بزرگنمايي:

راه ترقی - همشهری / «وفاق در استیضاح» عنوان یادداشت روز در روزنامه همشهری به قلم محسن مهدیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
یک وقت می‌گوییم استیضاح حق مجلس است؛ ولی یک‌بار سخن از وفاق می‌گوییم. اقدام مجلس در استیضاح وزیر اقتصاد مصداق وفاق است. چرا؟
به چنددلیل:
یکم؛ نیت مجلس مهم است. اقدام مجلس سیاسی و جناحی نبود؛ چنان‌که اگر این بود نباید رأی اعتماد اولیه داده می‌شد.
دوم؛ هدف مشترک دولت و مجلس اهمیت دارد. تلاش مجلس برای اصلاح وضع موجود و ترمیم زندگی مردم بود که منطبق با دغدغه دولت محترم است.
سوم؛ دلسوزی برای دولت نیز سخن دیگری است. در تمام نطق‌ها این تذکر وجود داشت که مخالفت با وزیر به جهت حمایت از دولت است. مجلس نقصی را در دولت شناسایی کرد و برای اصلاح آن تصمیم گرفت؛یعنی هدف مچ‌گیری نبود و دستگیری بود.
اما بعد از جلسه استیضاح برخی اینطور وانمود کردند که مجلس پروژه وفاق رئیس‌جمهور را تضعیف کرده‌است. چنین نیست. وفاق یکی‌شدن نیست. وفاق عدول از مواضع برای اهداف مشترک و بلندتر و عمیق‌تر است. وفاق امری است اخلاقی. عدول از موضع نیز همه‌جا یک حرف‌زدن نیست. خیلی جاها رسیدن به هدف مشترک در تنوع و تفاوت مواضع است.
وفاق خودش موضوعیت ندارد، بلکه طریقیت دارد. هدف از وفاق تلاش برای حل مشکلات مردم است. هدف نهایی برداشتن بارهای بزرگ این خاک و کشور است. با این توضیح در مواردی نیز ایصال به این هدف در نقد و تذکر و اصلاح و بلکه اختلاف است؛ اما مهم این است که همین اختلاف نیز باید رنگ یکدلی و دلسوزی و خیرخواهی داشته باشد.
وفاق یک اصل اخلاقی است برای رسیدن به اهداف مشترک. این تلقی از وفاق که همه باید گوش‌به‌فرمان باشند و یک حرف بزنند و یکرنگ شوند، تلقی ظاهرگرایانه است.
جلسه استیضاح وزیر اقتصاد به این فهم چنین آرایشی داشت؛ همان مجلسی که با وجود شناخت کامل به آقای همتی رأی اعتماد داد، این‌بار با همان هدف یعنی حل مسائل فوری اقتصادی، وزیر را برکنار کرد.
هر یکی‌شدنی منجر به تحقق هدف بزرگ‌تر نمی‌شود؛ چه‌بسا نقد و اصلاح و ترمیم دلسوزانه، ولو تلخ و گزنده، به هدف نزدیک‌تر باشد.