بزرگنمايي:

راه ترقی - فرهیختگان /متن پیش رو در فرهیختگان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
زهرا طیبی| نمی‌شود گفت در هیچ دوره‌ای از فعالیت دولت‌ها و انتصابات در سطح معاون و حتی وزیر حاشیه و جنجال همراه آن نبوده است. انتصابات فامیلی، زدوبندهای سیاسی و افشاگری‌های توییتری از این انتصابات بخشی از این حواشی بودند. اساسا تکرار این اتفاقات در همه ادوار دولت‌ها، روی روان مردم انباشته شده و منجر شده این تصور ایجاد شود که در انتصابات دولتی بیش از شایستگی وابستگی جناحی و البته فامیلی اهمیت دارد. به همین خاطر نیز در روزهای ابتدایی آغاز به کار دولت چهاردهم، دولت تلاش کرد تا این تصویر را در میان افکار عمومی جا بیندازد که مبنای انتصابات شایستگی افراد و حتی سمت دادن به افراد متخصصی است که در سال‌های اخیر کمتر در مناسب مدیریتی حضور داشتند. این روزها اما بعد از انتصاب معاون امور جوانان وزیر ورزش، تصاویری از یک جشن در حال بازنشر است که گفته می‌شود به‌خاطر انتصاب علیرضا رحیمی به عنوان معاون امور جوانان وزیر ورزش برگزار شده است، فارغ از اینکه شکل برگزاری مراسم با واکنش افکار عمومی مواجه شده، سوال اساسی این است که چرا یک معاون وزیر به‌خاطر انتصاب در مسئولیت جدید باید جشن برگزار کند؟ 
حاشیه‌های انتصاب تازه وزیر ورزش
اوایل آبان‌ماه بود که احمد دنیامالی، وزیر ورزش علیرضا رحیمی را به سمت معاون امور جوانان وزارت ورزش منصوب کرد. رحیمی، پیش از این مدیرعامل سازمان ورزش، مدیر باشگاه تراکتور‌سازی تبریز و مدیر سلامت و امور اجتماعی شهرداری تبریز بوده است و تخصصش هم در حوزه طب فیزیکی و توانبخشی است. انتصاب او به این سمت واکنش‌های زیادی به همراه داشت. برخی معتقد بودند که سابقه و تخصص رحیمی ارتباط چندانی با سمتی که در آن منصوب شده ندارد. انتصاب فامیلی رحیمی با معاون پارلمانی رئیس‌جمهور نیز حاشیه دیگری است که این انتصاب به همراه داشته برمبنای آنچه برخی رسانه‌ها منتشر کردند علیرضا رحیمی، برادر داماد شهرام دبیری، معاون پارلمانی رئیس‌جمهور است و علاوه براین هم گفته می‌شود که برادر علیرضا رحیمی نیز به عنوان دستیار معاون پارلمانی رئیس‌جمهور منصوب شده است. طبیعی است که افکار عمومی با توجه آنچه درمورد این انتصاب منتشر شده واکنش منفی نشان دهند و زد‌و‌بندهای سیاسی و البته فامیلی را در این انتصاب پررنگ ببینند. مجموع این موارد منجر شد تا درحالی‌که در این مدت وزیر ورزش چند معاون جدید را منصوب کرده بود اما انتصاب معاون امور جوانان بیش از همه حاشیه‌ساز باشد. البته از روزهای ابتدایی تشکیل دولت انتصابات در دولت حواشی زیادی به همراه داشته است. انتقاد برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب به انتصاب برخی استانداران که به گفته آنها از جناح رقیب بودند از جمله این موارد است. 
