بزرگنمايي:

راه ترقی - کیهان / «وارونگی «پایان تاریخ» ترامپ، کاتالیزور است» عنوان یادداشت روز در روزنامه کیهان به قلم محمد ایمانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
1- در منطقه‌ای که در طول چند دهه گذشته، گرفتار جنگ تحمیلی و ترکیبی غرب بوده، نمی‌توان با توهم مذاکره و سازش زیست. با همسایگان و ملت‌های منطقه، می‌توان و باید با مسالمت و تعامل زندگی کرد، اما نمی‌توان چشم بر جنگ تحمیلی بست و سر به زیر شن فرو برد. آمریکا سال‌هاست در مقابل ملت ایران، آرایش «جنگ ترکیبی» گرفته است. این موضوع، منحصر به ایران هم نیست، بلکه رژیم آمریکا ظرف 25 سال گذشته، به شکل مستقیم یا نیابتی، سرگرم جنگ‌افروزی و ترویج آشوب و تروریسم برای تغییر نقشه منطقه بوده است. آمریکا سه دهه قبل بنا به عللی توانست از عهده اتحاد جماهیر شوروی برآید، اما نتوانست بیداری و مقاومت اسلامی را در غرب آسیا مهار کند. اگر چهار دهه قبل، فقط ایران بود که در مقابل آمریکا و سرطان اسرائیل قد علم کرده بود، امروز با وجود همه خباثت‌های واشنگتن و تل‌آویو، نهال مقاومت در کشورهای مختلف قد کشیده است.
2- شکست راهبردی/ تمدنی آمریکا به عنوان رهبر جهان غرب، در جریان جنگ غزه و سپس روی کار آمدن دوباره روان‌پریش متوهمی به نام ترامپ، در تاریخ آمریکا کم‌سابقه است. ترامپ هرچند توانست رای نیمی از رای‌دهندگان آمریکایی را کسب کند، اما رویکرد او موجب دوقطبی‌سازی حادّ درون جامعه آمریکا، از هم‌گسیختگی نسبت به متحدان، و تشدید بی‌اعتمادی جهانی نسبت به آمریکا شده است. این رژیم نامعتبر، و غیرقابل اعتماد، همان است که در آستانه قرن 21، سودای «قرن جدید آمریکایی» را داشت و از «پایان تاریخ» (غلبه و اقتدار گفتمانی/ تمدنی) دم می‌زد. امروز برخلاف گدشته کمتر کسی در دنیا، به عنوان الگو و یا ستون اتکا به آمریکا نگاه می‌کند. از همه ابعاد قدرت این ابرقدرت به‌ویژه در حوزه قدرت نرم و الهام‌بخشی تمدنی، فقط زورگویی عریان و بی‌نقاب باقی مانده و این در حالی است که ظرف دو دهه سپری شده، همه دولت‌های آمریکا فارغ از دموکرات و جمهوریخواه بودن، بر ضرورت پرهیز از هزینه‌های کمرشکن و خسارت‌بار جنگ نظامی تاکید کرده‌اند. افغانستان و عراق، عبرتی تلخ در تاریخ آمریکا پس از سرشکستگی در ویتنام است. در چنین شرایطی، حتما برهنه دویدن ترامپ وسط میدان دیپلماسی، و نشان دادن چماق تهدیدات نظامی به قصد گرفتن «باج سیاسی/ اقتصادی/ ارضی» از کشورها، به مثابه کاتالیزور (شتاب‌دهنده) در افول اقتدار ایالات متحده عمل خواهد کرد. از این حیث، در متن تهدیدات ترامپ، فرصت قابل توجهی نهفته است.
3- زمانی تصور می‌شد که آمریکا، فقط با انقلاب اسلامی مشکل دارد؛ اما این رژیم یاغی، اکنون برای همه دنیا خط و نشان می‌کشد و فراتر از باج‌خواهی اقتصادی، دعاوی سیاسی و سرزمینی را هم علیه تمامیت ارضی و استقلال سیاسی کشورها پیش کشیده است. رفتار زننده با دولت آلمان در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ، و با فرانسه و دانمارک و اوکراین و کانادا و عربستان، موجب شده تا نزدیک‌ترین متحدان نیز دنبال کاهش یا رفع وابستگی به آمریکا و تامین مستقل‌تر امنیت باشند. این هرج و مرج استراتژیک، کار را به جایی رسانده که روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: در اثر اقدامات ترامپ، ممکن است «غرب» دیگر از بین رفته باشد.
