چاپ

راه ترقی - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
الجزیره با انتشار تحلیلی از وقایع اخیر سوریه به بازیگری ایران و ترکیه اشاراتی داشته و در ادامه گزارش خود آورده است رجب طیب اردوغان، رییس‌جمهور ترکیه روز جمعه طی سخنانی شورشیان مخالف دولت سوریه را مورد حمایت قرار داد و همزمان مدعی شد که پیش‌تر دست مذاکره و دوستی به سوی بشار اسد دراز کرده بود، اما رییس‌جمهور سوریه پاسخی نداده است. گفتنی است اردوغان در عین حال پیش‌بینی کرد که بعد از سقوط ادلب، حماه، حمص، مرحله نهایی تصرفات دمشق خواهد بود.اردوغان به دنبال نابودی قلمرو کردهای مسلح در مرزهای ترکیه است، چراکه این بازیگر تلاش دارد با جدایی‌‌طلبان کرد مسلح، یعنی حزب کارگران کردستان (PKK) که یک گروه ممنوعه است، مقابله کند. ترکیه همچنین می‌خواهد یک منطقه امن در شمال سوریه ایجاد کند با این هدف که میلیون‌ها پناهجوی سوری که در حال حاضر در ترکیه هستند را اسکان دهد.این در حالی است که در نزدیکی مرزهای ایران در شمال، آنکارا همزمان از کریدور زنگزور حمایت می‌کند. این کریدور یک مسیر حمل و نقل پیشنهادی است که آذربایجان را از طریق استان سیونیک ارمنستان به ناحیه انزلی خود و به‌طور موثری ترکیه، آذربایجان و آسیای مرکزی را به هم متصل می‌کند. به ادعای گروهی از ناظران اگر کریدور زنگزور به واقعیت تبدیل شود، این مسیر به‌طور قابل توجهی مسیر ایران به اروپا را قطع کرده و کنترل ارمنستان را دور می‌‌زند. به گفته احسان موحدیان، تحلیلگر سیاسی اما یک تفاوت عمده میان تحولات اخیر سوریه در 2024 و درگیری‌هایی که از سال 2011 آغاز شد، وجود دارد و آن، این است که در حالی که بخش عمده‌ای از درگیری‌ها در زمان جنگ داخلی سوریه تحت تاثیر ایدئولوژی بود، ماهیت درگیری‌های اخیر اما عمدتا حول اهداف ژئوپلیتیکی می‌چرخید. بنابراین ترکیه در حال دنبال کردن مجموعه‌ای از اهداف ژئوپلیتیکی بود، به ادعای ناظران از جمله این اهداف وارد کردن ضربه به منافع ایران و محور مقاومت در سراسر منطقه و بهره‌‌برداری از مزایای اقتصادی بالقوه با گسترش حضور خود در شمال سوریه است.موحدیان در ادامه گفت‌وگوی خود با الجزیره این را هم گفت که آنکارا ممکن است به‌طور ناخواسته موضع کشورهای عربی در مورد سوریه را به ایران نزدیک‌‌تر کند، زیرا تحریرالشام در طول سال‌ها تفکرات رادیکالی را یدک کشیده و میان اعراب و مسلمانان از حمایت گسترده‌ای برخوردار نیست. آرون لوند یک تحلیلگر خاورمیانه در آژانس تحقیقات دفاعی سوئد به الجزیره گفت که اگر ایران و روسیه می‌خواستند دولت سوریه را مجددا احیا کنند، باید کمک‌‌های نظامی عمده‌‌ای را به این کشور ارسال می‌کردند، اما دو بازیگر در این خصوص به ‌شدت تردید داشتند.او در ادامه مدعی شد که اعزام نیروهای ایرانی به سوریه نیز به دلیل حملات مکرر اسراییل به مواضع خطرناک بود و در مورد روسیه نیز این بازیگر به دلیل جنگ در اوکراین آماده نبود که از دولت سوریه با قدرت هوایی قابل توجه خود حمایت کند.
لوند در ادامه این را هم گفت که در شرایط فعلی بعید است که سوریه بتواند برای حداقل یک مدتی دارای یک دولت مرکزی کارآمد باشد. در ادامه اما ممکن است با افراط‌‌گرایی و انتقال تسلیحات از مجاری پنهانی و نیز پناهندگانی که به سمت مرزها سرازیر می‌شوند احتمالا بخش‌هایی از سوریه به گروه‌های مختلفی که در شورش‌های اخیر دخیل بودند، واگذار شوند؛ این خطر واقعی به‌ویژه در امتداد مرزهای اردن و عراق وجود دارد.

حدیث روشنی