راه ترقی - عصر ایران / روزنامه انگلیسی به نقل از یک مقام ایرانی نوشت: ایران تهدید کرده است در صورت حمله نظامی آمریکا به این کشور، به پایگاه دریایی مشترک بریتانیا و آمریکا در اقیانوس هند (دیه گو گارسیا) حمله خواهد کرد.
روزنامه انگلیسی دیلی تلگراف به نقل از یک مقام ایرانی گزارش داد تهران با قاطعیت به هرگونه حمله به خاک خود پاسخ خواهد داد. او گفته است ایران توانایی هدف قرار دادن این پایگاه را با استفاده از موشک‌های میان‌برد و پهپادهای انتحاری با برد تا 4000 کیلومتر دارد.
این مقام ایرانی که نام او توسط روزنامه انگلیسی پنهان نگه داشته شده تاکید کرد: اگر از پایگاه‌های نظامی در منطقه برای هرگونه حمله علیه ایران استفاده شود، تهران هیچ تفاوتی بین سربازان آمریکایی یا انگلیسی یا حتی نیروهای سایر کشورهای مستقر در این پایگاه ( پایگاه دیگو گارسیا در اقیانوس هند ) قائل نمی‌شود.
بازار

وب سایت رادیو مونت کارلو فرانسه نوشت: این تهدید نشانه آشکاری است که ایران ممکن است دامنه پاسخ‌های نظامی خود را گسترش دهد تا اهدافی فراتر از منطقه خلیج فارس را در بر گیرد. اتفاقی که نگرانی‌ها از رویارویی نظامی گسترده‌تر را افزایش می‌دهد؛ رویارویی که فراتر از چارچوب سنتی درگیری بین دو طرف باشد.
امریکا به تازگی بمب افکن های رادارگریز B-2 را به همراه هواپیماهای باری C-17 و 10 فروند هواپیمای سوخت رسان هوایی در منطقه مستقر کرد. علاوه بر حضور ناو هواپیمابر آمریکایی " alt="راه ترقی" width="100%" />

وب سایت رادیو مونت کارلو فرانسه اضافه کرد: تقویت‌ تسیلحات امریکا در منطقه بازتاب تشدید تنش نظامی است و آمادگی واشنگتن را برای انجام یک عملیات نظامی بزرگ علیه ایران نشان می‌دهد.
این تشدید تنش پس از آن صورت می گیرد که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در مصاحبه با شبکه "ان ی سی نیوز" تهدید کرد در صورت عدم دستیابی به توافق برای حل مسئله هسته ای تهران، "ایران، بمباران می شود به شکلی که قبلا ندیده باشد".
ترامپ در این مصاحبه همچنین گفت که مقامات ایران و امریکا در حال مذاکره هستند.
رئیس‌جمهور آمریکا قبل از این با ارسال نامه‌ای به آیت الله خامنه‌ای، رهبری ایران، مذاکره در مورد برنامه هسته‌ای ایران را مطرح کرد.
ترامپ قبل از این تهدید کرده بود در صورتی که با ایران توافق نشود گزینه نظامی مطرح می شود.
در پاسخ، تهران هرگونه مذاکره در مورد برنامه موشکی بالستیک و متحدان منطقه ای خود را رد و تاکید کرد آماده مذاکره غیرمستقیم هسته ای با امریکاست.
اهمیت استراتژیک پایگاه "دیگو گارسیا" چیست؟
دیگو گارسیا یکی از مهمترین پایگاه های نظامی آمریکا در اقیانوس هند است که برای پشتیبانی از عملیات نظامی آمریکا در خاورمیانه و آسیا استفاده می شود. همچنین در جنگ‌های آمریکا در منطقه از جمله جنگ‌ عراق و افغانستان نقش مهمی داشت. 
این پایگاه در جزیره انگلیسی در اقیانوس هند قرار دارد. امریکا این جزیره را از انگلیس اجازه کرده است.
حدود 1700 نیروی نظامی و 1500 نیروی غیرنظامی در جزیره ساکن هستند. تعداد زیادی هواپیمای B-1 Lancer در پایگاه نظامی آمریکا در جزیره مستقرند. از سوی دیگر این جزیره انبار مهمات آمریکا و واحد مرکزی اطلاعات فرازمینی است.
وب سایت رادیو مونت کارلو فرانسه تحلیل کرد: با توجه به موقعیت استراتژیک این پایگاه، هر گونه تهدید مستقیم آن از سوی ایران می‌تواند باب تشدید تنش نظامی خطرناک را باز کند زیرا انتظار می‌رود هدف قرار دادن آن موجب واکنش نظامی قوی امریکا شود.
پایگاه دیگو گارسیا در بزرگترین جزیره مرجانی در مجمع الجزایر چاگوس در اقیانوس هند قرار دارد. حدود 1600 کیلومتری جنوب سواحل هند و سریلانکا. این جزیره نعلی شکل، کم عرض است اما 60 کیلومتر طول دارد و تالاب کم عمقی به طول 19 کیلومتر و عرض 8 کیلومتر داخل آن قرار دارد.
این پایگاه سری آمریکا و انگلیس، معمولا میزبان هواپیماهای نظامی و تسلیحات استراتژیک آمریکاست.
امریکا این جزیره را پس از اجاره از بریتانیا، بین سال های 1967 تا 1973 از ساکنان بومی اش خالی و آن را به یک پایگاه نظامی بسته برای گردشگری و رسانه ها تبدیل کرد. اخراج بومیان از جزیره توسط ارتش امریکا به عنوان یک اقدام غیرقانونی و مغایر با قوانین بین المللی و حقوق بشری ، در دادگاه های بین المللی پیگیری و به محکومیت بریتانیا و آمریکا منجر شد.
برنامه آن زمان، تبدیل جزیره به پایگاه نظامی برای پاسخ بریتانیا به بمب هسته‌ای چین (1965) و مقابله آمریکا با ناوگان شوروی در اقیانوس هند بود.
اهمیت این پایگاه جزیره ای در دهه های اخیر روبه افزایش بود به ویژه پس از جنگ سوم کشورهای عربی و اسرائیل (1973) و بازگشایی کانال سوئز (1975) که به ناوگان شوروی اجازه داد خیلی سریع از دریای سیاه و مدیترانه به اقیانوس هند و بالعکس حرکت کند.
پس از تبدیل کشورهای خلیج فارس به بزرگترین تولیدکنندگان نفت جهان، اهمیت این پایگاه برای کشورهای غربی، به ویژه آمریکا باز هم افزایش یافت. کشورهای غربی در آن زمان خود را مسئول تامین امنیت نفت، مسیرهای حیاتی آن، تحویل نفت از تولیدکنندگان به غرب و منابع استراتژیک نفت می دانستند.