راه ترقی - سلام سینما / سریال بازنده درباره کارآگاهی به نام حامد کیانی است که بعد از شکست در یک پرونده جنایی، درگیر پرونده‌ای تازه می‌شود. پرونده‌ای که او را با آدم‌هایی غیرعادی و عجیب مواجه می‌کند
 سریال بازنده درباره کارآگاهی به نام حامد کیانی است که بعد از شکست در یک پرونده جنایی، درگیر پرونده‌ای تازه می‌شود. پرونده‌ای که او را با آدم‌هایی غیرعادی و عجیب مواجه می‌کند. بازنده در همان قسمت اول با ارائه جزئیات چشم‌نواز در طراحی صحنه و بازی‌ها و همچنین حرکات فکر شده دوربین گام نخست را محکم برمی‌دارد، به نحوی که به نظر می‌رسد قصد دارد مخاطب ایرانی را با سطح دیگری از سریال سازی در نمایش خانگی روبه‌رو کند. امین حسین‌‌پور کارگردان جوان سریال جدید پلتفرم فیلیمو با تجربه‌هایی که پیش از این داشته نشان داده است که ژانر معمایی جنایی برایش مسئله است و حالا شمایل سریال بیانگر آن است که کارگردان تازه نفسش قواعد این ژانر را به خوبی می‌شناسد. ژانری که سازندگان فیلم و سریال در ایران به ندرت به سراغش می‌روند و همین باعث شده است که مخاطب ایرانی تجربه چندان قابل توجهی از تماشای آثار ایرانی در این ژانر نداشته باشد. اما بازنده نوید ظهور یک استعداد جدید را در این ژانر به مخاطبان ایرانی می‌دهد.
بازیگرانی که ژانر معمایی جنایی را می‌شناسند

بازیگران در همان قسمت اول توانسته‌اند نقش‌های خود را از لابه‌لای خطوط فیلم‌نامه بیرون بکشند و بازی‌ای ملموس از خود ارائه دهند. تنش‌های درونی‌ای که هر شخصیت در هر لحظه از سریال با آنها دست به گریبان است در مکث‌ها و سکوت‌ها و چهره سرد و یخ‌زده بازیگران دیده می‌شود که خود بیانگر آن است بازیگران مختصات این ژانر را به خوبی می‌شناسند. علیرضا کمالی در نقش کارآگاه جنایی نقطه ورود به فضای معمایی و رازآلود سریال است. اما این شخصیت فقط طراحی نشده است تا گره از معماها باز کند بلکه خود نیز یک شخصیت رمزآلود دیگر است که زندگی شخصی‌اش از همان ابتدا توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند. حتی بعد از اینکه مخاطب‌ها درگیر ماجرای اصلی می‌شوند کارگاه فیلم همچنان قادر است خاص بودن خود را به رخ بکشد. صابر ابر و سارا بهرامی که عموما مخاطبان آنها را با نقش‌های متفاوتشان به خاطر می‌آورند باز دست به همان انتخاب‌های جسورانه در انتخاب نقش زده‌اند، تا هنر خود را در پرداخت شخصیت‌های خاص با ابعاد روانکاوانه به نمایش بگذارند. صدف اسپهبدی، رویا جاویدنیا و پیمان قاسم‌خانی از دیگر بازیگران این سریال هستند که در قسمت اول به مخاطب معرفی می‌شوند. شاید به توان گفت در میان بازیگران قسمت اول تنها حضور قاسم‌خانی تا حدی برای مخاطب شوک‌برانگیز است که البته اتمسفر غالب سریال مانع از ادامه آن شده و شخصیت او نیز همچون دیگر شخصیت‌ها به بخشی از این معمای رازآلود تبدیل می‌شود.
صحنه‌ای در قامت یک شخصیت

اما قبل از آنکه بازی بازیگران و معمای سریال جان بگیرد تا مخاطبان را با خود همراه کند، این ظرافت در طراحی صحنه، نور و قاب‌بندی و حرکت دوربین در قسمت اول است که توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند. استفاده از یک معماری منحصر به فرد که اتفاقا مخاطب ایرانی به آن عادت چندانی ندارد، در کنار فضای وهم‌آلود و خفه هر صحنه با درون‌مایه کلی سریال همراستا است. مکان اصلی سریال به قدری خاص است و به حدی به آن پرداخته شده که می‌‌تواند در این سریال جنایی معمایی همچون یک شخصیت خودنمایی کرده و مرموز به نظر برسد. در واقع تا به اینجا نه تنها قواعد ژانر جنایی معمایی در فیلمنامه این سریال به درستی پیاده شده است، بلکه در فضاسازی و به طور کل جزئیات کارگردانی نیز این قواعد در نظر گرفته شده است. نکته قابل تامل در بازنده این است که سازندگان در کنار اجرای هر چه بهتر قواعد ژانر فراموش نکرده‌اند که در وهله اول سریالی برای مخاطب ایرانی می‌سازند. این باعث شده است تا با سریالی که فقط مقلد از دیگر سریال‌های خارجی است روبه‌رو نباشیم. در واقع هر چند کارگردان به دنبال به کار گیری قواعد ژانر در سریال خود است اما اتمسفر شخصی خود را نیز با آن همراه می‌کند و تلاش می‌کند قواعد ژانر را به اصطلاح برای خود کند. این تمهید در طراحی صحنه به خوبی خود را نشان می‌دهد. از آن خود کردن معماری و مکانی که به خودی خود برای مخاطب ایرانی ملموس نیست اما با چیدمان و جزئیات درست فضایی باورپذیر خلق شده است.

سریال بازنده هنوز در ابتدای معمای جنایی خود است و برای ارزیابی کل سریال باید منتظر تمام قسمت‌های آن بود. با این حال با قسمت اول خود نشان داده است که آمده تا تجربه جدید و باکیفیتی را مخاطب‌های نمایش خانگی به اشتراک بگذارد.