4- نشریه اکونومیست به‌تازگی در ارزیابی رویکرد آشفته ترامپ نوشت: «توهمات اقتصادی دونالد ترامپ، در حال آسیب زدن به آمریکاست. او در سخنرانی کنگره، تصویری فانتزی ترسیم کرد؛ اینکه رؤیای آمریکایی، در حال رشدی بی‌سابقه است و تعرفه‌‌های او مشاغل را نجات می‌‌دهد و کشور را غنی می‌کند. اما واقعیت متفاوت است: سرمایه‌‌گذاران، مصرف‌‌کنندگان و شرکت‌‌ها، شروع به ناامیدی از مسیر اقتصادی ترامپ کرده‌‌اند».
بازار
مرور نظرسنجی‌های گوناگون، در تبیین نتایج هرج و مرجی که ترامپ برانگیخته مفید است:
- نظرسنجی گالوپ نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها نسبت به سیاست‌‌های ترامپ برای بهبود اوضاع اقتصادی بی‌اعتماد شده‌‌اند. تنها 42 درصد از اقدامات اقتصادی او حمایت می‌کنند. این رقم در سال 2017 و همزمان با دوره اول ریاست ترامپ، 53 درصد بود.
- بر اساس نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو، 78 درصد آمریکایی‌ها نسبت به گسترش اختیارات رئیس ‌جمهور ابراز نگرانی کرده 
و 65 درصد «بسیار خطرناک» می‌دانند.
- نتایج نظرسنجی روزنامه واشنگتن ‌پست نشان می‌‌دهد 60 درصد آمریکایی‌ها از تصمیم دونالد ترامپ، برای اعمال تعرفه بر کالاهای وارداتی از چین، مکزیک و کانادا حمایت نمی‌‌کنند.
- بر اساس نظرسنجی جدید اکونومیست، 54 درصد آمریکایی‌‌ها بر این باورند که کشور خودشان، و نه کشورهای دیگر، بیشترین فشار ناشی از تعرفه‌های ترامپ را احساس خواهد کرد.
- نظرسنجی «گالوپ» از ریزش بی‌‌سابقۀ حامیان اسرائیل حکایت می‌کند. میزان حمایت آمریکایی‌‌ها از اسرائیل به پایین‌‌ترین سطح در 25 سال گذشته رسیده و برای اولین بار به زیر 50 درصد (46 درصد) کاهش یافته است. در مقابل، حمایت از فلسطین به 33 درصد افزایش یافته که بیش از دو برابر آمار سال 2001 است.
- مطابق نظرسنجی جدید مؤسسه فرانسوی «ELABE»، 73 درصد فرانسوی‌ها گفته‌اند که «آمریکا دیگر متحد فرانسه نیست». همچنین 3 نفر از هر 4 فرانسوی، از مشاجره ترامپ و زلنسکی در کاخ سفید رخ داد؛ شوکه شده‌اند. در همین حال، نظرسنجی جدید در کانادا نشان می‌دهد که کمتر از 23درصد کانادایی‌ها با رویکرد دوستانه در قبال آمریکا موافقند.
- بر اساس نظرسنجی جدید یوگاو در پنج کشور «فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسپانیا و انگلیس»، اکثریت مردم معتقدند رئیس‌ جمهور آمریکا، «تهدیدی بسیار بزرگ یا نسبتاً بزرگ برای صلح و امنیت در اروپا است».
5- نه تهدید نظامی و نه تحریم اقتصادی، در شکستن اراده ملت ایران موفق نبوده‌اند. آمریکایی‌ها اگر مطمئن بودند از عهده اقتدار ایران بر می‌آیند، در عملی کردن تهدید نظامی که دو دهه تکرار کرده‌اند، درنگ نمی‌کردند. پایگاه‌ها و منافع راهبردی آمریکا در منطقه، در دسترس پنجه اقتدار ایران است و ترامپ بهتر از هر کس دیگر، این واقعیت را می‌داند. او 5 سال قبل، قدرت ایران را در سرنگونی پهپاد جاسوسی «گلوبال‌‌‌هاوک» و سپس موشکباران پایگاه عین‌الاسد دید که چگونه افسران پنتاگون در عملیات محدود ایران علیه «عین‌الاسد»، ضجّه می‌زدند. ترامپ در ماجرای سرنگونی پهپاد گفت: «یک هواپیمای ما با 38 سرنشین نیز در تیررس بود، اما ایرانی‌ها تصمیم گرفتند به آن شلیک نکنند. ما از این بابت، از آنها متشکریم». اغلب تحلیلگران در غرب اتفاق‌نظر دارند که راهبرد فشار حداکثری ترامپ با وجود ایجاد مزاحمت، شکست سختی خورد و موجب شد تا ایران ضمن احیای برنامه هسته‌ای، به جای اتکا به برجام، روی پای خود بایستد و رشد اقتصادی 3 تا 5 درصد را ظرف سه سال گذشته احیا کند.
