چاپ

راه ترقی - ایسنا / کنسرت گروه ارکسترال کامکارها با عنوان «آتش زنده» در حالی شب گذشته برگزار شد که در هر دو سانس آن با حضور علاقمندان به موسیقی به ویژه موسیقی کُردی همراه بود.
در شامگاه یکشنبه 12 اسفند 1403، هتل اسپیناس پالاس تهران میزبان رویدادی بود که گویی جان تازه‌ای به این مکان بخشیدند. مخاطبان موسیقی ایرانی در دو سانس 19 و 22 مهمان ساز و آواز کنسرت ارکسترال «آتش زنده» کامکارها بودند.
گروه کامکارها که یکی از برجسته‌ترین گروه‌های موسیقی ایرانی هستند و اجراهای متعددی در سطح جهان مانند مراسم جایزه صلح نوبل داشته‌اند، در دو سانس در اسپیناس پالاس تهران به اجرای برنامه پرداختند.
این کنسرت با حضور ارسلان، ارژنگ، اردشیر، اردوان و قشنگ کامکار و با رهبری ارکستر ارسلان کامکار از خانواده کامکارها در کنار گروه ارکستر برگزار شد.
در کنسرت ارکسترال «آتش زنده» کامکارها خوانندگانی چون مریم ابراهیم‌پور، هامون هاشمی، کیوان جعفر و آرش دوگوهری برخی از قطعه‌ها را به صورت چرخشی اجرا کردند. همچنین پنج هم‌خوان شامل امیرحسین مزارعی، محمد نوید، الهام نورانی، نیکا افکاری، هاریلا نورانی به سرپرستی هامون هاشمی خانواده کامکارها و نوازندگان را همراهی می‌کردند.
رپراتور این کنسرت به ترتیب اجرا در هر دو سانس شامل قطعه‌هایی چون «سنایی» قطعه اختصاصی فیدیبو، «نوروز»، «خوشه هورامان»، تک نوازی اردوان کامکار، «آفتاب می‌شود»، «کتانه»، «لرزان»، «میان تاریکی»، «کاروان»، «شیرین گیان»، «قاسم خان» و «آمنه تو گلی» بودند. این قطعات با آهنگسازی ارسلان کامکار و رهبری او، ترکیبی از موسیقی سنتی کردی و فارسی را با همراهی و هم‌نوایی سازهای کلاسیک و ایرانی، به نمایش گذاشتند که این مسأله میراث فرهنگی خانواده کامکارها را در دید حاضران در سالن برجسته کرد. کامکارها به نواختن سازهایی مانند تار، دف، سه تار، تنبک، سنتور و کمانچه از خاستگاه موسیقی دستگاهی و سنتی و همچنین آهنگسازی پیچیده ‌و ترکیبی قطعه‌ها معروف هستند.
این کنسرت تجربه‌ای فرهنگی و موسیقایی عمیق بود که با تلفیقی از موسیقی کردی و فارسی مخاطبان را به سفری در فرهنگ و تاریخ ایران به ویژه خطه کردستان می‌برد.
در ابتدای این کنسرت و در میان دست زدن‌های حاضران در سالن، قشنگ کامکار اولین هنرمندی بود که روی استیج آمد و در ادامه ارسلان کامکار بر صحنه گام نهاد و ارژنگ، اردشیر و اردوان در کنار وی قرار گرفته و هر یک با ساز خویش آماده خلق اثری بی‌نظیر شدند.
ترکیب زوج خواننده‌های قطعه‌ها بارها تغییر کرد و در قطعه‌های «نوروز»، «کتانه»، «میان تاریکی»، «شیرین گیان»، «قاسم خان» و «آمنه تو گلی» شاهد ترکیب مریم ابراهیم پور و کیوان جعفر، در قطعه‌های «خوشه هورامان»، «لرزان» آرش دوگوهری و کیوان جعفر می‌خواندند و «آفتاب می‌شود» و «کاروان» را هم با هم‌خوانی مریم ابراهیم پور و هامون هاشمی شنیدیم.
قطعه اول، قطعه اختصاصی فیدیبو بود که با شعر «ملکا ذکر تو گویم» از سنایی و با تنظیمی متفاوت تر از تمامی نمونه‌های که این شعر را خوانده‌اند توسط گروه کر اجرا شد و با استقبال مردم هم همراه بود. این اثر با نرمی و عمق خود، گویی شعری کهن را روایت می‌کرد و مردم از همان قطعه اول با خانواده کامکارها هم نوا شدند.
بعد از اجرای قطعه «نوروز»، قطعه «خوشه هورامان» اجرا شد.
با نواخته شدن «خوشه هورامان»، فضا به تمامی با رنگ و بوی کردستان آغشته شد. نوای دف، تنبک و آواز، شنونده را به دل کوهستان‌های سنندج می‌برد. ارسلان کامکار رهبر ارکستر با اشاره‌ای به گروه، ریتم را شدت بخشید و این تغییر، موجی از شور در میان حضار پدید آورد.
پایان این قطعه با تشویق شدید حضار همراه شد که گویی نمی‌خواستند این لحظه به پایان برسد. در ادامه هفت قطعه دیگر نواخته شد.
سه قطعه آخر «شیرین گیان»، «قاسم خان» و «آمنه تو گلی»، قطعه‌های محلی و فولکلوری بودند که توسط مریم ابراهیم پور و کیوان جعفر خوانده شد؛ نت‌هایی در این قطعه‌ها نواخته شدند و شور تماشاگران را به اوج رساندند. مردم به حدی در هر دو سانس در زمان اجرای این دو قطعه به وجد آمدند که اگر در بالا یک گوشه‌ای سالن بودید شاهد حرکت دست‌ها و دست‌مال‌های مخاطبان می شدید.
تکنوازی اردشیر کامکار در قطعه «قاسم خان» با کمانچه نیز مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت.
آخرین اتفاقی که در کنسرت «آتش زنده» رخ داد، اجرای قطعه «شیرین گیان» به تقاضای بالای مخاطبان بود، این قطعه در حالی اجرا شد که بعد از 120 دقیقه اجرا درهای سالن برای خروج مخاطبان باز شده و نورهای سالن روشن بود و مردم ایستاده اجرای این قطعه را که با هم‌خوانی مریم ابراهیم‌پور، کیوان جعفر و آرش دوگوهری همراه بود، تماشا می‌کردند.
هنگام خروج از سالن هنوز طنین سازها در گوش‌ها باقی بود. هوای سرد بیرون با گرمای درون مخاطبان و زمزمه هایی درباره کیفیت کنسرت در هر جای خروجی‌های سالن در خیل جمعیت به گوش می‌رسید؛ جمعیتی که به ویژه در سانس دوم با درخواست قطعه بیز از گروه اجرا، تجربه متفاوت‌تری را داشتند و یک قطعه شاد را ایستاده و با دست هایشان همراهی کردند.