بزرگنمايي:

راه ترقی - ورزش 3 /استقلال دور رفت بازی های لیگ برتر را با عنوان دهمی به پایان برد. با 14 گل زده در 15 مسابقه!
اگر به بدبین ترین طرفدار تیم استقلال پیش از شروع دور رفت گفته می شد، استقلال در پایان دور رفت در جایگاه دهمی می ایستد این موضوع را باور نمی کرد. به خصوص که فصل گذشته بهترین تیم در فاز دفاعی بود و از همه مهمتر در رقابت میلی متری با پرسپولیس و در ثانیه های پایانی جام قهرمانی را از دست داد. 
استقلال بهترین تیم در فاز دفاعی بیشترین تغییرات را در فاز دفاعی داشت. نتیجه آن شد که در پایان دور رفت 18 بار دروازه خود را باز شده دید. در حالی که فصل گذشته در 30 بازی 15 گل دریافت کرده بود. 
در فاز تهاجمی هم استقلال بدون تغییر تا هفته های پایانی دور رفت به میدان آمد: دوباره با بلانکو و آرمان رمضانی در نوک خط حمله بود. در حالی که پایان فصل گذشته بسیاری از کارشناسان استقلالی به کادر فنی این تیم تاکید کردند؛ در صورتی دست یابی به جام قهرمانی برای آبی ها سهل تر خواهد شد که استقلال در نوک خط حمله و به عنوان مهاجم مکمل مهره های موثرتری به خدمت بگیرد. بلانکو در دور رفت بازی های لیگ برتر حتی یک گل هم برای آبی ها نزده است. تعداد گل های آرمان رمضانی هم خیلی قابل اشاره و اتکاء نیست. 
استقلال در دور رفت بازی های لیگ برتر روزهای تلخ بسیاری را تجربه کرد. طرفدارانش را خون به دل کرد و اشک های زیادی در استادیوم شهدای شهر قدس و در خانه ها پای تلویزیون از چشم ها جاری شد اما این باخت ها برای استقلال بدون سود هم نبود. اول؛ استقلال متوجه شد وقتی نایب قهرمان می شود، قرار نیست از همه ظرفیت ها در ابتدای فصل برای تغییر در ترکیب بهره ببرد و گاهی بهره بردن از همه سهمیه به ضرر تیم است. این یک اصل در فوتبال است؛ تیم موفق هر قدر کمتر دستخوش تغییر شود، درصد بیشتری شانس برای تکرار موفقیت خواهد داشت. 
از همه مهمتر استقلال متوجه شد که برای ماندن در کورس قهرمانی باید سراغ بازیکن بزرگ برود. صرفا حضور درخشان بازیکن در یک تیم دیگر نمی تواند استقلال را به خواسته هایش برساند. بار مسئولیت در استقلال اینجا سنگین‌تر تر از یک تیم متوسط است و هر بازیکنی نمی تواند این فشار را تحمل کند.

استقلال در یکی دو ماه اخیر بعد از جذب مسعود جوما که در بازی با سپاهان نشان داد، می تواند نقطه امید آبی ها باشد به سراغ کوجو مهاجم تیم ملی قرقیزستان رفته است. بازیکنی که در بازی با ایران دوبار دروازه علیرضا بیرانوند را باز کرده است. 
استقلال برای علی قلی زاده نامه زده است. هم چنین عارف ایمن ستاره مالزیایی که پرسپولیس هم به دنبال اوست. استقلال با علی کریمی و هم چنین باشگاهش یعنی کایسری اسپور هم وارد صحبت شده و البته نامه های ابتدایی استقلال برای محمد مهدی لطفی و مهدی تیکدری بازیکنان گل گهر و آلومینیوم اراک ارسال شده بود ... واقعیت این است که استقلال بیشتر روی مذاکره و نامه نگاری با ستاره ها زوم است. حتی تصمیم دارد صالح حردانی را در دفاع راست به ترکیب اضافه کند. یکی دیگر از بازیکنانی که استقلال برای جذبش با روس ها نامه نگاری کرده محمد قربانی هافبک دفاعی فصل گذشته سپاهان و تیم ملی است.
اسامی دیگر هم هستند، از رضا غندی‌پور تا اللهیار صیادمنش. تیم جدید مدیریتی هر طور شده می‌خواهد بازیکن بزرگی را به باشگاه اضافه کند.
در حال حاضر وقتی اسامی تیم ملی اعلام می شود تنها یکی دو بازیکن از استقلال حضور دارند. سید حسین حسینی – روزبه چشمی و گاهی ابوالفضل جلالی. جالب اینجاست هیچ یک از این ها جایی در ترکیب ثابت تیم ملی ندارند. اما روزگاری استقلال نیمی از تیم ملی را تشکیل می داد یا دست کم 5 – 6 بازیکن در تیم ملی داشت تا جایی که تمرینات استقلال در روزهای فیفا بی نظم و کم تعداد برگزار می شد.
استقلال این فصل شانس قهرمانی در لیگ برتر را از دست داده و هرگز نتوانسته هوادارانش را به اینده خوشبین کند و همین روزهای تلخ می تواند آینده را بسازد که این دستاورد کمی نیست. استقلال بازیکنان بزرگ می خواهد. جوانانی می خواهد مثل مهدی قایدی که پندار توفیقی برای جذب او شخصا راهی بوشهر شد. یا جوانی می خواهد مثل امید نورافکن که علیرضا منصوریان مانع از حضورش در اردوی تیم ملی جوانان و تیم ملی امید می شد، چون آن روزها امید در سن 19 سالگی یکی از ارکان اصلی تیم استقلال بود.
استقلال در زمین نتیجه را داد اما در بیرون از زمین نتیجه گرفت. نتیجه گرفت مهمترین پروسه در بخش فنی تیم سازی ابتدای فصل است. اینکه تیمش را باید بیشتر با بازیکنان ملی پوش ببندد. وقتی برای مهاجمی 700 یا 800 هزار دلار یا کمی کمتر یا کمی بیشتر هزینه می کند، این بازیکن باید در نوک خط حمله زهردار باشد نه اینکه نیم فصل بگذرد و بدون گل زده کار را به پایان ببرد و اگرچه مهاجم آرژانتینی پرتلاش و فداکار و باکلاس است، اما او باید در کورس آقای گلی حضور داشته باشد والا بازدهی لازم به‌دست نیامده است.
این تیم در دور رفت بازی های لیگ برتر در 15 بازی 14 گل زده. یعنی معدل گل زده اش در هر بازی یک گل نبوده. پس اینطور نبوده که آبی ها در دور رفت فقط در فاز دفاعی ضعیف بوده باشند. استقلال در فاز تهاجمی هم یک تیم ضعیف بود و باید تقویت شود. نه با بازیکنانی شبیه ابتدای فصل. با بازیکنان بزرگ تر و حتی ملی پوش. یکی از حسن های فوتبال این است حافظه اش ضعیف است و ادامه دارد. استقلال می تواند در ادامه مسیر با عملکرد متفاوت کاری کند که همه این روزهای تلخ را فراموش کنند و دیگر در موردش حرف نزنند.
این فرصت تا چند روز دیگر آغاز می شود.