بزرگنمايي:

راه ترقی - دنیای اقتصاد /متن پیش رو در دنیای اقتصاد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
آن روز یک روز طولانی در آنگولا بود. بایدن پیش‌تر از یک تاسیسات بندری با جرثقیل‌ها و از کارخانه‌ای پر از تسمه نقاله بازدید کرده بود. بنابراین زمانی که او پشت میز بزرگ چوبی دایره‌ای در اتاقی گرم با رهبران آفریقایی نشست، سرش را در دستانش گرفت و درحالی‌که سخنرانی‌ها ادامه داشت، برای مدت کوتاهی چشمانش را بست. پرواز به نقاط مختلف جهان حتی یک رئیس‌جمهور جوان‌تر از 82 سال را خسته می‌کند. اما نکته – به گفته خودش- این بود که در نهایت این سفرها انجام شد. بایدن هزاران مایل سفر کرد تا راه آهن جدیدی را که با حمایت ایالات متحده ساخته می‌شود، برجسته کند؛ راه آهنی که می‌تواند اقتصاد آفریقا را متحول و منابع را برای آمریکا تامین کند. او آمد. البته مجبور نبود بیاید. بایدن بر آن اصرار داشت و افتخار می‌کرد که اولین رئیس‌جمهوری است که آمده آن را افتتاح کند.
«پیتر بیکر» و «زولان کانو یونگز» در گزارشی برای نیویورک تایمز نوشتند، این گرگ و میش دوران ریاست‌جمهوری بایدن است؛ روزهای پایانی فصل آخر یک سفر سیاسی حماسی نیم قرنی که بیش از سهمش پیچ ​​و تاب داشته است. زمان در حال رسیدن به بایدن است. هر روز که می‌گذرد او کمی پیرتر و کمی کندتر می‌شود. دستیارانش می‌گویند که او همچنان در «اتاق وضعیت» بسیار تیزبین و دقیق است و از رهبران جهان می‌خواهد که به میانجی‌گری در آتش‌بس لبنان بپردازند یا با هرج و مرج برخاسته از روی کار آمدن شورشیان سوریه مقابله کنند. اما تصور اینکه او به‌طور جدی بتواند پر استرس‌ترین کار دنیا را برای چهار سال دیگر انجام دهد، سخت است. وقتی می‌بینیم که بایدن به سمت در خروج می‌رود، این ماندن دیگر آسان به نظر نمی‌رسد. اگرچه او مجبور به کناره‌گیری از رقابت‌ها به نفع کامالا هریس شد و در نهایت ترامپ برنده میدان رقابت‌ها شد؛ اما برخی این واگذاری میدان به هریس را به مثابه «انصرف» بایدن تلقی کردند. «تد کافمن»، دوست دیرینه، دستیار و جانشین بایدن در سنا گفت: «بله، سخت است. اما او چیزهای سخت‌تر از این را پشت سر گذاشته است. او فهرست بلندبالایی از کارهایی دارد که می‌خواهد انجام دهد و تمرکزش روی دستیابی به آنهاست.» بایدن که مصمم است دوران خود را با نمره بالایی به پایان برساند و میراث خود را به‌عنوان یک «رئیس‌جمهور پر اهمیت» شکل دهد، به گفته «جفری دی.زینتز»، رئیس دفترش می‌خواهد در این هفته‌های پایانی «تا خط پایان» پیش برود. او در حال بررسی چند موضوع آخر در فهرست آرزوهای پیش از پایان دوران ریاستش است.
بزرگ‌ترین و مهم‌ترین موضوع باقی مانده «آتش بس» در غزه است. اگر بایدن بتواند آن را مدیریت کند و به سرانجام برساند، یک پیروزی قابل توجه در میراث به جا مانده از رئیس‌جمهور در حال خروج خواهد بود. در غیر این صورت، او دوران ریاست خود را احتمالا با سه اتفاق دیگر به پایان می‌رساند: «ادعای اعتبار برای اقتصاد سالمی که به جانشین ناسپاس خود می‌سپارد»، «دریافت پولی که قبلا توسط کنگره تاییدشده برای ساخت راه‌ها و پل‌ها در داخل کشور» و در نهایت «تسلیحات اسلحه برای اوکراین». بایدن دایره عفو و بخشش خود را به تعداد بی‌سابقه‌ای از زندانیان (که در حصر خانگی بودند) تسری داده و پسرش هانتر را هم پس از اتهامات مربوط به اسلحه گرم و مسائل مالیاتی مورد عفو قرار داد که باعث شد همقطاران دموکراتش شگفت‌زده شوند.
مانند دیگر روسای‌جمهور در حال خروج، او در حال محو شدن از صحنه سیاسی است، مگر اینکه صحنه را قبل از پایین آمدن پرده نهایی ترک کند. درحالی‌که ترامپ در حال حاضر بیش از دیگر روسای‌جمهور جدید بر گفتمان داخلی مسلط است، بیانیه‌های سیاسی می‌دهد و با رهبران جهان وارد تعامل می‌شود (بدون اینکه منتظر روی کار آمدن باشد)، اما رئیس‌جمهور مستقر که در واقع در کاخ سفید حضور دارد به یک مساله ملی تبدیل شده است. «هنوز رئیس‌جمهور؟» عنوان برنامه یکی از مجریان برنامه «شنبه شب زنده» بود که به بایدن اشاره داشت. بایدن خود را از مباحثی که کشور را متشنج ساخته دور کرده است. پس از اینکه بارها و بارها هشدار داد که ترامپ تهدیدی وجودی برای دموکراسی آمریکاست، اما اکنون در این مورد سکوت کرده و حتی دستیارانش از پاسخ دادن به سوالاتی درباره اینکه آیا رئیس‌جمهور آینده هنوز هم خطر است، خودداری می‌کنند. بایدن که تا حد زیادی سنت‌گرا است، «آرامش» و «سکونی» را که به اعتقاد او شایسته یک رئیس‌جمهور در حال خروج از یک حزب شکست‌خورده، انتخاب کرده است، آن هم در شرایطی که رئیس‌جمهور آینده مخالفان را تهدید به زندانی کردن می‌کند و تلاش می‌کند شرکای دارای ذهن توطئه‌محور را در مناصب قدرت مستقر کند. برخی از متحدان و دموکرات‌های حامی بایدن آرزو می‌کنند که او از موقعیت خود در زمانی که باقی مانده است، قاطعانه‌تر استفاده کند.