راه ترقی - ورزش 3 /منچسترسیتی در دوره‌ای از تغییرات قرار دارد و اکنون این سوال مطرح است که این فرآیند چقدر طول خواهد کشید؟
مشکلات منچسترسیتی دیگر برای هیچ‌کس غافلگیرکننده نیست، اما شکست اخیر برابر لیورپول نشان داد که این تیم تا چه حد افت کرده و این پرسش را مطرح می‌کند که آیا آن‌ها قادر خواهند بود دوباره اوج بگیرند یا نه.
شکست 2-0 در ورزشگاه اتحاد باعث شد فاصله سیتی با صدر جدول به 20 امتیاز برسد، بیشترین فاصله‌ای که این تیم از صدر جدول در پایان یک هفته لیگ برتر داشته است. آخرین بار آن‌ها در جولای 2020، 21 امتیاز از لیورپول عقب بودند.
آن مقطع، مثل این روزها، ضعیف‌ترین نقطه دوران گواردیولا در منچسترسیتی محسوب می‌شد. در آن زمان، بی‌ثباتی سیتی باعث می‌شد که آن‌ها اکثر تیم‌ها را شکست دهند اما گاهی در برابر ضدحملات دچار مشکل شوند.
آن فصل را 18 امتیاز عقب‌تر از لیورپول به پایان رساندند اما بیشترین کلین‌شیت را در لیگ ثبت کردند و با 102 گل زده، بهترین خط حمله را داشتند. چقدر دلتنگ آن دوران با تمام نواقصش هستند!
در نهایت، همه‌چیز به نفع سیتی تمام شد و آن‌ها چهار قهرمانی متوالی در لیگ برتر را به دست آوردند، اما اکنون شرایط تغییر کرده است. از اواخر اکتبر، سیتی در 27 مسابقه خود در تمامی رقابت‌ها 14 شکست را تجربه کرده است.

با در نظر گرفتن برخی از این شکست‌های فاجعه‌بار (و حتی تساوی 3-3 مقابل فاینورد)، این نمایش ضعیف اخیر در برابر لیورپول بدترین نمایش آن‌ها نیست. اما اهمیت این بازی به عنوان مهم‌ترین مسابقه هفته و مقایسه‌های آن با دیدارهای گذشته دو تیم، بار دیگر توجه‌ها را به مشکلات سیتی جلب کرده است.
در سال 2019، تفاوت این دو تیم تنها 11 میلی‌متر بود: دفع توپ جان استونز از روی خط دروازه باعث شد سیتی در یکی از باکیفیت‌ترین بازی‌های تاریخ لیگ برتر با نتیجه 2-1 پیروز شود. آن شکست، تنها باخت لیورپول در آن فصل بود و سیتی در آن مقطع چهار امتیاز از آن‌ها عقب بود، اما با کسب 14 برد متوالی در نهایت قهرمان شد.
سه سال بعد، شرایط مشابهی رقم خورد و سیتی با یک بازگشت در هفته آخر مقابل استون ویلا (از 2-0 به 3-2) دوباره قهرمان شد. در آن فصل، سیتی و لیورپول دو تساوی 2-2 داشتند که یکی از آن‌ها در آنفیلد به عنوان یکی از بهترین بازی‌های تاریخ لیگ توصیف شد.
این بدان معنا نیست که لیورپول در این دوره همواره در اوج بوده است. حتی در دوران طلایی یورگن کلوپ، آن‌ها فصل‌هایی داشتند که از رقابت قهرمانی دور بودند، اما بازگشتند. اکنون این همان چالشی است که منچسترسیتی، در کنار نیاز فوری به کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا، باید با آن مواجه شود،
یک ماه پیش، گواردیولا در مورد مشکل تیمش در برابر ضدحملات گفت: " alt="راه ترقی" width="100%" />

گواردیولا پس از شکست مقابل لیورپول گفت: "ساوینیو، جرمی دوکو و همه بازیکنان جوان –به جز کوین دی بروینه و ناتان آکه– ما تیمی بسیار جوان هستیم که آینده باشگاه را شکل خواهند داد."
ورود بازیکنان جدیدی مانند عبدالقادر خوسانوف (20 ساله) و نیکو گونزالس (23 ساله) در زمستان، به همراه حضور دوکو (22 ساله) و ساوینیو (20 ساله)، نشان می‌دهد که بازسازی تیم در حال انجام است.
اما آنچه سیتی همچنان کم دارد، کیفیت است. بدون حضور ارلینگ هالند در بازی برابر رئال مادرید، حملات سیتی عملاً بی‌اثر بود و در خط حمله زمین فرو می‌پاشید. مقابل لیورپول هم پیشرفت کمی دیده شد، اما همچنان فاصله زیادی با استانداردهای لازم دارد.
دوکو 19 دریبل را امتحان کرد که بیشترین تعداد در یک بازی لیگ برتر این فصل است و 13 بار موفق شد، اما لیورپول همیشه بازیکنی برای پوشش بازیکنان سیتی داشت. ساوینیو نیز خطرناک ظاهر شد اما تلاش‌های او هم به جایی نرسید.
چیزی در سیتی درست پیش نمی‌رود؛ فودن بارها توپ را از دست داد و افت دی بروینه بیش از پیش نمایان شد. این عوامل باعث شده برخی فکر کنند که تیم گواردیولا از رقابت عقب افتاده است.
برخی از تحلیلگران معتقدند که لیگ برتر از سبک بازی گواردیولا عبور کرده است. تیم‌ها اکنون سریع‌تر و فیزیکی‌تر از همیشه هستند و صبر و پاسکاری سیتی دیگر کارایی ندارد. اما این نتیجه‌گیری نهایی نیست. همیشه تیم‌هایی سریع‌تر و قوی‌تر از سیتی وجود داشته‌اند. مسئله این است که اکنون فاصله زیاد شده، چون رودری غایب است و سایر بازیکنان تیم پا به سن گذاشته‌اند.
بازگشت رودری به خط میانی، همراه با نیکو و یک جایگزین مناسب برای دی بروینه و یا ایلکای گوندوگان در تابستان، می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. همچنین، دوکو و ساوینیو باید در تصمیم‌گیری‌های نهایی بهتر شوند.
در خط دفاعی، خوسانوف با وجود عملکرد ضعیفش مقابل چلسی، پتانسیل بالایی دارد و ویتور رییس (19 ساله) یکی از بهترین استعدادهای جوان در پست مدافع میانی محسوب می‌شود. با این حال، احتمال دارد تابستان امسال یک مدافع باتجربه نیز به تیم اضافه شود.
بازگشت به اوج، کار دشواری است. اکنون بیش از هر زمان دیگری مشخص شده که آن دوران سه‌گانه و چهارگانه، واقعاً بی‌نظیر و تکرارنشدنی بود.
سیتی برای بازگشت به سطحی که بتواند قهرمان لیگ برتر شود، راه طولانی در پیش دارد. تغییرات اساسی در تابستان ضروری خواهد بود، اما برخی از بازیکنان فعلی مانند فودن، روبن دیاس و برناردو سیلوا ممکن است پس از رهایی از فشارهای این فصل، دوباره به سطح بالایی برگردند.
ممکن است جایگزینی نام‌هایی مانند دی بروینه، و شاید گوندوغان، ادرسون و حتی برناردو سیلوا، در یک مرحله بیش از حد سخت باشد. شاید حتی فصل آینده نیز برای یک بازسازی کامل کافی نباشد.
اما آیا آن‌ها می‌توانند تا این حد ضعیف بمانند؟ احتمالاً نه.