل حقوقی که ممکن است در خلال دادگاه و توسط وکیل متهمین پرونده بازگو شود، مطالبی را مطرح می‌کنم. ممکن است این سوال پیش بیاید که یک بار به جنایت‌های این افراد رسیدگی شده است و این افراد بعضا دستگیر و محاکمه شدند، می‌دانیم اگر در پرونده‌ای رای قطعی، صادر شده باشد، حقوق‌دانان به آن اعتبار امر مختومه می‌گویند و دیگر نمی‌توانیم به این پرونده رسیدگی مجدد داشته باشیم.
وی افزود: من به این اشکال این‌گونه پاسخ می‌دهم، اولا سرکردگی و سردستگی گروه مجرمانه خود به‌عنوان جرمی مستقل محسوب می‌شود که به این جرم رسیدگی نشده؛ لذا مجازات مباشرین جرم که در زمان خود انجام شده است مانعی از تعقیب و مجازات سرکردگان این گروه تروریستی نخواهد بود، مستند هم طبق ماده 130 و تبصره 1 و 2 آن از قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 است.
وکیل شکات گفت: نکته دوم اینکه در تمام دادگاه‌هایی که تشکیل شده و اظهاراتی که از متهمین گرفته شده، صرفا نگاه جز به جز داشتیم و 3-4 نفری که جرم را مرتکب می‌شدند آن‌ها را مورد مجازات قرار می‌دادیم و اتهام را متوجه آن‌ها می‌کردیم، اما نسبت به این سرکردگان چه اتفاقی افتاده که به حلقه یک گروهک تروریستی وصل می‌شدند، آیا نسبت به این حلقه اقدامی صورت گرفته است؟ حکمی صادر شده است؟ خیر؛ لذا عنوان اعتبار امر مختومه نسبت به جرایم سازمان یافته‌ای که توسط سرکردگان و توسط روسای این گروه تروریستی انجام شده، حرف بی‌معنایی است.
وی افزود: نکته سوم اینکه، شاید کسی بگوید ریاست یک گروه تروریستی بتواند مشمول عنوان مجرمانه معاونت در جرم باشد، افراد این جرایم را انجام دادند و سران از آن‌ها حمایت کردند، مقدمات جرم و وسایل لازم را تهیه کردند، اما خودشان که در جرم مباشرت نداشتند، خب مشمول عنوان معاونت در جرم می‌شوند و معاونت در جرم می‌تواند مشمول مرور زمان شود. لذا بعد از گذشت این همه سال از این جنایات می‌توانیم سرکردگان را مستند به بند 3 ماده 13 قانون آیین دادرسی کیفری مشمول قرار موقوفی تعقیب بدانیم چراکه شامل مرور زمان شده است. به این شبهه اینگونه پاسخ می‌دهم اولا موضوع 107 از قانون مجازات اسلامی صرفا جرایم تعزیری است و اگر جرمی تعزیری باشد این جرم می‌تواند مشمول مرور زمان اجرای حکم، مرور زمان تعقیب و عنوان مرور زمان شود، اما سوال من این است آیا عناوینی مثل بغی و محاربه و افساد فی‌الارض که عنوان حد شرعی دارند، آیا مشمول مرور زمان می‌شوند؟ خیر از استثنائات بحث مرور زمان جرایم حدی، قصاص و دیات است که شامل مرور زمان نمی‌شوند.
حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود مداح، وکیل شکات گفت: حتی بر فرضی که بگوییم آن‌ها جرم تعزیری انجام دادند و مشمول مرور زمان نیز شوند باز هم قانونگذار استثنایی گذاشته است. مستند به بند الف از ماده 109 قانون مجازات اسلامی، جرایمی که علیه امنیت باشند، مشمول مرور زمان نمی‌شوند و اتفاقا جرایمی که سرکردگان جریان نفاق در جامعه ایرانی رقم زدند جرایمی علیه امنیت هستند که مشمول بغی، محاربه و افساد فی‌الارض خواهند شد لذا بحث مرور زمان نمی‌تواند مطرح شود.
وی افزود: نسبت به سرکردگان فعلی منافقین و یا اعضای موخر این سازمان، چه حرفی می‌توان زد. ممکن است وکلای متهمین بخواهند اینگونه دفاع کنند که اعضایی که بعد از شکنجه‌ها و جنایات منافقین به جریان نفاق پیوستند و هم اکنون در زمزه متهمین کیفرخواست هستند، اینها باید تبرئه شوند و جرمی نکردند و معاونتی در جراییم پیشین نداشتند، پاسخ را در چند حوزه بیان می‌کنم. عنوان سرکردگی یک گروه مجرمانه یک عنوان مجزا از جرایم ارتکابی اعضا و مباشرین است. لزوما به این معنا نیست که سرکردگان هر کدام مباشرت در جرم داشته باشند و حتی تقارن زمانی بین جرم ارتکابی و سردستگی نیز در قانون ما پیش‌بینی نشده است.
حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود مداح، وکیل شکات گفت: ممکن است جرم قبل از سردسته بودن این شخص اتفاق افتاده باشد، اما عنوان گروه مجرمانه وجود دارد و ممکن است حتی بعد از سردسته بودن این شخص باشد و مهم این است که این شخص مشمول یک عنوان مجرمانه به نام سرکردگی گروه مجرمانه می‌شود لذا نیازی نداریم که نسبت به سرکردگان امروز سازمان مجاهدین بخواهیم آن را ثابت کنیم که اینها لزوما در زمان وقوع این جنایات تقارن زمانی داشتند یا خیر؟
وی افزود: مسئله دوم بحث فقهی است در عنوان بغی، استشهاد می‌کنم به قول فقها و مرحوم محقق هندی و روایتی از جناب حفص ابن غیاث از امام صادق (ع) در کتاب کافی که در این روایت آمده، اگر گروه باغیان دارای گروه مجرمانه باشند، اسیر اینها نیز اعدام خواهد شد و اتفاقا آنهایی که پشت سر و در گروه مجرمانه باشند ولو مباشرتی در گروه مجرمانه ندارند، آنها نیز مجازات می‌شوند.
حجت‌الاسلام والمسلمین مداح بیان کرد: در دیدگاه فقهی، فقها معتقد هستند که در مورد بغی، لازم نیست سران گروه باغی در جنایات رخ داده شرکت داشته باشند.
وکیل شکات ادامه داد: عدم تعقیب گروهک مجرمانه با نظم و امنیت جامعه و حقوق بزه‌دیدگان مغایرت دارد. خسرو زندی از افراد تیم شکنجه گروهک منافقین گفته است: «شنیده بودم مسئولین سازمان گفته بودند که باید پاسداران را ربوده و به خانه تیمی بیاوریم». همه اعضای سازمان اقرار کرده بودند که سازمان به آنها دستور شکنجه افراد را داده است. همین شخص گفته است که در خانه‌های تیمی باید شب‌ها نگهبانی می‌دادند که تمام این کار‌ها نشان از یک کار سازمان‌یافته است.
وی گفت: مهران اصدقی در جلسه سوم پاسخ دادن به جرایم خود به ترور حجت‌الاسلام والمسلمین بشارت نماینده مجلس، محمد خامنه‌ای، سرهنگ حجازی، جواد منصوری و حاج سید احمد خمینی اعتراف کرده است. آیا سردستگانی که به انجام این ترور‌ها دستور می‌دهند، مسئولیت کیفری ندارند؟
وکیل شکات گفت: مهران اصدقی در اعترافات خود گفته است: «چون سازمان روی خط شکنجه افراد قرار گرفته بود، مرکزیت سازمان در رأس این جریان قرار داشت و به طور خاص افرادی که از مرکزیت سازمان که هدایت این جریان را در دست داشتند، مسعود رجوی، علی زرکش، محمد عطایی، مهدی افتخاری و افراد دیگری از داخل و خارج کشور بودند.»
وی ادامه داد: مهران اصدقی در اعترافات خود گفته است: «در زمان شکنجه افراد آنقدر کور بودیم و انسانیت را فراموش کرده بودیم که از خودمان سوال نمی‌کردیم چه طور یک پسر بچه می‌تواند ساواکی باشد، اما چون تشکیلات به ما گفته بود این افراد از اعضای ساواک هستند ما این کار را انجام می‌دادیم.»
حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود مداح، وکیل شکات گفت: در ماده 2 کنوانسیون جلوگیری از کشتار جمعی و مجازات آن مصوب 9 دسامبر 1948 مجمع عمومی سازمان ملل متحد بیان شده قتل اعضای یک گروه مذهبی و صدمه شدید نسبت به سلامت جسمی و یا روحی افراد آن گروه به نیت نابودی آنها از مصادیق نسل‌کشی است. آیا کشتار هزاران ایرانی و 17 هزار شهید ترور، نسل کشی محسوب می‌شود یا خیر؟
قاضی گفت: طبق آنچه در لایحه به دادگاه ارائه کردید، بیان کردید یک جرم صرف قتل و یا محاربه ساده نبوده است جرمی متشکل از اعضای مختلف بوده است؟
حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود مداح، وکیل شکات گفت: نباید بگوییم که به جرایم این افراد خرد رسیدگی کردیم و اعتبار امر مختومه است در حالی که سرکردگی یک گروه مجرمانه خود جرم مجزایی است که متاسفانه به این رسیدگی نشده است.
