بزرگنمايي:

راه ترقی - ایرنا / «احسان خواجه‌امیری» آلبوم جدید خود را 27 آبان‌ماه منتشر می‌کند. فارغ از کیفیت آهنگ‌ها که پس از انتشار مشخص می‌شود، این حرکت خواجه‌امیری، یک حرکت هوشمندانه و حرفه‌ای محسوب می‌شود که در دوران انزوای بسیاری از خوانندگان نسل سوم موسیقی پاپ و هژمونی تک‌آهنگ‌ها، دغدغه‌مندان و دوستداران این گونه موسیقی را حتی تاحدودی «ذوق‌زده» می‌کند.
خبر خوب این روزهای بازار موسیقی کشور، انتشار آلبوم جدید احسان خواجه‌امیری از امروز 27 آبان‌ماه است. این انتشار از چند زاویه قابل‌بررسی است که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.
احسان خواجه‌امیری از معدود خوانندگان باقی‌مانده از نسل سوم موسیقی پاپ کشور است که گمان برده می‌شد وی نیز به‌مانند هم‌دوره‌ای‌های خود و پس از انتشار آلبوم «شهر دیوونه» در سال 97، به حاشیه رفته و دیگر در آن حد و اندازه‌ها در بازار موسیقی کشور حاضر نمی‌شود.

حالا اما خبر رسیده که این خواننده پس از 6 سال دوری، با یک آلبوم پروپیمان که متشکل از آهنگسازان و ترانه‌سرایان بنامی چون علیرضا افکاری، هومن نامداری، امیربهادر دهقان، حسین غیاثی و اهورا ایمان است، به بازار بازمی‌گردد. اگرچه این آلبوم در ادامه رسم این خواننده جوان که انتشار آلبوم در هر 2 سال بود، تعریف نمی‌شود اما یک خبر خوب است که نشان از خاستگاه هنری وی دارد و در روزگاری که خوانندگان نسل دوم و سوم پاپ کشور، در گوشه انزوا به سر می‌برند، یک بازگشت شکوهمند محسوب می‌شود.
نکته قابل‌تامل دیگر، «انتشار آلبوم» است که در روزگار کنونی، به یک خاطره تبدیل شده. هم‌اکنون چندسالی است که بخش اعظمی از خوانندگان، در طول سال، چند تک‌آهنگ منتشر کرده و بر همین مبنا، اقدام به انتشار موزیک‌ویدئو و برگزاری کنسرت می‌کنند. انتشار آلبوم توسط خواجه‌امیری، در زمان فعلی، یک اتفاق حرفه‌ای به حساب می‌آید که «شاید» توازن خوبی را در بازار برقرار کرده و کفه را به سمت انتشار آلبوم توسط خوانندگان سوق دهد.
فارغ از تمام فواید حرفه‌ای که انتشار آلبوم در مقایسه با تک‌آهنگ دارد، اینکه خواجه‌امیری مترصد است که تور کنسرت‌های خود را پس از انتشار این آلبوم برگزار کند. اتفاقی که در حال حاضر، پس از انتشار تک‌آهنگ‌ها رخ داده و یک خواننده، پس از انتشار تک‌آهنگ، تا مدت‌ها رپرتوار خود را بر مبنای همان تک‌آهنگ و به شکلی تقریبا ثابت در طول چند ماه به روی صحنه برده و نمی‌تواند مخاطبان خود را اقناع کند. بنابراین انتشار آلبوم و برگزاری تور کنسرت‌ها پس از این حرکت، یک اتفاق حرفه‌ای و شایسته به حساب می‌آید که می‌تواند به‌عنوان الگو توسط خوانندگان دیگر، تکرار شود. الگویی که تا نیمه‌ها و با کمی اغماض، تا انتهای دهه 80 برقرار بود اما در دهه 90 تا امروز که دوران امپراطوری تک‌آهنگ‌های غیرآکوستیک است، این رسم به غیر از معدود موارد دیده‌شده، تقریبا به دست فراموشی سپرده شد.
با جمیع این موارد، انتشار آلبوم احسان خواجه‌امیری، یک حرکت مثبت شمرده می‌شود. بی‌انصافی است که در این میان، به همراهی کمپانی آوای فروهر اشاره نکنیم که چنین امکانی را برای یک خواننده به‌جامانده از نسل سوم موسیقی پاپ کشور فراهم کرد.
این حرکت ماندگارتر خواهد شد اگر به یک جریان‌سازی درست منجر شود. در چنین اتمسفری، دیگر هیچ خواننده شایسته و کاردرستی، به انزوا نمی‌رود و بخش گسترده‌ای از فعالان حوزه موسیقی کشور، فعالیت مستمری را تجربه می‌کنند. اقتصاد موسیقی چابک‌تر خواهد شد و مخاطب، کیفیت بیشتری را در کنسرت‌ها تجربه می‌کند.
در حوزه موسیقی این سال‌ها، برخی چشم‌وهم‌چشمی‌ها اجتناب‌ناپذیر می‌نماید. امیدواریم که این حرکت درست نیز توسط خوانندگان، اندیشیده شده تا فضای موسیقی کشور به سمت تولید حرفه‌ای آلبوم‌های موسیقی تغییرمسیر دهد.