لطفا هیزم آتش بی‌اعتمادی نشوید
ماجرا اما به همین‌جا ختم نشد در یکی دو روز اخیر تصویری از برگزاری یک جشن در تبریز که معاون امور جوانان وزیر ورزش هم در آن حضور دارد، منتشر شد. واقعیت اما این بود که این جشن اساسا به‌خاطر انتصاب جدید معاون وزیر در سمت جدید برگزار شده بود. جشن انتصاب جدید حاشیه‌ دیگری بود که این انتصاب به همراه داشت و همین امر هم منجر شد تا برگزاری این جشن در فضای مجازی بازتاب زیادی پیدا کند. طبیعی بود که واکنش‌ها نسبت به برگزاری یک جشن آن هم به‌خاطر منصوب شدن در سمت تازه چندان خوشحال‌کننده نیست. در خصوص این انتصاب و البته حواشی اخیر آن اما می‌بایست چند نکته را مورد توجه قرار داد، نکته اول اینکه بارها به این موضوع اشاره شده که اگر جامعه تصویری از زندگی لوکس و تجمل‌گرایی یک مسئول دولتی را ببیند، آن را به‌سرعت به کل تعمیم می‌دهد و تصور می‌کند این شیوه زندگی تمام مقامات دولتی است، در چنین فضایی ترمیم این تصویر کار ساده‌ای نیست. در شرایط فعلی کشور و با توجه به توالی اتفاقات رخ داده در فضای سیاسی کشور و اشتباهات و کوتاهی‌هایی که از جانب برخی سیاسیون رخ داده شکاف میان مردم و مسئولین روزبه‌روز در حال عمیق‌تر شدن است. در این فضا اتفاقات منفی و کوتاهی‌ها و نقص‌ها بیش از اقدامات مثبت دیده می‌شود، امری که نشان می‌دهد ترمیم این اعتماد ازدست‌رفته کار ساده‌ای نیست. در چنین شرایطی برگزاری یک جشن آن هم به‌خاطر یک انتصاب مثل هیزمی در آتش این بی‌اعتمادی عمل می‌کند و آسیب آن دامن تمام مسئولان را می‌گیرد. 
از کنار این اتفاق ساده عبور نکنید
در این شرایط اگر برداشت افکار عمومی برمبنای آن الگوی همیشگی که مدیران تنها به دنبال کسب قدرتند و برای مشکلات مردم اهمیتی قائل نیستند، اصل قرار گیرد، برگزاری جشن انتصاب به آن صحه می‌گذارد، آن هم اگر قرار باشد با عینک واقع‌گرایی به مشکلات و مسائل مردم نگاه کنیم. برهمین مبنا برگزاری جشن انتصاب هم در این قالب قرار می‌گیرد و این احساس را با شدت بیشتری به مخاطب القا می‌کند. در غیر این صورت اساسا برگزاری یک جشن برای انتصاب تازه محلی از اعراب ندارد. نکته دیگر اشاره رسانه‌ها به ارتباط فامیلی، معاون وزیر با معاون پارلمانی آن است، این ماجرا در کنار دیگر حواشی که از حضور برخی اقوام و وابستگان مقامات دولتی منتشر شده، زنگ خطر برای توجه به این موضوع را مورد توجه قرار می‌دهد. موضوع مهمی که باید به آن توجه داشت این است که در انتصابات دولتی و مسئولیت‌ها‌شان دولت را باید نگه داشت، برگزاری جشن‌های اینچنینی رفتاری نیست که برمبنای شانیت رفتار یک مقام دولتی باشد. موضوع دیگر اینکه دولت در روزهای ابتدایی اساس کار خود را بر ترمیم شکاف‌ها و گسل‌های اجتماعی متمرکز کرده است و در این مسیر هم انتصاباتی در این راستا انجام داده است. باید توجه داشت که تلاش برای رعایت این نگاه و زاویه دید در همه سطوح دولت بیش از انگیزه ابتدایی اهمیت دارد؛ چرا که اگر اقداماتی از جانب دولتی‌ها انجام شود که درست در نقطه مقابل این دیدگاه و نظر باشد آسیبی دوچندان به جامعه وارد خواهد کرد. در همین چهارچوب اتفاقاتی همانند این جشن می‌تواند به ضد ایده اصلی دولت تبدیل شود و آسیب آن را متوجه دولت کند، امری که انتظار می‌رود دولت از کنار آن ساده نگذرد و افکار عمومی رها نشود، ورود جدی وزیر ورزش به این ماجرا و برخورد و پاسخ به افکار عمومی می‌تواند بخشی از این ماجرا را حل کند. نکته مهمی که نباید از آن غفلت کرد این است که مهم‌تر از ناراحتی و خشم افکار عمومی نسبت به اتفاقات اینچنینی بی‌تفاوتی و برخورد سرد جامعه نسبت به این اتفاقات است، امری که این گزاره را تقویت می‌کند که آن‌ها برمبنای این الگو که شکافی عمیق میان سبک زندگی مردم و مسئولان وجود دارد از کنار آن عبور می‌کنند. موضوعی که بهتر است دولت از روزهای ابتدایی فعالیت به آن توجه کند و حداقل جلوی اقدامات و رفتارهای شاذی که منجر به بیشتر شدن این شکاف می‌شود، بگیرد تا اعتماد مردم به دولت جدید را تحت‌الشعاع قرار ندهد.