قاضی گفت: شکایت شما این است که این عملیات مهندسی یا شکنجه یک جرم سازمان‌یافته بوده است، اگر اینطور بوده چه اجزایی داشته است؟
حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود مداح، وکیل شکات گفت: بله، این جرم با دستور سرکردگان گروهک به واحد‌های عملیاتی تزریق می‌شده است و آنها دستور می‌گرفتند که در کدام خانه تیمی مستقر شوند و چه زمانی عملیات داشته باشند و به چه نحوی باشد. در اظهارات اصدقی آمده که: «وقتی وارد خانه تیمی جدید می‌شدیم، دیدیم که اشیای سربی برای ما درست کردند و آموزش دادند با این وسایل به پشت افراد بکوبید تا آنها سریعا بیهوش شوند و حمام خانه را تجهیز کرده بودند و حمام عایق شده بود تا اگر بخواهیم شکنجه‌ای در آن انجام دهیم صدایش بیرون نرود و از قبل تیم‌هایی فرستاده بودند تا قبر‌هایی حفر کنند تا اجساد را سریع دفن کنیم».
قاضی بیان کرد: کیفرخواست مسعود رجوی فرزند میرزاحسین صادر شده است. این کیفرخواست از سوی نماینده دادستان با عنوان افساد فی‌الارض از طریق سردستگی، فرماندهی، برنامه‌ریزی، طراحی و هدایت اقدامات گسترده تنظیم شده است. آیا شما اتهام شکایت را فقط برای افراد هسته مرکزی دارید یا نسبت به همه اعضای گروهک؟
حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود مداح وکیل شکات پاتسخ داد: این سردستگی نسبت به همه افراد مطرح است، اما عنوان سردستگی می‌تواند عنوان مشکّک باشد.
قاضی دهقانی سوال کرد: یعنی شما به عنوان وکیل شکات شکایتی در خصوص همه اعضای کادر مرکزی چه کسانی که در آن زمان عضو هسته مرکزی بودند و چه کسانی که در این زمان در این هسته عضویت دارند مطرح کردید؟ چرا نسبت به افرادی که در آن زمان کادر مرکزی نبودند و الان عضو کادر مرکزی شدند نیز شکایت دارید؟
وکیل شکات اظهار کرد: عنوان سردستگی یک جرم مستقل است و تقارن زمانی بین وقوع سردستگی یک گروه مجرمانه با وقوع جرم لزوماً معنا ندارد و این الزام در قانون ما وجود ندارد. پس همین که عنوان مجرمانه سردستگی گروه مجرمانه را بگیرد ولو این گروه مجرمانه چندی قبل جنایاتی را مرتکب شده باشد، اما یک گروه سازمان یافته مجرمانه باشد این امر برای صدق عنوان مجرمانه و محکومیت شخص طبق ماده 130 قانون مجازات اسلامی کفایت می‌کند.
وی افزود: تمام افرادی که در تیم‌های عملیاتی می‌بینید از جمله آقای محمد شعبانی اقداماتی را رقم می‌زنند و بعد از اینکه خانه‌های تیمی توسط تیم‌های کمیته شناسایی و افراد آن دستگیر می‌شوند سازمان منافقین به سمت شکنجه افراد برای اعلام موجودیت خود می‌رود. این اتفاق به دستور کادر مرکزی سازمان رخ می‌داد.
در ادامه صفاالدین تبرائیان، مورخ و پژوهشگر تاریخی در جایگاه قرار گرفت و در رابطه با اقدامات و جنایات گروهک منافقین توضیحاتی ارائه داد.
صفاالدین تبرائیان در رابطه با ارتباطات سازمان منافقین با نهاد امنیتی و استخبارات عراق گفت: اسناد و مدارک مهمی در استخبارات عراق در رابطه با ارتباط با سازمان منافقین به دست آمده است که بیش از 3 هزار برگ سند است. سندی به دست آمده است که مربوط با سال 72 شمسی می‌شود. بعد از انتفاضه شعبانیه عراق، حزب بعث اعلام کرد مناطقی در کردستان عراق مناطق پرواز ممنوع است، یکی از مناطق پرواز ممنوع اطراف مقر‌های سازمان منافقین بود.
وی گفت: سازمان منافقین در مرز عراق 14 مَقَر داشت. عراق مسئولیت حفاظت از مرز‌های ایران را به خود سازمان سپرده بود. در یکی از اسناد آمده است که تعدادی از جنگنده‌های عراق برفراز اردوگاه اشرف پرواز کرده بودند که با خلبان‌های این جنگنده‌ها به شدت برخورد شده و مدتی از خدمت تعلیق شدند. این سند سری نامه فرمانده پدافند عراق به فرمانده نیروی هوایی بود.
صفاالدین تبرائیان مورخ و پژوهشگر تاریخی اظهار کرد: تاریخ این سند مربوط به 8 دی ماه سال 1372 است. فاجعه هولوکاست نیز در همان مقطع زمانی رخ داد و از 15 آوریل 1992 تا 14 دسامبر 1995 یعنی چیزی حدود 3 سال و 10 ماه در این مقطع زمانی صرب‌ها به مسلمانان بوسنی حمله کردند. بر اساس آمار رسمی از سوی سازمان ملل متحد 300 هزار نفر فقط به جرم اینکه مسلمان بودند به شهادت رسیدند. 60 هزار زن و دختر در پادگان مورد تجاوز قرار گرفتند. طبق گزارش سازمان ملل یکی از این افراد یک دختر بچه 4 ساله است. همچنین به حدود 60 هزار پسر بچه تجاوز شد. 800 مسجد منهدم و چندین هزار کتابخانه از بین رفت و چند میلیون جلد کتاب سوزانده شد. در تمامی این وقایع اتحادیه اروپا اعلام بی‌طرفی کرد.
