بزرگنمايي:

راه ترقی - مهر / محسن منصوری گفت: ما از ایشان جز اخلاق چیزی ندیدیم. در تمامی بزنگاه‌های سیاسی، تصمیم‌گیری‌هایشان همواره بر پایه اخلاق، ایمان، و انصاف بود. در عین حال، مدیریتی مقتدر و قاطع داشتند. بسیاری از مواقع، ما، دیدگاه متفاوتی داشتیم، اما آقای رئیسی بعد از مشورت و جمع‌بندی کارشناسی، تصمیم خود را می‌گرفتند و بر آن می‌ایستادند. این‌گونه لحظات برای ما درس‌آموز بود.
محسن منصوری، معاون اجرایی دولت سیزدهم، در بخشی از گفت و گوی خود با خبرگزاری مهر، به بیان نکاتی درباره ویژگی‌ های شهید رئیسی، مدیریت محمد مخبر و ... پرداخته است. در ادامه بخشی از آن را می خوانید؛
از آخرین دیداری که با شهید رئیسی داشتید بگویید.
آخرین دیداری که با ایشان داشتم، شب قبل از حادثه‌ای بود که اتفاق افتاد. در چند نوبت در روز قبل از آن، خدمتشان رسیدیم. یک برنامه‌ای توسط همکاران ما در حوزه ستاد جوانی جمعیت در سالن اجلاس برگزار شده بود که در آن حضور داشتیم. پس از آن، جلسه دیگری هم بود که در خدمتشان بودیم. در واقع، شاید بتوان گفت که آخرین دیدارمان پیش از حادثه ورزقان، در همان برنامه‌ها رقم خورد. البته سفر ورزقان پس از سفر آذربایجان انجام شد که قرار بود در آن هم‌سفرشان باشم. شب قبل از سفر، با ایشان تماس گرفتم و عرض کردم که در چند روز اخیر تهران نبودم و حجم کارهایم در تهران به‌قدری زیاد شده که واقعاً نیاز دارم در این چند روز باقی‌مانده، به آن‌ها رسیدگی کنم. در این مدت، دو روز در مازندران همراه آقای رئیس‌جمهور بودم، دو روز دیگر در سفرهای دیگر شرکت داشتم، و سه روز هم بین دو سفر، به لرستان رفته بودم.
بازار
در مجموع، در ده روز منتهی به برنامه آذربایجان، حدود شش یا هفت روز را خارج از تهران بودم. به ایشان عرض کردم که اگر اجازه بدهند، در این سفر همراهشان نباشم، اما همه کارها هماهنگ شده است؛ چه وظایفی که بر عهده معاونت اجرایی بود، چه اموری که دفتر رئیس‌جمهور باید انجام می‌داد، و چه هماهنگی‌های لازم با دستگاه‌های اجرایی ازجمله وزارت نیرو، وزارت راه، وزارت خارجه و سایر مجموعه‌های درگیر در سفر.
حاج‌آقا، با همان ادب و بزرگواری همیشگی، فرمودند: «اگر هماهنگی‌ها انجام شده و کارها پیش می‌رود، ما برای شما زحمتی نداریم.» با همین ادبیات و متانت خاص خودشان سخن گفتند. اما حالا که به گذشته نگاه می‌کنم، حسرت می‌خورم که از این سفر آخر محروم شدم. تا روز قبل از حادثه در خدمتشان بودم، اما دیگر کم‌توفیق شدیم و دستمان کوتاه ماند.
از احوال دولت بعد از شهید رئیسی بگویید، چه فضایی بر دولت حاکم شد؟
شهید رئیسی برای ما فقط یک مدیر عالی نبود؛ رابطه‌ای که با ایشان داشتیم، یک رابطه کاملاً عاطفی بود. البته برخی از وزرا و مدیران، بیشتر ارتباطی حرفه‌ای با شهید رئیسی داشتند و در چارچوب همکاری دولتی با ایشان کار می‌کردند. اما گروهی دیگر از اعضای دولت، که از گذشته در کنار حاج‌آقا بودند، ارتباطات نزدیکی با ایشان داشتند. این افراد دلبستگی عاطفی عمیقی به شهید رئیسی پیدا کرده بودند، چرا که سال‌ها همراه و هم‌سنگر او در برهه‌های مختلف، از جمله دوران خدمت در آستان قدس رضوی، دستگاه قضائی و … بودند. همراهی با فرمانده بزرگی مانند شهید رئیسی، روزبه‌روز این تعلق‌خاطر را در میان نزدیکانش بیشتر می‌کرد.
