چاپ

راه ترقی - صبح نو /متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
شبکه نمایش خانگی در ایران، به‌رغم پتانسیل‌های بالای آن، در سال‌های اخیر به جای آنکه بستری برای تقویت فرهنگ ملی و اسلامی باشد، بیشتر به محیطی برای ترویج ناهنجاری تبدیل شده است. این تولیدات که اغلب در قالب سریال‌های جذاب، پرستاره و پربیننده عرضه می‌شوند، بیش از آنکه به تعمیق ارزش‌های خانوادگی و اخلاقی کمک کنند، زمینه‌ساز تزلزل و تخریب نهاد خانواده شده‌اند.
یکی از بارزترین جنبه‌های این آسیب‌ها، نمایش روابط خانوادگی عاطفی نابسامان و بی‌ثبات در بسیاری از آثار شبکه نمایش خانگی است. در سریال‌های مختلف، خیانت، عدم تعهد و بی‌اعتمادی به شکل گسترده‌ای به تصویر کشیده می‌شود و این پیام را به مخاطب القا می‌کند که روابط پایدار و باارزش خانوادگی دیگر جایگاهی در جامعه ندارند. متأسفانه این قبیل محتواها در بین نسل جوان تأثیر مخربی دارد و آن‌ها را به سمت پذیرش این‌گونه رفتارها و حتی تجربه آن‌ها در زندگی واقعی سوق می‌دهد. این ترویج نگرش‌های منفی درباره وفاداری و تعهد، به‌ شدت می‌تواند پایه‌های خانواده ایرانی را متزلزل کند.
علاوه بر این، شبکه نمایش خانگی با تقلید از الگوهای زندگی غربی، ارزش‌های فرهنگی و اسلامی کشور را به حاشیه رانده و مخاطبان را به سمت سبک‌های زندگی مادی‌گرایانه و فردگرایانه هدایت می‌کند. بسیاری از این سریال‌ها به جای آنکه خانواده را به‌عنوان یک نهاد پایدار و حمایتی به نمایش بگذارند، بر فردیت و خواسته‌های شخصی تمرکز می‌کنند که این موضوع در تضاد با فرهنگ غنی خانواده‌محور جامعه ایرانی است. ازاین‌رو، شبکه نمایش خانگی به جای آنکه نهاد خانواده را تقویت کند، آن را به موضوعی برای نمایشی سطحی و مخرب تبدیل کرده است.
یکی دیگر از مشکلات عمده این تولیدات، ترویج خشونت و بی‌اخلاقی است. بسیاری از این سریال‌ها نه‌تنها محتوای خشونت‌آمیز دارند، بلکه روابط غیرمتعارف و ناهنجاری‌های اخلاقی را به‌ شکلی عادی جلوه می‌دهند. این مسأله به‌ویژه در شرایطی که خانواده‌ها با چالش‌های اقتصادی و اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند، می‌تواند تأثیرات بسیار زیان‌باری داشته باشد. تماشای مداوم این‌گونه محتواها، حساسیت خانواده‌ها و جامعه را نسبت به مسائلی همچون خیانت، خشونت و روابط ناپایدار کاهش داده و نوعی بی‌تفاوتی نسبت به ارزش‌های اخلاقی را به همراه دارد.
با توجه به این مسائل، نقش نظارت و کنترل محتوایی بر شبکه نمایش خانگی ضروری است. اگرچه این رسانه می‌تواند بستر مناسبی برای تولیدات فرهنگی مؤثر و آموزنده باشد؛ اما در حال حاضر به‌ دلیل فقدان نظارت مناسب، به جای آنکه نهاد خانواده را تقویت کند، به تضعیف آن می‌پردازد. لازم است با برنامه‌ریزی دقیق‌تر و اعمال قوانین محکم‌تر در حوزه تولیدات نمایشی، از تأثیرات منفی این آثار بر خانواده‌های ایرانی جلوگیری شود.