بزرگنمايي:

راه ترقی - برترین ها / الهه اذکاری که ایفاگر نقش «مریم» در سریال «بازنده» است، یکی از این هنرمندان است. بر آن شدیم تا همزمان با پخش قسمت‌های پایانی گفت‌وگویی با او درباره ورود به دنیای بازیگری، تجربه حضور در این اثر و... داشته باشیم که در ادامه می‌خوانید.
*خانم اذکاری شروع فعالیت شما در بازیگری از چه زمان و با چه اثری رقم خورد؟
شروع کار بازیگری من از سال 92 و نمایش پرفورمنس «ظفر» اثر حمید پورآذری بود و اولین حضور تصویری من به فیلم سینمایی «ابلق» به کارگردانی نرگس آبیار باز می‌گردد.
* شما تجربه فیلمنامه نویسی هم دارید. بازیگری برایتان در اولویت قرار دارد یا فیلمنامه نویسی؟
من پیش از آنکه وارد حرفه بازیگری شوم، نویسنده بودم و این اولین شغل من است، اما اینکه بگویم کدام برایم در اولویت قرار دارد، واقعیت این است که هر دوی اینها کنار هم به من قدرت می‌دهند؛ من بازیگری هستم که نویسنده است و نویسنده‌ای که بازیگر، این به من امکان درک صحیح‌تر کاراکتر‌ها را می‌دهد چه در نوشتن چه در بازیگری.
*از ورود خود به سریال بازنده برایمان بگویید و اینکه اساسا چرا پیشنهاد بازی در این اثر را پذیرفته اید؟
امین حسین‌پور عزیز بازی‌ام را در فیلم سینمایی «علفزار» دیده بود و مرا برای این نقش انتخاب کرد. اساسا پس از علفزار نقش‌های مشابه زیادی را رد کردم، اما حضور در بازنده را پذیرفتم چراکه برایم چالش داشت. باز هم نقش زنی را بازی کردم که فرزندش را از دست داده، اما چالش ماجرا آنجاست که باید جوری بازی می‌کردم که شبیه علفزار نشود. به اضافه اینکه سریال درمانگر را از امین حسین‌پور دیده بودم و می‌دانستم با یک پروژه متفاوت و تجربه شگفت‌انگیز مواجه خواهم بود.
ناگفته نماند که شیوه کار امین حسین‌پور، نوع کاراکتر، نحوه نگارش نقش و در نهایت طراحی من برای ساخته و پرداخته کردن کاراکتر آن را متفاوت کرد. همچنین بازی در مقابل علیرضا کمالی که پیش از بازنده در آخرین حضور خود در نمایش خانگی یعنی سریال پوست شیر درخشیده بود، برای من نوعی چالش به حساب می‌آمد.
* بازنده ژانری نوآر دارد و سبکی جدید در حوزه سریال سازی است. از تفاوت‌های آن با آثار امروزه‌ای که شاهد آن در شبکه نمایش خانگی هستیم، برایمان بگویید. 
وقتی فیلمنامه را خواندم متوجه تفاوت آن با سایر پروژه‌ها در دیگر پلتفرم‌ها شدم، در مرحله بعد شیوه کارگردانی امین حسین‌پور، نگاهی که به سینما و خاصه فیلمسازی دارد، فرم متفاوت دکوپاژ و طراحی صحنه و همه و همه با سبکی که تا به حال با آن آشنا بودم، فرق داشت. این بیگانگی در من نوعی ترس را به وجود آورده بود که در نهایت نتیجه چه خواهد شد. خوشبختانه بعد از دیدن سریال، ایمانم به امین حسین‌پور به عنوان مولف بیشتر شد.
* استقبال مخاطبان از این اثر تا به اینجای پخش چگونه بوده است؟
در زمان فیلمبرداری با توجه به شیوه فیلمسازی امین حسین‌پور گمانم آن بود که سریال مخاطب خاص و محدودی خواهد داشت، اما بعد از پخش متوجه شدم که سواد و شعور فیلمساز و در مرحله بعد اعتماد پلتفرم به این سطح از توانمندی، تا چه اندازه در بالا بردن سلیقه مردم برای انتخاب و تماشای یک اثر نقش دارد.
* حضور در این پروژه چه تجربه‌ای را برایتان رقم زد و اگر بخواهید از مخاطب دعوت کنید که آن را تماشا کند، می‌گویید به چه دلیل؟
من به عنوان یک بازیگر بسیار خوشحالم که با هر کارگردانی که کار کردم به من اعتماد کامل داشتند و دست مرا باز گذاشتند تا رها باشم و در قالب نقش زندگی کنم. کار با امین حسین‌پور هم برای من همین احساس رهایی و پرواز را داشت با بال‌هایی کمی بسته‌تر چراکه تجربه این ژانر را نداشتم، اما خوشبختم که تجربه کردم و اگر افتخار همکاری مجدد را با ایشان داشته باشم، قطعا با تجربه و شناخت بیشتری که از ژانر پیدا کردم، رهاتر خواهم بود. به مخاطب دانا و باشعور امروز هم با احترام عرض خواهم کرد، این اثر نتیجه احترام به شعور، وقت و هزینه شماست، با خیال آسوده آن را دنبال کنید.
* سخن پایانی...
سخن پایانی من با فیلمسازان است؛ از اعتماد کردن به بازیگری که توانمندی‌اش را نشان داده است، نترسید. تجربه نشان داده که تولد ستاره‌های بزرگ به واسطه همین اعتماد‌ها حاصل می‌شود؛ و در نهایت تشکر می‌کنم از مخاطب فهیم که نشان داد، این احترام دو طرفه است، فیلمساز شعورمند، مخاطب فهیم را با خود همراه می‌کند.