بزرگنمايي:

راه ترقی - خراسان / «دیپلماسی ایرانی و ابتکارات چندوجهی» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم مصطفی نجفی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
فروردین ماه 1403 که آغاز درگیری نظامی جدیدی در منطقه بود و با حمله موشکی و پهپادی ایران به سرزمین های اشغالی به اوج رسید، جای خود را به فروردین ماه 1404 داده است که به نظر می رسد، آغازگر روندهای سیاسی و دیپلماتیک جدیدی در منطقه است.
در این میان، در حالی که بسیاری از ناظران بین المللی احتمال می دادند درگیری ها و تنش ها میان ایران و آمریکا و اسرائیل در ماه های پیش رو به اوج برسد، ناگهان دیپلماسی برجسته و مذاکرات میان ایران و آمریکا در مسقط عمان آغاز شد. مذاکراتی که به دنبال خود، منجر به تحرک گسترده و چند وجهی دیپلماسی ایران در منطقه و جهان شد‌.
نامه نگاری میان ایران و آمریکا و آغاز ناگهانی مذاکرات میان دو کشور از ایستگاه مسقط یک نقطه عطف بود. نامه‌ای که اگرچه با تهدیداتی همراه بود، اما درخواست رئیس جمهور آمریکا از رهبری انقلاب برای مذاکرات مستقیم میان دو کشور، فرصت جدیدی را ایجاد کرد که جمهوری اسلامی ایران نیز با تاکید بر اصول بنیادین سیاست خارجی خود، پاسخ نامه را با امضای سید عباس عراقچی وزیر امور خارجه به طرف آمریکایی داد و در آن نامه، شروط ایران برای آغاز مذاکرات را ترسیم کرد. 
نامه نگاری که در نهایت منجر به تبادل پیام میان دو کشور از کانال مسقط برای آغاز مذاکرات شد. مذاکراتی که در اوج غافلگیری همگان و با اعلام ترامپ، از روز شنبه 23 فروردین آغاز و در همان دور اول، از سوی طرفین سازنده و مثبت ارزیابی شد.
بازار
شروع این مذاکرات، تصمیم گیران سیاست خارجی ایران را بر آن داشت تا دستورکار جدید، پویا و چندوجهی را برای دیپلماسی ایرانی طراحی و اجرا کنند. دستورکاری شامل اجزای زیر:
1. مذاکرات با آمریکا با محوریت برنامه هسته ای
2. اطمینان بخشی به روسیه و چین برای حفظ و گسترش روابط 
3. تحرک در دیپلماسی منطقه ای با تاکید بر توسعه روابط با بازیگران مهم و اصلی مانند عربستان سعودی 
4. کاهش تنش با اروپا و ادامه گفت و گوهای هسته ای 
5. احیای روابط با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به عنوان مکمل فنی مذاکرات با آمریکا 
در چارچوب هرکدام از این دستورکارها، مجموعه ای از ابتکارات طراحی و اجرایی شده است:
1. نامه نگاری و مذاکرات میان ایران و آمریکا
2. برگزاری دو نشست مشترک میان نمایندگان ایران، چین و روسیه پیش از مذاکرات با آمریکا و مشورت میان سه کشور. نامه مهم رهبر انقلاب به پوتین و سفر عراقچی به مسکو و همچنین سفر وزیر امور خارجه کشورمان به پکن در چارچوب این دستورکار است.
3. دعوت از وزیر دفاع سعودی به تهران که منجر به ارسال نامه پادشاه سعودی به رهبر انقلاب شد نیز تحول مهمی در دستورکار دیپلماسی منطقه ای ایران بود. همچنین، برقراری و استمرار تماس با کشورهای منطقه از جمله عمان، قطر، عراق و... در این راستا بوده است.
4. دیدار مجید تخت روانچی معاون سیاسی وزیر امور خارجه با معاون سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز در راستای دستورکار چهارم بوده است که مقرر شد گفت‌وگوها بین طرفین در سطوح مختلف تداوم داشته باشد.
5. دعوت از رافائل گروسی برای سفر به ایران و حضور هفته گذشته او در تهران و در ادامه سفر به رم در روز مذاکرات دور دوم ایران و آمریکا از جمله مهم ترین ابتکار مرتبط به دستورکار پنجم بوده است.
آن چه در این ابتکارات پنجگانه دستگاه تصمیم گیر سیاست خارجی ایران قابل توجه است این است که 4 ابتکار نخست برای تقویت ابتکار نخست طراحی شده است که به نظر می رسد ابتکاری چندوجهی و هوشمندانه است. ایران با این ابتکارات، به سایر بازیگران این پیام را منتقل کرده است که قرار نیست مذاکرات و توافق احتمالی با آمریکا، منافع آن ها در ایران را با مخاطره روبه رو کند و منجر به دوری ایران از آن ها شود. پیام رهبر انقلاب به روسیه و سفر عراقچی به چین که احتمالا حامل یک پیام مهم است، در همین راستا بوده است.
 همراه با این ابتکارات چندوجهی دیپلماتیک، هماهنگی دستگاه های تصمیم گیر و مجری سیاست خارجی است که می توان آن را کم سابقه دانست. تصمیم گیران سیاست خارجی ایران با درک تهدیدات و فرصت‌های پیش روی کشور و با تجربه از گذشته و به ویژه برجام، هماهنگی همه جانبه و بزرگی را برای دستورکارهای کلان سیاست خارجی ایجاد کرده اند.