بزرگنمايي:

راه ترقی - فیلم نیوز / مارال بنی آدم که سال گذشته برای فیلم «پروین» برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن شد، در جشنواره امسال در کنار همسرش علی سرابی در فیلم «صیاد» به ایفای نقش پرداخته، نقشی که اگرچه کوتاه است اما بنی آدم در همان سکانس‌های محدود توانسته حس و حال یک زن را در مصاف با همسری رزمنده که در زندگی حرفه‌ای‌اش با چالش‌هایی مواجه شده به خوبی به مخاطب منتقل کند.
 مارال بنی آدم در فیلم «صیاد» حضوری کوتاه دارد، اما او در همان سکانس‌های محدود کارش را انجام می‌دهد و مخاطب را با یک زن همراه و رفیق رودرو می‌کند. ضمن اینکه او به عنوان روای با انتخاب لحنی مناسب مخاطب را به درستی در اتمسفر فیلم قرار می‌دهد.
ویژگی ظاهری
مارال بنی آدم در فیلم «صیاد» نقش «عفت» همسر شهید علی صیاد شیرازی را بازی می‌کند. تمامی سکانس‌های او در محیط منزل صیاد شیرازی اتفاق می‌افتد ، از همین رو به لحاظ ظاهری ما او را با پوششی ساده می بینم که معمولا زنانی از این طبقه در منزل از آن بهره می‌برند. به لحاظ فیزیک ظاهری هم تلاشی برای نزدیک کردن چهره او به همسر صیاد نشده و مارال بنی آدم با همان فیزیک ظاهری خودش در این فیلم ظاهر شده است.
 مارال بنی‌ادم در فیلم «صیاد» حضوری کوتاه اما تاثیرگذار دارد.
اهمیت نقش

کاراکتر «عفت» همسر علی صیاد با بازی ماراب بنی آدم اگرچه حضوری کوتاه دارد، اما در همان سکانس‌های محدود کاراگردان و نویسنده تلاش کرده‌اند تا رابطه عمیق و عاشقانه این دو را در حد توان به خوبی نشان دهند. در چنین موقعیت‌هایی کار بازیگر سخت‌تر است چراکه باید در همان حضور‌های محدودش بتواند نقش را طوری ایفا کند که مخاطب به اهمیت جایگاه او در درام پی ببرد. اینکه صیاد در تنگناهای کاری‌اش به خانه و همسرش پناه می‌برد و اوست که موجب می‌َشود با ایجاد یک مامن امن کاری کند که شوهرش با مشکلات کاری‌اش کنار بیاید و کمی آرامش بگیرد.
 مارال بنی آدم در فیلم «صیاد» در کنار همسرش علی سرابی ایفاگر نقش کاراکتر «عفت» همسر شهید صیاد شیرازی است.
جنس بازی
مارال بنی آدم در فیلم صیاد به عنوان روای نیز حضور دارد، او با انتخاب لحنی مناسب ، آهنگی حزن دار به روایتش داده تا مخاطب به درستی در اتمسفری که صیادشیرازی خاطراتش را نوشته قرار بگیرد. اما در بخش دیگر که او را در قامت کاراکتر «عفت» جلوی دوربین می‌بینم ، مارال بنی‌آدم به سمت جنسی از بازی رفته که مخاطب او را به عنوان یک بازیگر کاملا فراموش می‌کند و به عنوان همسر یک فرمانده می‌پذیرد. این اتفاق بزرگترین حسن بازی مارال بنی‌آدم در این سکانس‌های محدود است . چراکه موجب می‌شود چهره‌ای ملموس از یک همسر دلسوز، همراه و رفیق ارائه دهد. در واقع او با یک بازی ساده و البته تکنیکی موجب می‌شود تا کاراکتر «عفت» کاملا باورپذیر از کار دربیاید و مخاطب حس کند چنین زنی با این مختصات را در گوشه‌ای از زندگی خود دیده است.