بزرگنمايي:
راه ترقی - برترین ها / قسمت اول سریال ازازیل دیروز منتشر شد، یه هر حال کارگردانش حسن فتحی است و خب او از بهترین سریال‌سازهای سال‌های اخیر است. آن چه که از بازتاب قسمت اول سریال در شبکه‌های اجتماعی مشاهده شده، بیشتر واکنش‌ها منفی بوده، به هر حال این سریال قرار است در ژانر ترسناک باشد، یک عروسک به عنوان عنصر الهام‌بخش و ترسناک در کار به وفور دیده می‌شود و سریال مملو از المان‌های ژانر ترسناک است. در همان سکانس‌های ابتدایی، عروسک آویزان پشت پنجره را می‌بینیم، زن شرور و وهم‌زده‌ای که حامل ترس است، ترکیب زیبایی و وهم. مردی که در مواجهه با زن خون‌دماغ میکند و بعد غش هم میکند. یک خانم دکتر داریم، ترکیب علم و زیبایی، همسرش که مست و ملنگ است، سرخوشی و بی‌خبری! همه عناصر جمع شده‌اند که بترسانند اما ظاهرا در قسمت اول نتوانستند مخاطب را قانع کنند.
بحث ازازیل را فراموش نکنید، توییت علیرضا جعفرزاده را بخوانید: تبریک میگم به حسن فتحی
واقعا هنر میخواد با پیمان معادی و پریناز ایزدیار و بابک حمیدیان و … یک سریال مزخرف بسازی
خب جعفرزاده کیست؟ سلطان ادیت‌های غم‌زده و عصبانی اینستاگرامی که فاقد زیبایی‌شناسی هستند. این‌ها کارشان این است که مثلا با فلان سریال قرارداد می‌بندند که طی مدت پخشش چهار بار ادیت ویدیویی بزنند، لابه‌لای چند کار خاطره‌انگیز، آن سریال را هم بچپانند. پس علیرضا جعفرزاده و نقدش به ازازیل نشان می‌دهد که دست‌اندرکاران سریال ازاریل با او قرارداد نبسته‌اند که حالا منتقد شده!
حالا این چه ربطی داشت به بحث ازازیل؟ هیچی، خواستیم بگوییم این روزها به چشمانتان هم اعتماد نکنید. ارزش هر چیزی را پول تعیین میکند. در ادامه نگاهی داریم به واکنش کاربران عادی و نه پولی(جعفرزاده) در توییتر:
زرشک: از پزشکی که موقع جراحی با هندزفری موزیک گوش میده وصدای دستیارش نمی‌شنوه، تا جنازه وسط زمین فوتبال و موسیقی متن رو مخی مداوم و پلیس ادایی فیک و کپی سکانس‌های فیلم های ترسناک هالیوودی همگی یه سریال فیکی بنام ازازیل ساخته. سریال عجوله تا بیننده رو به هر قیمتی میخکوب کنه. فعلا همین!
ژاک: سریال ساختند به اسم ازازیل. همون سکانس اول عمل جراحی داره نشون میده. بعد بیهوشی به جراح می‌گه فشار پایینه اون کم‌عقل هم می‌گه اپی‌نفرین بزن. بعدم به بیمار بیهوش می‌گه دو تا بچه داری قوی باش. که توصیه در جا جواب میده. آخه مکان‌کِش‌ها این همه پول خرج می‌کنید یه مشاوره درست بگیرید.
حمید زمانی: یعنی سریال ازازیل با من کاری کرد که به زخم کاری بگم ماشالا. واقعا سینمای ایران داره به کجا میره؟! فقط باید به خودم و چشام لطف کنم و ادامه‌ی این اثر فاخر رو نبینم.
علیرضا: معمولا سریال‌های ایرانی خوب شروع می‌کنن ولی هر چی جلوتر میره گند می‌زنن
بیشتر هم بخاطر ضعف فیلنامه و داستانه
ولی سریال ازازیل از همین قسمت اول فاجعه‌ست
از تدوین و کارگردانی و بازی‌های افتضاح تا سکانس‌ها و دیالوگ‌های مزخرف و استفاده‌ی زیاد و نابه‌جا از موسیقی برای ایجاد ترس.
