راه ترقی - عصر ایران /متن پیش رو در عصر ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
براساس تجربه باید گفت در نامه نگاری و رد و بدل شدن پیام ها میان ایران و امریکا هر گاه موضوع علنی شده ، بی نتیجه مانده است.
بازار

رضا غبیشاوی| نامه ترامپ به رهبری به تهران رسید. " alt="راه ترقی" width="100%" />

میانجی جدید
 ایران و امریکا حالا یک میانجی جدید دارند و آن کشور امارات است. 
پیش از این کشورهای سوئیس، فرانسه، عراق، قطر، ژاپن و عمان میان ایران و امریکا واسطه بودند حالا کشور تازه ای به این صف اضافه شده و آن امارات است.
وقتی عراقچی گفت نامه ترامپ به رهبری ایران توسط یک کشور عربی منتقل می شود گزینه های زیادی مطرح شد حتی نام محمد بن سلمان و عربستان سعودی هم به میان آمد اما هیچ کس حدس نمی زد امارات نیز در این میان باشد. یک دلیل این بود که روابط سیاسی ایران - امارات کج دار و مریز است و به اندازه ای مثبت و قوی نیست که بتوان بر آن میانجی‌گری ساخت. 
این موضوع برای بسیاری غافلگیر کننده بود.
میانجی گری، نقطه عطف در روابط ایران – امارات است و می توان انتظار داشت مقدمه ای برای بهبود بیشتر روابط باشد چرا که فصل جدیدی را در روابط امارات با ایران گشود.
ایران، متفاوت ترین روابط را با امارات دارد. از یک سو امارات دومین شریک اقتصادی ایران بعد از چین است و از سوی دیگر دو طرف دارای بزرگ‌ترین و پرتنش ترین اختلاف مرزی اند.
 امارات مدعی حاکمیت بر بخشی از خاک ایران است؛ ایران را به اشغال 3 جزیره خلیج فارس متهم می کند و همزمان در مجامع بین المللی این موضوع را پیگیری می‌کند. ایران هم با رد این ادعا و اتهام، اصل وجود اختلاف مرزی را زیرسوال می برد. با این حال دو طرف توافق کرده اند موضوع سه جزیره روابط سیاسی دو طرف را دستخوش تنش قرار ندهد و مانع از رشد تجارت شان نشود.
چرا به این نامه نمی توان خوشبین بود؟
در اتفاقی بی سابقه قبل از رسیدن نامه به تهران کانال انتقال آن اعلام عمومی شد. ابتدا شبکه المیادین (نزدیک به ایران) این خبر را منتشر کرد و سپس سخنگوی وزارت خارجه ایران خبر سفر فرستاده امارات به تهران به عنوان حامل نامه ترامپ را اعلام کرد.
 در تاریخ میانجیگری‌ها و رد و بدل شدن‌ها نامه ها میان ایران و آمریکا این اولین بار است که طرف ایرانی کانال را اعلام می‌کند. ممکن است این اتفاق در واکنش به اقدام ترامپ در اعلام عمومی ارسال نامه باشد.
دفعه پیش که رئیس جمهور آمریکا باراک اوباما به آیت‌الله خامنه‌ای نامه مکتوب فرستاد و از طریق پادشاه عمان (سلطان قابوس) به تهران فرستاد تا مدت‌ها افشا نشد. نه ارسال کننده (اوباما) اعلام عمومی کرد و نه گیرنده (ایران) و نه کانال (پادشاه عمان)؛ همه محرمانه باقی ماندند.
 با این حال این بار هم فرستنده (ترامپ) اعلام کرد حتی قبل از ارسال نامه. هم گیرنده (ایران) قبل از دریافت، کانال (امارات) را اعلام کرد تا این نامه نگاری در فضای عمومی انجام شود. فضای عمومی جای انت
 اگر ترامپ می خواست اقدام او در ارسال نامه به رهبری، موفقیت آمیز باشد و نتیجه بدهد نباید این اقدام را علنی می کرد بلکه اجازه می داد از ابتدا تا انتها یعنی تا زمان دریافت پاسخ مکتوب یا شفاهی، محرمانه بماند. همان گونه که در نامه نگاری اوباما اتفاق افتاد و موفقیت آمیز بود و به مذاکرات مستقیم ایران - امریکا و برجام رسید.
براساس تجربه باید گفت در نامه نگاری و رد و بدل شدن پیام میان ایران و امریکا هر گاه موضوع علنی شده، بی نتیجه مانده است.
 اقدام ایران در اعلام عمومی کانال انتقال نامه ترامپ نیز را باید دلیلی برای نگاه بدبینانه به نتیجه این نامه نگاری دانست.