6- مشاوران ترامپ از او خواسته‌اند از تهدید نظامی و اقتصادی، برای اختلال در دستگاه محاسباتی و ایجاد شکاف تحلیلی در ایران استفاده می‌کند. او می‌داند که برخلاف عملیات روانی سفارشی، ایران قدرتمند است. چنان که وقتی خبرنگار پرسید: «ایران ضعیف شده، چرا به تاسیسات هسته ‌ای ‌اش حمله نمی‌‌کنید!؟»، پاسخ داد: «ممنونم که این را می‌‌گویی! اما ایران در حال حاضر، نه‌‌تنها ضعیف نیست، بلکه آنها بسیار قدرتمند هستند.» ایران، برخلاف انگاره‌سازی‌ها، قدرتمند است و گرنه، ترامپ (ولو در قالب تهدید) برای مذاکره التماس نمی‌کرد. او در دوره قبل ریاستش، با این توهم که ایران از پا در می‌آید، توافق هسته‌ای را زیر پا گذاشت و خیال کرد که تهران ظرف چند هفته تسلیم می‌شود. اما دید که ایران ایستاد و به زورگویی، نه گفت. بر اساس آن تجربه، به ترامپ مشورت داده که نقطه قوت ایران، یعنی مردم پای کار دفاع از کشور و انقلاب خودشان را هدف بگیرد: از طریق ترکیب فشار اقتصادی بیرونی، اخلال و اختلال شبکه نفوذ در اقتصاد ایران برای ضربه زدن به معیشت مردم، و بمباران افکار عمومی توسط یگان رسانه‌ای که چاره را تسلیم شدن مقابل زورگویی آمریکا و تن دادن به مذاکره کذایی وانمود می‌کند. این تصویر‌سازی تحریف‌آمیز در حالی است که عبرت اوکراین، پیش چشم جهانیان است؛ اینکه یک کشور چگونه قربانی مطامع استکباری آمریکا شد و حتی رئیس دولتش پذیرفت که قرارداد واگذاری نیمی از معادن خود را هم امضا کند، اما با این همه، ترامپ و معاونش از تحقیر و توهین و تحمیل بیشتر دست برنداشتند.
7- دولت، دستگاه قضائی، نمایندگان مجلس، و دستگاه‌های اطلاعاتی باید در تراز این باور که در معرض «جنگ ترکیبیِ تحمیلی» هستیم، به میدان بیایند، منطبق با اقتضائات و الزامات این باور برای تقویت قدرت دفاعی کشور در ابعاد گوناگون حرکت کنند، و در کور کردن منافذ رخنه و اخلال اقتصادی، امنیتی، فرهنگی و رسانه‌ای، کمترین اهمالی به خرج ندهند. شبکه/ شرکت/ رسانه‌هایی که به شکل سازمان‌یافته و هم‌پوشان، کشور را ضعیف نشان می‌دهند، ترامپ عهدشکن را اهل تعامل جا می‌زنند، در بازار التهاب می‌آفرینند و به تورم انتظاری دامن می‌زنند، یا با دستکاری در بازار، تلاطم اقتصادی پدید می‌آورند و معیشت مردم را سخت می‌کنند، سزاوار کمترین ترحمی نیستند. آنها سرانگشتان نفوذ و دلالت‌کنندگان دشمن برای زدن ضربات دقیق‌تر هستند و باید به عنوان خائن وطن‌فروش، تحت تعقیب و مجازات شدید قرار بگیرند. این شبکه وطن‌فروش، در دلالت دشمن یا آلت دستی او، مشابه همان نقشی را ایفا می‌کنند که امثال اشعث بن قیس (والی برکنار شده آذربایجان/ پیوند خورده با اردوگاه معاویه/ سردسته شکاف‌افکنان در لشکر امیر مؤمنان علیه‌السلام) ایفا کردند و با این وجود، ادعای مصلحت‌اندیشی داشتند! امیر مؤمنان‌(ع) درباره این منافق دوقطبی‌ساز فرمود: «مَا یُدْرِیکَ مَا عَلَیَّ مِمَّا لِی، عَلَیْکَ لَعْنَهًْ اللهِ وَ لَعْنَهًُْ اللَّاعِنِینَ... إِنَّ امْرَأً دَلَّ عَلَى قَوْمِهِ السَّیْفَ وَ سَاقَ إِلَیْهِمُ الْحَتْفَ لَحَرِیٌّ أَنْ یَمْقُتَهُ الْأَقْرَبُ وَ لَا یَأْمَنَهُ الْأَبْعَدُ. تو چه مى‌فهمى چه چیز به سود من است یا به زیان من؟ لعنت خدا و لعنت همه لعنت‌کنندگان بر تو باد... مردی که شمشیر دشمن را به سوی قوم خود دلالت کند و مرگ را به سوی آنان بکشاند، سزاوار است که نزدیکان، او را دشمن دارند و دیگران، از شرّ او ایمن نباشند». (خطبه 19 نهج‌البلاغه)