راه ترقی - ورزش 3 / بارسلونا در حالی به مصاف اتلتیکومادرید می‌رود که اکثر بازیکنانش در دسترس هستند، اما دو غایب کلیدی دارد: مارک آندره تراشتگن و لامین یامال. ایناکی پنیا جای آلمانی را پر کرده، اما شنبه شب با یان اوبلاک، صدرنشین فعلی جایزه زامورا، رقابت خواهد کرد.
روبرتو خیمنز، دروازه‌بان سابق اتلتیکو مادرید، هانسی فلیک را در رسیدن پنیا به این فرم بسیار مهم دانسته است. این ستاره محصول لاماسیا فصل گذشته وقتی جای تراشتگن مصدوم را پر کرد، با انتقادات شدیدی روبرو شد، اما این بار مقابل بایرن مونیخ، رئال مادرید و اخیراً بوروسیا دورتموند چندین سیو حیاتی داشته است.
روبرتو در گفت‌وگو با فوتبال اسپانیا توضیح داد که پویایی این پست از نظر ذهنی می‌تواند همه یا هیچ باشد. او که در سال 2022 بازنشسته شد، دو دهه در سطح اول فوتبال حضور داشت، از اتلتیکو مادرید شروع کرد و دورانی در بنفیکا، المپیاکوس و وستهم را تجربه کرد و در رئال وایادولید به کارش پایان داد.

این بازیکن سابق تیم زیر 21 ساله‌های اسپانیا برای تیم‌های مدعی قهرمانی، باشگاه‌های با هدف رسیدن به رقابت‌های اروپایی و تیم‌های درگیر در نبرد سقوط بازی کرده است، اما تأکید می‌کند که علی‌رغم فشار، حضور در بالای جدول برای یک دروازه‌بان آسان‌تر است.
او گفت: «قطعاً. اگر باشگاه بهتر باشد، تیم بهتر است، بازیکنان بهتر هستند، سیستم بهتر است، همه چیز بهتر است. همه چیز اطراف شما وجود دارد و همه این چیزها بیشتر به شما کمک می‌کنند. وقتی برای تیم‌هایی که با سقوط می‌جنگیدند بازی می‌کردم، باید بیشتر کار می‌کردم، با شوت‌های بیشتری روبرو می‌شدید، این طبیعی است. خیلی بازی‌ها را می‌بازید، اما حتی با این وجود، به عنوان یک دروازه‌بان، شانس تأثیرگذاری بیشتری دارید. اما خیلی بهتر است که مثل یان اوبلاک باشید که خیلی از بازی‌ها را بدون لمس توپ تمام می‌کند. این یعنی مدافعان خوبی دارید، تیم سازماندهی شده است، و حتی اگر مجبور نباشید سیوهای بزرگی انجام دهید اما از شما تعریف می‌شود.»

اوبلاک اکنون یک دهه در دروازه اتلتیکو را پشت سر گذاشته و در اکثر این مدت یکی از بهترین‌های جهان بوده است. در طرف مقابل پنیا قرار دارد که تنها 48 بازی حرفه‌ای در کارنامه دارد.
اکثر افراد موافقند که پنیا نسبت به فصل گذشته به طور قابل توجهی بهتر شده است. اکثریت همچنین فکر می‌کردند وقتی وویچک شزنی از بازنشستگی برگشت، جای پنیا را خواهد گرفت، اما روبرتو با استفاده از تجربه خودش، پیشرفت این دروازه‌بان 25 ساله را توضیح داد.
او گفت: «اعتماد مربی برای من همه چیز است. من وقتی این اعتماد را از طرف مربی احساس کرده‌ام خیلی بهتر عمل کرده‌ام، و وقتی احساس کرده‌ام که مربی‌ام درباره سطح من متقاعد نیست، خیلی بدتر بازی کرده‌ام. برای ایناکی پنیا خیلی مهم است که این را از هانسی فلیک و همچنین از هم‌تیمی‌هایش احساس کند. فلیک او را به فرمی خوب رساند و حتی می‌توان گفت او بابت این اتفاق به فلیک مدیون است. جایگزین کردن بازیکنی مثل مارک آندره تراشتگن، در باشگاه خوبی مثل بارسلونا، با فشار زیادی که روی شماست، وضعیت آسانی نیست. فکر می‌کنم او شخصیت زیادی از خود نشان می‌دهد. او آمد و می‌دانست که درباره او تردیدهایی وجود خواهد داشت. و بازی به بازی، مردم به دیدن او در دروازه عادت می‌کنند. خبر خوب برای شما به عنوان یک دروازه‌بان این است که کسی درباره شما صحبت نکند و روی شما فشاری نگذارد. او بازی به بازی خوب کار می‌کند.»
در دو فصل اخیر در لالیگا دروازه‌بان‌های دوم زیادی حضور داشته‌اند که کیفیت بالایی را به تیم اضافه کرده‌اند اما آیا این رقابت داخلی بین دو دروازه‌بان اصلی به تیم کمک می‌کند یا مانع پیشرفت آنها می‌شود؟
او افزود: «هر تیمی به رقابت در دروازه نیاز ندارد. حتی اگر کورتوا را دارید و یا اگر تراشتگن را دارید. فکر می‌کنم آنها شخصیت کافی دارند تا بدانند که شماره یک هستند، اما باید هر روز خودشان را تحت فشار قرار دهند تا همان بمانند. پس احتمالاً به کسی که روی نیمکت سعی در بازی کردن دارد نیاز ندارند. اگر صادق باشیم، ایجاد آن تغییر تقریباً غیرممکن است اما درست است که یک تیم به یک دروازه‌بان دوم خوب نیاز دارد. کسی با شخصیت خوب، که رفتار خوبی دارد، که با هم‌تیمی‌هایش خوب است. بازیکنی که مایل است بخشی از گروه باشد، از ذهنیت تیمی پیروی و از شماره یک حمایت کند.»

روبرتو چه زمانی این را در دوران حرفه‌ای خودش فهمید؟ او با لبخندی کنایه‌آمیز اشاره کرد که به اندازه کافی زود نفهمیده است: «من وقتی شماره یک بودم و این را احساس می‌کردم خیلی بیشتر لذت می‌بردم (می‌خندد). وقتی مجبور بودم بپذیرم که شماره دو هستم خیلی رنج کشیدم (می‌خندد). صادقانه بگویم، من آن نوع دروازه‌بانی نبودم که از شماره دو بودن خوشحال باشد.»