وی افزود: در آن مقطع زمانی تنها رزمندگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به داد این مردم رسیدند و حتی سپاه در بوسنی شهید هم داد. همچنین رزمندگان حزب‌الله لبنان نیز به مسلمانان بوسنی کمک کردند.
تبرائیان بیان کرد: اوراقی که در اینجا می‌بینید توسط نیرو‌های حشد الشعبی در پادگان‌های عراق به دست آمده است و لیست نمایندگان اتحادیه اروپا در این اوراق وجود دارد. بر اساس این اسناد کشور‌های آمریکا، فرانسه، انگلیس، نروژ و هلند حمله موشکی سپاه پاسداران به پادگان اشرف را محکوم کردند، اما همین کشور‌ها نسبت به جنایاتی که در بوسنی و هرزگوین رخ داد اعلام بی‌طرفی می‌کنند. همچنین این کشور‌ها تاکید می‌کنند که در تمامی مناطقی که اعضای منافقین حضور دارند باید وضعیت پرواز ممنوع اعلام شود. منافقین حتی به جنگنده‌های میگ 23 عراق شلیک می‌کنند و خلبانان این جنگنده‌ها از سوی حزب بعث توبیخ می‌شوند که چرا به این منطقه پرواز ممنوع نزدیک شدند. این مثالی از احترام و توجه حزب بحث به گروهک منافقین است.
این مورخ و پژوهشگر تاریخی بیان کرد: در اسفند سال 1369 ملت عراق پس از حمله صدام به کویت و اشغال خاک این کشور و با فشار‌های بین‌المللی نیرو‌های خود را از خاک کویت خارج نکردند و در نهایت ائتلافی از 33 کشور دنیا به رهبری آمریکا تشکیل شد و نیرو‌های عراقی را از خاک کویت راندند. در همین زمان انتفاضه شعبانیه رخ داد و در شب نیمه شعبان در عرض دو هفته ملت عراق توانست 14 استان از 18 استان عراق را آزاد کند. در این شرایط نیرو‌های صدام کاملاً فلج شده بودند و تنها چیزی که برای صدام باقی مانده بود گارد جمهوری عراق بود و به عنوان چرخ پنجم گاری به گل نشسته عراق وارد عمل شدند و فاجعه بزرگی را رخ دادند که در کتاب خوابگرد‌ها که شامل دیدار‌های آن‌ها با روسای سرویس اطلاعات است به آن اشاره شده است. وقتی که روسای سرویس اطلاعاتی عراق از وی تشکر می‌کنند پاسخ می‌دهد که نیازی به تشکر نیست و وظیفه خود را انجام دادم.
قاضی: آیا کتاب خوابگرد‌ها نوشته شماست؟
تبرائیان پاسخ داد: بله.
صفاالدین تبرائیان مورخ و پژوهشگر تاریخی گفت: کتاب شامل سه قسمت است، مقدمه‌ای 140 صفحه‌ای دارد که درباره خروج سازمان در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی که تعداد آنها در این زمان 254 تا 256 نفر بیشتر نبوده است، نکات مهمی در آن است. خیلی از نکات را هم مورد اشاره قرار داده نشده از جمله اینکه آیت الله شیخ محی‌الدین انواری که قبل از انقلاب وی را در خانه دزاشیب در تجریش ملاقات کردم، از خصوصیات مسعود رجوی می‌گفت که آدم فوق‌العاده باهوشی است من به عنوان یک سازمان‌شناس اعتقاد دارم که او مرده است بهر حال، او می‌گفت، مسعود در زندان می‌گفته است جنگ ما، جنگ اسلام مجاهدین با اسلام خمینی است.
وی افزود: آیت‌الله شیخ محی‌الدین انواری نقل می‌کرد که رجوی در زندان روزی 14 ساعت کار تشکیلاتی می‌کرد، اخبار را رصد کرده و به اوضاع و احوال تشکیلات سازمان در زندان رسیدگی می‌کرد و کار ایدئولوژیک می‌کرد. قسمت دوم به 5 جلسه مذاکرات رجوی با روسای سرویس اطلاعاتی عراق بر می‌گردد و بعد از آن 19 پرونده مربوط به جاسوسی و جنگ، ماجرای حج و افشای پرونده هسته‌ای ایران است. در جلسه اول می‌توان دید وقتی تشکر از مسعود رجوی صورت می‌گیرد، عنوان می‌شود که صدام می‌گوید شما برادری‌تان را در واقعه اخیر برای ما ثابت کردید و ما هر چه داریم با شما تقسیم می‌کنیم. مسعود به یک سرلشگر عراقی می‌گوید که ما خانه را با صاحبخانه می‌خواهیم و خیلی وقت است که سید الرئیس را ملاقات نکردیم و ما فقط به سرنگونی رژیم فکر می‌کنیم و با هم به تهران خواهیم رسید. صفحه 225 را اگر نگاه کنید، نکات مهمی به دست ما می‌رسد. در این صفحه به کاخ سفید و الیزه اشاره می‌شود. برای همین است که در جلسه قبلی بیان کردم 43 سال در رسیدگی به جنایات این جنایتکاران تاخیر کردیم.
