راه ترقی - ورزش 3 /با وجود توقف مقابل یونایتد، مسیر آرسنال در لیگ قهرمانان پیروزمندانه بود و آنها خود را برای بازی رئال آماده می‌کنند.
هرچند که توپچی‌های لندن در قیاس با قرمز‌های آنفیلد تا به اینجا یک بازی کمتر انجام داده‌‌اند و اگر هم بر فرض برد آرسنال را در آن دیدار پیش‌بینی کنیم، اختلاف دو تیم از پانزده به دوازده می رسد و این یعنی لیورپول آرنه اشلوت نسبت به آرسنال چهار قدم پیش‌تر یا بهتر است بگوییم چهار بازی جلوتر است.در حالی که ده هفته به پایان این فصل لیگ برتر انگلیس باقی مانده اما دوباره آرتتا و شاگردانش به جایگاه دوم رسیده‌‌اند و به نظر می‌رسد که نمی توانند فراتر از جایگاه دوم و نایب قهرمانی به صدرنشینی و رویای برپایی جشن قهرمانی فکر کنند.
اگر توپچی‌های لندن موفق شوند جایگاه همیشگی خودشان طی فصول اخیر یعنی رتبه دوم را حفظ کنند، برای سومین فصل متوالی است که تیم آرتتا به مقام نایب قهرمانی دست پیدا می‌کند. البته نباید تیم عجیب و غریب و پدیده این فصل پریمر لیگ یعنی ناتینگام فارست را دست کم گرفت و از یاد برد.
عملکرد آنها به قدری چشمگیر بوده که در حال حاضر با پنجاه و یک امتیاز در رتبه سوم جدول بالاتر از تیم‌های مدعی همچون چلسی، منچستر سیتی، تاتنهام و نیوکاسل ایستاده‌‌اند. فاصله آرسنال با تیم نونو اسپرینتو سانتو تنها چهار امتیاز است و امکان دارد طی ده بازی باقی مانده، ناتینگام فارست از لغزش‌های احتمالی آرسنال نهایت استفاده را ببرد و در عین ناباوری، جای توپچی‌های لندن با قرمزها عوض شود.
اما سوال و بحث اصلی اینجاست که چرا نسخه آرسنال آرتتا همچنان با گذشت زمان زیاد، هنوز به یک تیم مدعی قهرمانی از نوع درجه یک تبدیل نشده است؟ این تیم با صرف هزینه‌های کلان برای خرید بازیکن، هرچند که کمی اقتدار، غرور و صلابت از دست رفته اش را تا حدودی بازگرداند ولی هنوز این تیم نمی‌تواند برای کسب عنوان قهرمانی وارد میدان رقابت سنگین پریمیر لیگ شود.در واقع درون و برون باشگاه آرسنال، نشان می‌دهد که این تیم برای رقابت با غول‌های دیگر انگلیسی همانند لیورپول، هنوز به حد کافی آماده نیست و همچنان فاصله زیادی با آن سطح، ذهنیت و سواد حرکت در مسیر پر پیچ و خم قهرمانی دارد.
توپچی‌های لندن این موقعیت را در فصل جاری داشتند که بالاخره بعد از مدت‌ها و سالیان سال و البته سقوط منچستر سیتی و گواردیولا، دوباره بر مسند تاج و تخت قهرمانی تکیه بزنند ولی آنها قدر این شرایط را ندانستند و در حالی که منچستر سیتی با افت بسیار شدیدی مواجه شده، به جای سیتیزن‌ها قرمز‌های آنفیلد بودند که حسابی آرسنال را شگفت زده کردند. فعلاً شواهد و قرائن این طور پیداست که توپچی‌ها قافیه را از مدت‌ها پیش به اشلوت و تیمش باخته‌اند و قرار نیست در ادامه راه چیزی به نفع آرسنال تغییر کند.
مسئله اینجاست که میکل آرتتا سرمربی خوب و با سوادی است و از لحاظ دانش فنی و تاکتیکی میان سایر مربیان لیگ برتری، جایگاه و تصویر ذهنی مثبتی به خود اختصاص داده اما صرفاً «خوب بودن» از حیث تاکتیکی برای قهرمانی در لیگ برتر انگلیس کافی و وافی نیست.
مشخص نیست که چرا آرتتا با وجود اینکه در بازه نقل و انتقالات تابستانی و حتی در مقطع تعطیلات میان فصل هم هیچ اقدامی برای به خدمت گرفتن یک مهاجم شش دانگ و تراز اول انجام نداد و به کای‌هاورتز و گابریل ژسوسی اعتماد کرد که از قضا، با مصدومیت‌های شدید و ناگهانی، دست آرتتا را بدجوری خالی کردند و به نوعی مرد اسپانیایی نیمکت آرسنال را تحت فشار گذاشتند و لای منگنه قرار دادند.
ششمین فصل از پروژه آرتتا در حال سپری شدن است و چیزی تا پایان آن باقی نمانده و هنوز خبری از فتح لیگ برتر انگلیس نیست و فقط یک جام حذفی و دو جام خیریه (کامیونیتی شیلد) دستاوردهای او در طی شش سال حضور بر روی نیمکت آرسنال بوده است. البته شاید بازی مقابل رئال همه چیز را عوض کند.
صعود به نیمه‌نهایی با حذف رئال بزرگترین موفقیت آرتتا در امارات خواهد بود و چه بسا، مایه کری برای لیورپولی که همیشه در سد رئال مانده و از دور رقابتهای سی ال کنار رفته است (امسال هم آنها مغلوب پاریس شدند).
پس بی‌جهت نیست که همه در لندن منتظر این مسابقه هستند. رقابتی که سطح آرسنال را عوض می‌کند!
بازار
![]()