بزرگنمايي:

راه ترقی - خبرآنلاین / دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی گفت: امروز آقای پزشکیان باید با به کار بردن عناصر کاملا ملی و مطلعی که بتوانند به اعتمادسازی کمک کنند و با رابطه خوبی که با رهبری دارد، ایران را از خطراتی که تهدیدش می‌کند به حاشیه امن برساند.
حسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی، در پنل «توسعه و وفاق ملی» در همایش «گفتگوی ملی دربارهٔ وفاق ملی» گفت: حتی اگر وفاق هم در کشور ایجاد شود باید این را درنظر گرفت که وفاق لزوما به توسعه منتهی نمی‌شود. چون ممکن است بین مردم و بین مسئولان وفاق باشد، اما بر سر سیاست‌های غلط و سیاست‌های غیرتوسعه‌ای. مثلا دخالت دولت در نرخ‌گذاری برای کنترل تورم، ممکن است در ظاهر مورد توجه مردم قرار بگیرد، اما بنیان‌های اقتصاد را با لطمه زدن به تولید از بین می‌برد؛ و تولید هم تمام پشتوانه رفاه کشور است. بنابراین شکل گفتن وفاق ملی کافی نیست. وفاق ملی باید حول سیاست‌های توسعه‌آفرین و درست برای کشور شکل بگیرد. شاید باید بگوییم بالاتر از سیاست‌ها دکترین کلان ادارهٔ کشور باید یک دکترین صحیح باشد تا منتهی به توسعه شود.
وی افزود: تصور من این است که برای توسعه رقابت از وفاق بهتر است؛ چه رقابت بین نهادهای خصوصی و چه رقابت بین نحله‌های فکری و سیاسی. رقابت شاید بیشتر بتواند سیاست‌های غلط را به چالش بکشد و سیاست‌های بهتری را جای‌گزین کند و کشور را در معرض توسعه‌ای واقعی قرار دهد. من می‌گویم رقابت نیاز توسعه است و وفاق ملی محصول توسعه.

دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی گفت: بگذارید کمی از فضای تئوریک خارج بشویم و وارد فضای واقعی ایران بشویم. آقای پزشکیان برای این مرحله از تاریخ ایران و تاریخ جمهوری اسلامی یک نعمت بزرگ است. من آن بخشی از اختیارات رییس‌جمهور که ایشان به اسم وفاق به رقیبان خود دادند را مهم نمی‌دانم؛ مهم این است که آقای دکتر پزکشیان با شعار وفاق و با تنظیم رابطه خوب با رهبری فعلا این امکان را در اختیار دارند که بتوانند برای ایران گام‌های مهمی را بردارند.
او ادامه داد: فارغ از اینکه وفاق چیست و تئوری آن کدام است، آقای دکتر پزشکیان الان باید یکی دو کار مهم را با این شعار وفاق جلو ببرد. پیش‌تر هم به دکتر پزشکیان گفتم که ایشان باید متوجه جایگاه مهمی که در آن قرار گرفته باشد و نقش تاریخی‌ای که می‌تواند برای انتقال ایران به یک حاشیه امن ایفا کند را به طور جدی در پیش بگیرد. 
مرعشی گفت: شرایط امروز ایران شرایط ایران سال 67 بعد از سقوط فاو است. اما امروز سه تفاوت با آن زمان دارد. اول اینکه در سال 1367 علی‌رغم همه سختی‌های دوران جنگ کلیت مردم با نظام هم‌دل بودند. دو، در سال 1367 قطع‌نامه 598 مصوب شورای امنیت سازمان ملل وجود داشت که بخش مهمی از خواسته‌های ایران را برای پایان جنگ تامین کرده بود. ایران می‌توانست با پذیرش قطع‌نامه به آتش‌بس برسد. سوم این‌که کارگردانی به اسم هاشمی رفسنجانی در صحنه بود که هم امام به او اعتماد داشتند، و هم دولت و سپاه.
این فعال سیاسی تصریح کرد: امروز آقای پزشکیان باید با به کار بردن عناصر کاملا ملی و مطلعی که بتوانند به اعتمادسازی کمک کنند و با رابطه خوبی که با رهبری دارد، ایران را از خطراتی که تهدیدش می‌کند به حاشیه امن برساند. بعد از آن، اگر اقای پزشکیان به بخواهد به توسعه فکر کند باید مساله‌ای را که همه بر سر آن اجماع دارند و درباره آن وفاق داریم – اینکه بدون حل‌وفصل مسائل بین‌المللی ایران، ایران در معرض توسعه قرار نمی‌گیرد – را به جد پیگیری کند. به نظر من اصلا خداوند آقای پزشکیان را خلق کرده است که همین دوتا مشکل کشور را حل کند. این را جدی بگیریم و ما خادم وفاق‌ رئیس جمهور خواهیم بود.