بزرگنمايي:

راه ترقی - خراسان /دنیای نجوم آن‌قدر بزرگ است که شاید همیشه بخشی از سوالات‌مان درباره آن بدون جواب باقی بماند. البته شاید جواب بعضی از این سوال‌ها هنوز پیدا نشده باشند. این وسط گشتیم و سراغ سوالاتی رفتیم که شاید برای خیلی‌ از ما هنوز حل نشده و به دنبال جوابی برای آن هستیم. ببینید این‌ها همان سوالاتی بودند که دنبال جوابش بودید؟!
می‌شود در مریخ زندگی کرد؟
سیاره مریخ تنها سیاره‌ای‌ است که شاید امکان زندگی در آن فراهم باشد. از 66سال قبل موشک‌ها و فضاپیماهای متعددی به سیاره مریخ فرستاده شده است و هر بار دانشمندان درباره این حقیقت مطمئن‌تر شده‌اند. با این که سیاره مریخ شباهت‌های زیادی با زمین دارد اما تفاوت‌های چشم‌گیری هم بین این دو سیاره می‌شود دید. رنگ سیاره مریخ که به سیاره سرخ هم معروف است مایل به قرمز ناشی از اکسید آهن است و این رنگ روی سطح، به زمین شباهت دارد. مریخ یک شبانه روز 24.5ساعته، کلاهک‌های یخی قطبی، فصل‌های مختلف و ویژگی‌های جغرافیایی مشابه زمین دارد. اما انسان‌ها برای زندگی در مریخ به یک فناوری نیاز دارند تا از آن‌ها در برابر تشعشعات محافظت کند، هوای قابل تنفس را تامین و گرما را فراهم کند و دانشمندان و مهندسان زیادی در دنیا در حال بررسی راه‌حل‌ها هستند.
 ​​​​​​​
ستاره‌های دنباله‌دار از کجا می آیند؟
خیلی از ما ستاره‌های دنباله‌دار را به ستاره آرزوها می‌شناسیم. این ستاره‌های زیبا در مدار خورشیدی قرار دارند و ستاره‌شناسان حدس می‌زنند اولین ستاره‌های دنباله‌دار حدود 4.6میلیارد سال پیش، از باقی مانده گاز، گرد و غبار، یخ و سنگ‌های منظومه شمسی تشکیل شده باشند. آن‌ها گاهی وقت‌ها مثل رگه‌هایی دنباله‌دار داخل منظومه شمسی در حرکت اند. بعضی از آن‌ها این حرکت را کاملا منظم انجام می‌دهند و بعضی دیگر هر چند قرن فقط یک بار در آسمان ظاهر می‌شوند. به همین دلیل است که خیلی‌ها هرگز ستاره دنباله‌دار ندیده‌اند اما افرادی هم که ستاره دنباله‌داری را مشاهده کرده‌اند، به راحتی آن صحنه را فراموش نخواهند کرد. یک ستاره‌ دنباله‌دار میلیاردها سال را در محل تولد خود می‌گذراند. گاهی اوقات دو ستاره‌ دنباله‌دار بسیار نزدیک به یکدیگر به وجود می‌آیند یا حتی هنگام حرکت روی هم سقوط می‌کنند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد یکی از آن‌ها یا هر دو تغییر مسیر می‌دهند. مسیر جدید آن‌ها ممکن است از درون منظومه شمسی بگذرد و ما روی زمین آن‌ها را در آسمان ببینیم. در اصل ما زمانی می‌توانیم ستاره‌های دنباله‌دار را با چشم غیرمسلح ببینیم که آن‌ها به خورشید نزدیک می‌شوند و به خاطر جذب انرژی آن، نور بیشتری از خود می‌تابانند.
روی خورشید آتش وجود دارد؟
خورشید از گازهای داغ، به‌ویژه هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. در مرکز خورشید، دما و فشار به حدی بالا هستند که واکنش‌های هسته‌ای رخ می‌دهند. به این واکنش‌ها «هم‌جوشی هسته‌ای» می گویند و انرژی خیلی خیلی بزرگی آزاد می‌کنند. بنابراین برخلاف چیزی که تصور می‌کنیم، روی خورشید آتشی به معنای معمول وجود ندارد. در هسته خورشید، دما به حدود 15میلیون درجه سانتی‌گراد می‌رسد و فشار بالاست. در این شرایط اتم‌های هیدروژن با هم ترکیب شده و هلیوم تشکیل می‌دهند. این همان هم‌جوشی هسته‌ای است که انرژی را به شکل نور و گرما آزاد می‌کند. این انرژی از هسته به سطح خورشید منتقل شده و سپس به فضا از جمله زمین ، تابش می‌کند. در اصل خورشید به دلیل فرایندهای فیزیکی و شیمیایی که در هسته آن رخ می‌دهد، شبیه آتش به نظر می‌رسد. در نهایت خورشید یک توپ گازی عظیم است که از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده و انرژی خود را از طریق فرایند هم جوشی هسته‌ای تولید می‌کند.