این مورخ و پژوهشگر تاریخ گفت: در اسنادی که از طریق حشد الشعبی به دست ما رسیده مشخص شده تعدادی از اعضای سازمان که تا الان تصور می‌کردیم زنده هستند، فوت شده‌اند. سازمان منافقین ادعا می‌کند که در جریان عملیات مروارید، سپاه پاسداران قصد داشته که به آنها حمله کند و آنها در مقابل وارد عمل شدند تا از قرارگاه خود دفاع کنند در حالی که طبق اسناد آنها حمله را آغاز کردند.
وی بیان کرد: اولین عنصر سازمان که زیر شکنجه کشته می‌شود جواد سعیدی است. این شخص در اواخر سال 51 و زمانی که رضا رضایی مسئولیت تشکیلات سازمان را برعهده داشت، کشته شد. جواد سعیدی از نظر سازمان مسئله‌دار شد و در قم به صورت پنهانی زندگی می‌کرد. یکی از اعضای سازمان به صورت اتفاقی وی را می‌بیند و به جواد سعید می‌گوید سازمان برای او امکاناتی در نظر گرفته و می‌تواند او را به خارج از کشور بفرستد تا راحت زندگی کند. بعد او را به تهران می‌کشاندند و زمانی که در حال صحبت کردن با یکی از مسئولان سازمان، بهرام آرام از پشت سر به او شلیک می‌کند. این اتفاق 16 مهر ماه سال 52 رخ داده است. در آن زمان مرکزیت سازمان بهرام آرام، تقی شهرام و مجید شریف وافقی بودند. اعضای سازمان جسد جواد سعید را تکه تکه می‌کنند و در جاده آبعلی می‌سوزانند.
صفاالدین تبرائیان گفت: اتفاق بعدی مربوط به مصطفی رودکیان بود که این فرد نخبه الکترونیک بود و با یک رادیو که خودش ساخته بود می‌توانست مکالمات ساواک را شنود کند. چند نفر از اعضای سازمان به مصطفی رودکیان شک می‌کنند و او را مورد شکنجه قرار می‌دهند و جمجمه رودکیان ضربه می‌خورد. تراب حق شناس جزو افراد با سواد سازمان بود که حقوق خوانده بود در خاطرات خود در مورد صدمه مغزی مصطفی رودکیان صحبت کرده است و از آن با عنوان اشتباه عظیم نام برده است.
وی بیان کرد: مجید شریف وافقی در سال 53 مسئله‌دار می‌شود و محسن خاموشی و وحید افراخته به سمت او شلیک می‌کنند و جسد وی را به مسگرآباد می‌برند و جسد وی را می‌سوزانند. همان روز قرار بود این اتفاق برای مرتضی صمدیه لباف رخ دهد.
این مورخ و پژوهشگر تاریخی گفت: در عملیات فروغ جاویدان افراد زیادی از سازمان بودند که از پشت سر مورد هدف قرار گرفته بودند. حتی در حادثه مربوط به لو رفتن خانه موسی خیابانی، این کار توسط مهدی ابریشم‌چی رخ داد تا از شر موسی خیابانی که هم‌رده مسعود رجوی بود و اشرف ربیعی خلاص شود. مسئول تامین امنیت این خانه با ابریشم‌چی مسئول تامین امنیت بود.
وی ادامه داد: اعضای سازمان از ابتدا کار تسویه اعضا را انجام می‌دادند و مهمترین آن در عملیات مرصاد انجام شد که خیلی از افراد از پشت سر تیر خورده بودند. اولین زندان سازمان توسط ابراهیم زاکری ایجاد شد. این فرد به کردستان عراق رفت و عضو دفتر سیاسی و مسئول تامین امنیت مسعود و مریم رجوی بود. زاکری هم بازجو، هم زندانبان و هم شکنجه‌گر بود. بعد از زاکری به اعضای خانواده رضایی سپرده شد.
تبرائیان اضافه کرد: به استناد کتاب خوابگرد‌ها سازمان منافقین حدودا 10 زندان دارد.
