چاپ

راه ترقی - جمهوری اسلامی / «جهان در تسخیر حکمرانی نفاق» عنوان یادداشت روز در روزنامه جمهوری اسلامی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
عرصه سیاست برای سیاستمداران دنیاخواه، عرصه نفاق است ولی برای سیاستمدارانی که به دنیا و آخرت یکجا و توامان معتقدند، عرصه صداقت و یکرنگی است.
ممکن است سیاستمداران صادق نتوانند به حکمرانی برای مدت طولانی ادامه بدهند ولی همان مدت کوتاهی که در قدرت هستند، تاثیرات مهمی بر اخلاق، فرهنگ و تعامل مردم در زندگی فردی و اجتماعی‌شان دارد. مصداق بارز سیاستمدار صادق، امیرالمومنین علیه‌السلام بود که علیرغم مدت کوتاه حکمرانی و مشکلات فراوانی که در همان مدت کوتاه داشت، برای تمام آزادیخواهان و تشنگان عدالت، به عنوان الگو و اسوه حکمرانی سالم، مردمی و عادلانه مطرح است.
در عصری که ما زندگی می‌کنیم، حکمرانی مادیگرایانه و منافقانه بر جهان مستولی است. در همین ایران ما، از ابتدای تاسیس رژیم جعلی و اشغالگر صهیونیستی محمدرضاشاه با این رژیم غاصب روابط پنهان داشت و در مراحلی نیز این روابط را آشکار کرد، مکانی را در تهران بدون آنکه نام سفارت بر روی آن بگذارد در اختیار اسرائیل گذاشت و با سران این رژیم رفت و آمد و تعامل داشت ولی با اینحال در ظاهر این روابط را انکار می‌کرد و ادعاهائی می‌کرد که در جهت مقابل آن قرار داشت. در سال 1352 محمدرضاشاه در پاسخ به یک خبرنگار لبنانی که از او پرسید حقوق ملت فلسطین چه می‌شود؟ گفت اگر حقوق ملت فلسطین تامین نشود، صلحی در منطقه وجود نخواهد داشت. با توجه به اینکه این مصاحبه بعد از دیدار شاه ایران با کیسینجر سیاستمدار معروف وقت آمریکا صورت می‌گرفت، خبرنگار از او پرسید آیا درباره سرنوشت شهر بیت‌المقدس با کیسینجر صحبت کردید؟ شاه گفت: با صراحت به وی گفتم ممکن نیست اماکن مقدسه اسلام به دست غیرمسلمانان سپرده شوند. این سیاست را ما از سال 1967 (1346) اتخاذ کردیم و سیاست جدیدی نیست. اسرائیل دیگر نمی‌تواند پلیس منطقه باشد و دیگر اینطور نیست که نیروی شکست‌ناپذیر منطقه به ‌شمار بیاید (اطلاعات 4 آذر 1352).
این مصاحبه محمدرضاشاه، پر از نفاق است. او در جنگ اعراب و اسرائیل که 6 سال قبل از این مصاحبه صورت گرفته بود به رژیم صهیونیستی کمک‌های زیادی کرد. هواپیماهای جنگی اسرائیل سوخت خود را از ایران می‌گرفتند و انواع تجهیزات نظامی مورد نیاز صهیونیست‌ها را نیز رژیم شاه تامین می‌کرد. در همان زمان، اسرائیل به صورت غیرعلنی در تهران سفارت داشت و روابط گرم و صمیمانه‌ای میان دربار پهلوی و رژیم صهیونیستی برقرار بود. این پیوند بعد از سقوط رژیم سلطنتی در ایران نیز میان باقیمانده‌های این رژیم منحط و صهیونیست‌ها همچنان برقرار ماند بطوری که آنها حتی حاضرند ایران را فدای خواسته‌های حیوانی و امیال مادی خود نمایند و بر دستان خون‌آلود جنایتکاران ضدایرانی بوسه بزنند.

حال و روز سایر حکومتگران در کشورهای مختلف جهان امروز بهتر از این نیست. می‌بینیم که برای پیروز شدن در انتخابات وعده می‌دهند ولی وقتی به قدرت می‌رسند جور دیگری عمل می‌کنند. این، خاصیت قدرت است که صاحبان خود را به بیراهه می‌کشاند و اگر افرادی که بر این اسب سرکش سوار می‌شوند قدرت مهار کردن آن را نداشته باشند، از وادی نفاق سر درمی‌آورند. نفاق، منشا تمام انحرافات است و در بطن خود بالاترین ظلم را که شرک است، پرورش می‌دهد و به مرحله زایش می‌رساند. جامعه‌ای که متولیان قدرتش به این بیماری‌های روحی بزرگ مبتلا شوند، به قهقرا برده می‌شود و از جنبه‌های مادی و معنوی خسران غیرقابل جبران می‌بیند.
هدف اصلی حکمرانی اسلامی گسترش توحید و بسط عدالت است. در پرتوی این دو هدف، خواسته‌های مادی و معنوی مردم تامین می‌شوند و جامعه به سوی سعادت به حرکت درمی‌آید. فقط جامعه‌ای به چنین مرحله‌ای از رشد مادی و معنوی می‌رسد که در آن تلاش برای پرورش سیاستمداران صادق همواره یک اصل فراموش‌ناشدنی باشد.