ما از ایشان جز اخلاق چیزی ندیدیم. در تمامی بزنگاه‌های سیاسی، تصمیم‌گیری‌هایشان همواره بر پایه اخلاق، ایمان، و انصاف بود. در عین حال، مدیریتی مقتدر و قاطع داشتند. بسیاری از مواقع، ما، دیدگاه متفاوتی داشتیم، اما آقای رئیسی بعد از مشورت و جمع‌بندی کارشناسی، تصمیم خود را می‌گرفتند و بر آن می‌ایستادند. این‌گونه لحظات برای ما درس‌آموز بود.
به‌عنوان مثال، در سفر اخیر استان سمنان، مردم دامغان از رئیس‌جمهور درخواست ساخت بیمارستان داشتند. ایشان از من خواستند موضوع را بررسی کنم و نتیجه را اطلاع بدهم. بررسی‌های ما نشان داد که دامغان با جمعیت فرضی صد هزار نفری، از سرانه تخت بیمارستانی مناسبی برخوردار است و نیازی به ساخت بیمارستان جدید وجود ندارد. بنابراین، به حاج‌آقا عرض کردم که این پروژه از لحاظ کارشناسی قابل توجیه نیست و بهتر است قولی در این زمینه داده نشود. اما حاج‌آقا در سخنرانی خود، ضمن اشاره به بررسی‌های کارشناسی، نکته‌ای مهم‌تر را مطرح کردند. گفتند: «دوستان ما بررسی کرده‌اند و می‌گویند از نظر جمعیتی، امکانات بیمارستانی دامغان پاسخگوست. اما آن‌ها توجه نکرده‌اند که این شهر، در مسیر اصلی کشور و محل عبور زائران امام رضا (ع) است. این منطقه به دلیل حجم بالای تردد و احتمال وقوع حوادث جاده‌ای، به خدمات درمانی بیشتری نیاز دارد.»
سپس، تصمیمشان را اعلام و ابلاغ کردند که در کنار بیمارستان موجود، مجموعه درمانی دیگری نیز احداث شود. این، نمونه‌ای از مدیریت دقیق و تصمیم‌گیری جامع ایشان بود؛ یعنی درحالی‌که نظرات کارشناسی را می‌شنیدند، اما تصمیم‌گیری نهایی را بر مبنای نگاهی کلان‌تر و جامع‌تر اتخاذ می‌کردند. دوران پس از حادثه، برای ما بسیار سخت و سنگین بود، مخصوصاً برای کسانی که ارتباط نزدیکی با شهید رئیسی داشتند. برای بسیاری از ما، این تلخ‌ترین فقدان زندگی‌مان بود. همه ما عزیزانی را از دست داده‌ایم، اما این حادثه، ضایعه‌ای بزرگ در سطح ملی و مدیریتی کشور بود. با این حال، از نقاط قوت کابینه شهید رئیسی این بود که در همان شرایط دشوار، امور کشور متوقف نشد. دکتر مخبر، اداره امور را بر عهده گرفت و وزرا نیز با تمام توان پای کار ایستادند. البته، این ثبات اجرایی، بیش از هر چیز، به برکت حضور مقام معظم رهبری و استحکام ساختارهای کشور بود.
تصور کنید رئیس‌جمهوری در سطح و ویژگی‌های ممتازی مانند آقای رئیسی، به هر دلیلی، دچار حادثه می‌شود و این ضربه سنگین به کشور وارد می‌آید؛ اما جمهوری اسلامی، در این دریای پر تلاطم، مقتدرانه مسیر خود را ادامه می‌دهد. این امر، نشان‌دهنده استحکام نظام و عنایات الهی است. روزهای سخت و تلخی را پشت سر گذاشتیم، و شاید هیچ‌وقت فکر نمی‌کردیم کشور با چنین شرایطی روبه‌رو شود. اما ایمان داریم که مقدرات جمهوری اسلامی، در سطوحی بالاتر از تدبیر بشری رقم می‌خورد. ان‌شاءالله که خیر و صلاح کشور در مسیر آینده تأمین شود.