قاضی پرسید: شما اسنادی در خصوص تاسیس زندان‌های متهم ردیف اول پرونده یعنی سازمان مجاهدین خلق و کادر مرکزی دارید و این اسناد را در این کتاب منتشر کردید. علت تاسیس این زندان‌ها چه بود؟
تبرائیان پاسخ داد: آقای شمس حائری مدتی در این زندان‌ها بوده و این مسائل را روایت می‌کند بر اساس ادعای وی برخی از سلول‌های این زندان 1 متر در 2 متر بوده است. این زندان‌ها از سال 1364 توسط ابراهیم ذاکری در منطقه آلام سردشت قسمتی از کردستان ایران و عراق در اختیار منافقین بود تاسیس شد.
قاضی دهقانی بیان کرد: در اسناد پرونده آورده‌اید که سابقه ایجاد زندان به اوایل استقرار سازمان در منطقه کردستان برمی‌گردد، درست است؟
تبرائیان مورخ و پژوهشگر تاریخی پاسخ داد: اوایل سال 64 توسط ابراهیم ذاکری و به منظور کنترل هواداران در موضوع ازدواج بی‌شرمانه مریم رجوی با مسعود رجوی و طلاق او از مهدی ابریشم‌چی تعداد قابل توجهی از نفرات سازمان بازداشت می‌شوند.
قاضی پرسید: یعنی تعداد زیادی از اعضا اعتراض کرده بودند و به حبس در مقر منصوری محکوم شده بودند؟
تبرائیان اظهار کرد: بله تعداد این افراد به 150 نفر رسید. سازمان از خرداد 1344 که تاسیس می‌شود هر یک دهه شگفتانه‌ای برای ملت ایران به همراه داشته است. در سال 1354 موضوع بیانیه تغییر مواضع و مارکسیست شدن آنها بود. یک دهه بعد و در سال 1364 ماجرا‌های طلاق‌ها پیش آمد و مسعود رجوی با دختر بنی صدر ازدواج کرد که یک سال بیشتر این ازدواج دوام نیاورد و با همسر دوستش ازدواج کرد که این اتفاق یک تست برای بی‌شرفی منافقین بود، چون زنان زیادی در سازمان حضور داشتند و نیاز نبود که مریم طلاق بگیرد و با مسعود رجوی ازدواج کند. به همین دلیل از مهدی ابریشم‌چی در سازمان با عنوان برادر شهید یاد می‌شود.
وی اضافه کرد: خیلی وقت است که سازمانی وجود ندارد و به یک فرقه تبدیل شده، چون هم مخفی‌کاری می‌کند و هم دست به خشونت می‌زند و اقدامات مسلحانه انجام می‌دهد این موارد از ویژگی‌های یک تشکیلات سازمانی نیست و به تشکل‌های فرقه‌ای برمی‌گردد. در تاریخ 17 خرداد 1365 مسعود و مریم رجوی با هواپیمای اختصاصی صدام به بغداد منتقل شدند و توسط عالی‌ترین مقامات حزب بعث مورد استقبال قرار گرفتند. ملت ایران هرگز نباید این تاریخ را فراموش کند. دقیقاً یک سال بعد یعنی در خرداد سال 1366 ارتش آزادی بخش ملی منافقین تشکیل می‌شود.
قاضی گفت: یعنی ادعا می‌کنید که بعضی از اعضا نسبت به اقدامات رجوی و همکاری وی با بعثی‌ها اعتراض داشتند؟
تبرائیان بیان کرد: بله. در انتفاضه شعبانیه فرزندان را از آنها جدا کردند. عراق به مدت 38 روز مورد بمباران هوایی قرار گرفت و گفته می‌شود که هفت و نیم برابر بمب‌های هیروشیما و ناکازاکی بر سر ملت نگون‌بخت عراق فرو ریخت.
قاضی پرسید: این بمباران توسط چه کسی انجام شد؟
تبرائیان: در عملیات طوفان صحرا این اتفاق افتاد.
تبرائیان یادآور شد: ما با فرقه‌ای مواجه هستیم که افراد را گروگان گرفته است. آقای محمد محمدی گرگانی نماینده دور اول مجلس شورای اسلامی در خاطرات خود آورده است که در زندان 6 عضو کادر مرکزی سازمان وجود داشتند که یکی از آنها خود آقای محمدی بود. وقتی وی از سازمان جدا شد مسعود رجوی اعلام کرد که ما مرد بزرگی را از دست دادیم.
قاضی دهقانی بیان کرد: شما در کتاب خود آورده‌اید که hdk زندان از مخوف‌ترین زندان‌های پادگان اشرف بود در رابطه با این زندان‌ها توضیح دهید.
تبرائیان گفت: ابراهیم ذاکری این اقدامات و جنایت‌ها را اینگونه توجیه می‌کرد که استالین حدود 13 هزار نفر را به سیبری فرستاد.
قاضی پرسید: یعنی ذاکری استالین را الگوی خود می‌دانست؟
تبرائیان پاسخ داد: بله. آنها فکر همه چیز را کرده بودند و در این زندان‌ها توهین، کتک، شکنجه و سلول انفرادی را در برنامه داشتند. حتی افراد را به دو شکل اعدام می‌کردند. در یک نوع اعدام افراد را برای عملیات اجباری اعزام می کردند و می‌دانستند که برگشتی برای آنها وجود ندارد. روند جدایی حمید نوری، حسین رفیعی و رضا رئیس طوسی به همین دلیل بود. این افراد تحصیل‌کرده‌های سازمان بودند.