لولی: خوبه نت هدر ندادم ازازیل رو دانلود کنم. از ماهواره دیدم؛ باید بگم به غااایت چرت بود. به زور آهنگ متن هیجانی میخواستند ژانر جنایی مرموز تو چشم بیننده فرو کنند. کاش حسن فتحی همون عشقی می‌ساخت و تو ژانر جنایی نمی‌رفت. ما last of us دیدیم
نگاه اکتیو در یادداشتی درباره این سریال نوشت: در عصر ویدیو و بعدتر سی دی و دی وی دی تا اواخر دهه هشتاد برچسب ژانر وحشت روی یک اثر در شبکه ویدیویی(نمایش خانگی) کنجکاوی برانگیز بود و برخی محصولات ایرانی نیز با هر کیفیتی در دوران خود از نام این ژانر بهره بردند. اما با دسترسی سهل‌تر مخاطب به آثار روز دنیا و سلیقه سازی توسط آن‌ها و از طرفی شرایط فرهنگی کشور و ممیزی‌ها و رگولاتوری داخلی باعث شد تا عملا این ژانر در ایران؛ یک ژانر شکست خورده محسوب شود و مخاطب دیگر آن استقبال سابق را نیز به این گونه آثار نداشته باشد. دو تجربه ژانر وحشت در شبکه نمایش خانگی دیده شده بود.اولی سریال «احضار» که سریالی بی کیفیت بود که حتی در زمان پخش نتوانست فروش حداقلی در پخش فیزیکی داشته باشد و به همین دلیل بارها پخش کننده توزیع آن را متوقف کرد و دیگری سریال «آن‌ها» که به علت اپیزودیک بودن آن می‌توان برخی قسمت‌های آن را تا حدودی قابل قبول یا قابل احترام دانست.
بامداد جمعه؛ قسمت اول «ازازیل» پس از حواشی متعدد از جمله تغییر چندباره گروه بازیگران و کارگردان منتشر شد. در هفته‌های گذشته روی ترسناک بودن ژانر این سریال تاکید شد و تبلیغات و کمپین‌ها نیز به صورت گسترده روی آن مانور دادند. با توجه به نام بازیگران، شخص حسن فتحی و سابقه ژانر وحشت در ایران؛ «ازازیل» با این که در مرکز توجه قرار گرفت اما روی لبه تیغ ایستاد.
شاید مهم ترین پاشنه آشیل «ازازیل» با توجه به قسمت اول آن؛ ضعف در فضاسازی باشد. فیلمنامه فضای ماورایی، سورئال و فانتزی را می‌طلبد اما انگار تمایل سازنده به خلق فضای رئال است یا بهتر بگوییم «فانتزی نمایی در بستر رئال»
از نمای اول با کلیشه‌های ژانر وحشت مواجه‌ایم و عناصری باعث می‌شود بیننده از فضای سریال به بیرون پرت شود. یکی از این عوامل موسیقی شلوغ و به رخ کشیده شده اثر است.
فیلمنامه این سریال توسط مسعود خاکباز نوشته شده است که سال گذشته سریال «دفتر یادداشت» را از او دیده ایم.اگر کمی دقیق شویم مختصات قصه «ازازیل» (آنچه در قسمت اول دیدیم) بی شباهت به فضاسازی «دفتر یادداشت» نیست. با این تفاوت که «دفتر یادداشت» با منطق ژانر فانتزی پیش می‌رود و کارگردانش می‌تواند در خدمت ژانر حرکت کند اما حسن فتحی بیشتر اسیر کلیشه‌های ژانر شده است. کارگردانی که پیشتر در «پستچی سه بار در نمی‌زند» فضای سورئال را به درستی خلق کرده است. فتحی در یک تله فیلم نیز با نام «نسخه خطی» در ژانر کمدی سراغ ژانر فانتزی رفته بود.
قصه بیش از آن که در قسمت اول برای تماشاگر سوال ایجاد کند؛ او را مشوش و سر در گم میکند. پس از طی یک سیر موازی کلیشه وار همچون پلیسی که عزیزی را از دست داده و با مافوق خود بگو مگو دارد؛ یک جشن تولد که نوید یک نا آرامی را می‌دهد و یک پرونده جنایی در بک گراند؛ تماشاگر باید یه قضاوتی از این اطلاعات داشته باشد؟ گویی مقدمه، موخره، پلات ریزی در هم تنیده شده است و برایند و هدفی ندارد.
آنچه در سینمای ایران مورد توجه قرار نمی‌گیرد؛ نگاهی دیگر به مفهوم ترس است و کنار گذاشتن عناصری چون یک عروسک عجیب و شخصیتی جن زده. شاید نگاه روانشناسانه به این ژانر باعث شود بیشتر مخاطب درگیر قصه شود. برخی نیز بر این باورند که چیزی که فکر آدمی را درگیر کند به مراتب می‌تواند از یک نمای تکرارشونده، دیده شده و کلیشه‌ای ترس و اضطراب بیشتری ایجاد کند.همان طور که فیلمی چون «وکیل مدافع شیطان» ایجاد میکند
«ازازیل» قدم اول با توجه به نام‌های پشت آن دور از انتظار و ناامیدکننده عمل کرد. چند پارگی ریتم قصه و فضاسازی ، نوع فیلمبرداری، عدم تناسب موسیقی با صحنه از نقاط ضعف مهم قسمت اول بود و حضور گرم چهره‌های شناخته شده از جمله نکات مثبت آن.
باید دید حسن فتحی در ادامه می‌تواند به این جهان مشوش نظم دهد و نظر گروهی از تماشاگران را جلب کند یا خیر؟