چاپ

راه ترقی - آخرین خبر / "زهره" دومین سیاره از خورشید، اغلب به دلیل اندازه و ترکیب قابل مقایسه آن، "سیاره خواهر" زمین نامیده می شود. با این حال، محیط آن نمی تواند متفاوت تر باشد. این سیاره دارای یک اتمسفر ضخیم دی اکسید کربن با ابرهای اسید سولفوریک است که یک اثر گلخانه ای فراری ایجاد کرده است و زهره را به گرم ترین سیاره منظومه شمسی تبدیل می کند. مناظر زهره دارای دشت‌های آتشفشانی، کوه‌ها و دره‌هایی است که تحت فشار اتمسفر بیش از 90 برابر زمین هستند. علیرغم این شرایط نامناسب، زهره همچنان یکی از موضوعات مورد علاقه علمی است و محققان در حال مطالعه زمین شناسی و جو آن هستند.
به نقل از یونیورز تودی ، زهره از بسیاری جهات با زمین متفاوت است. با این حال، زهره دارای اتمسفر متراکم است و در مطالعه اخیر دانشمندان سیاره‌شناسی شبیه‌سازی‌هایی از جو زهره را برای تعیین نفوذ تشعشع به لایه‌های زیرین انجام دادند. محاسبات آنها نشان داد که ضخامت اتمسفر حفاظت کافی برای زندگی در منطقه ای که "منطقه قابل سکونت" زهره در نظر گرفته می شود، در 40 تا 60 کیلومتری سطح زمین فراهم می کند.

راه ترقی

در سال 2020، دانشمندان فسفین را در جو زهره یافتند که در زمین، بیشتر توسط فرآیندهای بیولوژیکی یا به عبارت دیگر - موجودات زنده ساخته می شود. این کشف تا حدودی غیرمنتظره بود و نگاهی تازه به زهره به عنوان خانه احتمالی برای زندگی را تسهیل کرد. با کمال تعجب، زهره دارای یک " alt="راه ترقی" width="100%" />

راه ترقی

این تحقیق که توسط لوئیس A. Anchordoqui از دانشگاه نیویورک رهبری شد، نتایج شگفت انگیزی را نشان داد. این تیم کشف کردند که علیرغم اینکه زهره فاقد میدان مغناطیسی است و به دور خورشید نزدیک‌تر می‌گردد، سطوح تشعشع در لایه ابر بالقوه قابل سکونت آن به طور قابل‌توجهی مشابه سطح زمین است. با استفاده از بسته شبیه سازی AIRES (AIRshower Extended Simulations - شبیه سازی آبشار ذرات ثانویه از تابش پر انرژی ورودی) بیش از یک میلیارد بارش پرتوهای کیهانی شبیه سازی شده برای تجزیه و تحلیل فعل و انفعالات ذرات در جو زهره تولید کردند.
یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که در اعماق جوی معادل، شار ذرات روی زهره و زمین تقریباً یکسان هستند و تنها حدود 40 درصد تشعشع بالاتر در بالاترین مرز منطقه قابل سکونت زهره شناسایی شده است. این نشان می‌دهد که اتمسفر غلیظ زهره محافظ تابشی قابل‌توجهی است که ممکن است برای حیات میکروبی بالقوه کافی باشد.
این تحقیق نشان می دهد که تشعشعات کیهانی به طور قابل توجهی مانع زندگی در لایه ابر زهره نمی شود. هر میکروارگانیسم بالقوه ای که در آنجا بود با سطوح تشعشعی مشابه سطح زمین مواجه می شد. روی زمین، حیات راهی را در طیف وسیعی از محیط‌هایی که کیلومترها را در بر می‌گیرد، پیدا کرده است که به عنوان مخزن حیات آن شناخته می‌شود. زهره چنین مخزن بزرگی ندارد، بنابراین اگر تشعشعات ابرهای قابل سکونت را عقیم کند، هیچ معادلی برای بیوسفر زیرسطحی زمین وجود ندارد که بتواند در نهایت منطقه را مجدداً مستعمره کند. این بدان معناست که حیات باید به طور مداوم در زیستگاه جوی خود ادامه یابد بدون اینکه بتواند به سایر نقاط سیاره حرکت کند.