قاضی سوال کرد: یعنی سازمان برای حذف این افراد و از بین بردن آنها برنامه‌هایی با دولت عراق داشته است؟
این پژوهشگر تاریخی پاسخ داد: بله. دقیقاً در حال حاضر 3 هزار برگ سند در این رابطه در دست دارم و در سال آینده طی دو جلد کتاب تمامی این اسناد را منتشر خواهم کرد. اعضا برای سازمان به مثابه ربات بودند و اراده‌ای از خودشان نداشتند. گزارشی از علی رضوانی در رابطه با زندان الدبس در اطراف شهر کرکوک عراق می‌گوید این زندان ساختمان‌های دو طبقه با راهرو‌های طولانی بود که در انتهای هر راهرو توالت و حمام وجود داشت. هر مجموعه دارای 100 اتاق بود. این مکان محل نگهداری اسرای جنگی بود. منافقین، چون با مشکل کمبود نیرو مواجه بودند این اسرا را شست‌وشوی مغزی می‌دادند و پس از آن با آموزش‌های نظامی تکمیلی قصد داشتند که آنها را وارد سازمان کنند. اگر کسی قبول نمی‌کرد که جذب این سازمان شود شرایط بسیار سختی برای او رقم می‌خورد.
تبرائیان بیان کرد: این زندان به چهار بند تقسیم می‌شد. بند اول مربوط به اسرای جنگی بود که در عراق به منافقین پیوسته بودند. بند دیگر مربوط به تشکل‌های دیگر سیاسی بود که با احزاب خود به مشکل بر می‌خوردند. بند دیگر در برگیرنده گروهی بود که به انقلاب ایدئولوژیک معترض بودند. سلول‌های این بند در ابعاد یک در یک و نیم متر بود و زندانی مجبور بود در این زندان‌ها خمیده زندگی کند. یک بند هم متعلق به اعضای معترض دفتر سیاسی سازمان و شورای مرکزی سازمان بود. زندان مهمانسرا داخل پادگان اشرف بود. یک زندان دیگر با نام زندان 37 در خیابان 37 و زندان 400 نیز در خیابان 400 پادگان بود.
حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود مداح وکیل شکات بیان کرد: مواردی را از شکنجه‌های غیر انسانی سازمان منافقین بیان می‌کنم. آنجایی که انسانیت می‌میرد و اوج شقاوت و رذالت انسان پدیدار می‌شود. آتش زدن خانه‌ها به همراه زنان و کودکانی که در داخل ساختمان بودند، ربودن افراد، کشیدن ناخن‌ها، کشیدن و شکستن دندان‌ها، کندن پوست و موی افراد به این شکل که آب جوش روی صورت و بدن آنها می‌ریختند و سپس روی آن‌ها آب یخ می‌ریختند و با کابل تا حدی می‌زدند که پوست بدن آنها جدا شود، سوزاندن با اتو و میله‌های داغ، دوختن بدن و افراد کشتار به وسیله ترور و یا آمپول‌های سیانور تنها گودشه‌ای از جنایت‌های این گروهک است. سران منافقین پیشبرد اهداف خود را در اولویت قرار می‌دادند و جان مردم برایشان اهمیت نداشت.
در ادامه محمود آسمان پناه یکی از اعضای جدا شده سازمان مجاهدین خلق در جایگاه قرار گرفت و قسم یاد کرد که جز حرف راست در دادگاه مطلبی بیان نکند.
آسمان پناه گفت: از شهر کرمان و در سال 67 زمانی که 19 سال سن داشتم و سرباز بودم جذب سازمان شدم. قبل آن هیچ آشنایی با سازمان نداشتم و از سرباز‌های دیگر مطالبی در مورد آن شنیده بودم و کنجکاو شدیم این سازمان چه کار‌هایی انجام می‌دهد. یک نفر در محله ما بود که چند نفر از خواهران وی عضو سازمان بودند. به خانه این فرد رفتم و رادیو مجاهد گوش می‌دادم و جذب شعار‌های سازمان شدم. بعد از آن به پاکستان رفتم. سازمان قاچاقچی‌هایی داشت که ما را به کراچی برد. 3 ماه در یک پایگاه نظامی در کراچی بودم و باز هم با کار‌های سازمان آشنا نبودم.
وی ادامه داد: بعد به عراق منتقل شدم و در زندان الدبس آموزش دیدم. بعد از آموزش به ما مهلت دادند که اگر می‌خواهیم از سازمان جدا شویم که من تصمیم گرفت در سازمان بمانم و به اشرف منتقل شدم. در اشرف آموزش‌ها ماه شروع شد و من آموزش رانندگی می‌دیدم که عملیات مروارید آغاز شد.
محمود آسمان پناه یکی از اعضای جدا شده سازمان منافقین اظهار کرد: در عملیات مروارید با چشم خودم دیدم که حدود 18 نفر از مردم کرد عراق به وسیله شلیک توپ تانک، تکه پاره شدند در حالی که مردم عادی بودند و بهترین سلاح آنها کلاشینکف بود. مسعود رجوی دستور داده بود که باید با تانک از روی آنها رد شویم. حتی نیرو‌های بعث هم افراد عادی کرد را اسیر و با اتوبوس به عقب منتقل می‌کردند، اما رجوی تاکید داشت که باید با تانک آنها را له کرد.
وی افزود: خیلی از اعضای منافقین در جریان این اتفاقات اعلام جدایی کردند. کسانی را که اعلام جدایی می‌کردند به سرعت به پادگان اشرف منتقل می‌کردند. حتی خود من وقتی از فرمان سرپیچی کردم اسلحه را روی سرم گذاشتند و گفتند اگر از دستورات تبعیت نکنم مرا می‌کشند.
این عضو جدا شده سازمان منافقین بیان کرد: بعد از یک عملیات اعلام کردم که دیگر نمی‌خواهم برای سازمان کار کنم. باید یک گزارش می‌نوشتم و علت جدایی خود را بیان می‌کردم. سپس مسعود رجوی در این رابطه تصمیم می‌گرفت که آیا فرد جدا شده باید به زندان برود و یا برای وی جلسه تشکیل شود. در گام اول با برگزاری نشست سعی می‌کردند افراد را توجیه کنند که در سازمان بمانند، اما اگر موفق نمی‌شدند؛ شخص را به زندان منتقل می‌کردند. من به همین دلیل سال 73 در زندان اسکان بودم و بدترین شکنجه‌ها را روی من انجام دادند.
قاضی پرسید: زندان اسکان کجا بود؟
آسمان‌پناه پاسخ داد: تعدادی ساختمان در شمال قرارگاه وجود داشت. افرادی که متاهل بودند، قبل از طلاق اجباری به همراه خانواده خود چند روز در هفته در این ساختمان‌ها زندگی می‌کردند. پس از بحث طلاق اجباری این ساختمان‌های اسکان را به انبار آذوغه تبدیل کردند. پس از راه‌اندازی زندان‌ها بخشی از این ساختمان‌ها را که دیوارکشی شده بود به زندان مخالفان سازمان و یا کسانی که قصد جدایی از سازمان را داشتند تبدیل کردند. شکنجه‌گر‌های این زندان نیز حسین ابریشمچی، قدرت حیدری، فریدون سلیمی، محمود عضدانلو برادر مریم عضدانلو و احمد حنیف بودند.
وی اضافه کرد: رقیه عباسی، مهوش سپهری و مهدی ابریشمچی یک نشست تعیین تکلیف برای افراد جدا شده برگزار می‌کردند. در این جلسه دو ستون از اعضای منافقین می‌ایستادند و راهرویی را ایجاد می‌کردند، فرد مخالف باید از این راهرو رد می‌شد و به نشست می‌رسید. همزمان با عبور از این راهرو مورد انواع و اقسام هتک حرمت‌ها، بی‌احترامی‌ها و. کتک‌ها قرار می‌گرفت. حتی یک صندلی بر سر من کوبیدند. تصور کنید چند صد نفر انسان همزمان فحش و ناسزا بگویند و جیغ و هوار بکشند و تو مجبور باشی چندین ساعت این شرایط را بدون اینکه بنشینی تحمل کنی و این بالاترین حجم از فشار روحی برای یک انسان است.
این عضو جدا شده سازمان گفت: یک کانکس وجود داشت که وقتی وارد آن می‌شدیم کسی را داخل آن نمی‌دیدم، اما زمانی که داخل می‌شدیم به شدت ما را کتک می‌زدند که 3 دنده من شکست. بدترین شکنجه‌ها در سازمان انجام می‌شد. شکنجه‌ها جسمی باز هم قابل تحمل بود، اما شکنجه‌های روحی غیرقابل تحمل بود.
وی گفت: سال 73 که می‌خواستم از سازمان جدا شوم 6 ماه بازداشت شدم و در سال 76 هم 3 ماه بازداشت شدم. سال 80 سازمان نشست‌هایی برگزار می‌کردند که من را در نشست‌ها راه نمی‌دادند. در شکنجه‌ها با چکش روی ناخن‌ها می‌زدند. برگه‌های جلوی روی ما می‌گذاشتند که اعتراف کنیم عضو سپاه هستیم و برای ترور مسعود رجوی به سازمان آمده‌ایم و ما را مجبور می‌کردند که اعتراف کنیم نفوذی هستیم.
قاضی گفت: شما انفرادی هم بوده‌اید.
این عضو جدا شده سازمان گفت: انفرادی نبودم. اگر برگه‌های که به ما می‌دادند را زود امضا می‌کردیم، کمتر شکنجه می‌کردند.