بزرگنمايي:

راه ترقی - روزنامه سازندگی / «رابطه بحران و تکنولوژی» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم سیدمصطفی هاشمی‌طبا است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
کارشناسان و دولتی‌ها بارها درخصوص ناترازی‌های انرژی در کشور صحبت کرده‌اند. حتی شخص آقای پزشکیان اخیراً و برای چندمین ‌بار با بیان اینکه، یک مساله نوع مصرف ماست که همه باید کمک کنید و کمک کنیم درست مصرف کنیم، گفته است: «ناترازی را ما به وجود نیاورده‌ایم و وارثش بوده‌ایم اما حل خواهیم کرد و نمی‌گذاریم برای زمان طولانی این روند ادامه پیدا کند». اما مساله ناترازی نیست بلکه بحران است لذا قضیه بسیار بیشتر از ناترازی‌هاست. گویا دوستان قصد دارند با کلمه «ناترازی» مساله را کمی تلطیف کنند.
سال‌هاست که متخصصان و اقتصاددان‌ها درخصوص سیاست‌گذاری نادرست در حوزه انرژی هشدار می‌دهند ولی سیاست‌گذاران و مدیران سیاسی دولتی با عنوان ناترازی سعی در خفیف جلوه ‌دادن ماجرا دارند! ناترازی کلمه‌ای که این روزها برای کمبود انرژی جایگزین کمبود برق و گاز در کشوری شده که جزو 5 کشور اول دارای ذخایر انرژی دنیاست. برای نمونه، ما در حمل‌‌ونقل، انرژی، پزشکی، بازنشستگی، کشاورزی، صنعت و … هم بحران داریم. این بحران‌ها آثار مخربی دارند که نه ‌تنها زیان‌های سنگین در تولید ناخالص ملی و بخش‌های مختلف به وجود آورده است بلکه حتی می‌تواند کشور را چالش‌های اجتماعی و امنیتی مواجه کند.
این سخن درستی است که همگی باید در انرژی صرفه‌جویی کنیم اما صرفه‌جویی و روش‌های اقتصادی اصل مشکل را حل نمی‌کند بلکه فقط به آن کمک می‌کند. بحران‌های ما در ایران شدیدتر از این حرف‌هاست مانند بحران حمل‌ونقل. قطارهای باری‌مان با سرعت 5 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند و بحران تمام هواپیماها، جاده‌ها و اتوبوس‌ها و مسائل مرتبط با گازوئیل را فرا گرفته است لذا اگر بخواهیم با این روش ادامه دهیم، همانی می‌شود که آقای ولایتی گفتند که باید با دمپایی و لنگ و کلاشینکف بجنگیم. در نتیجه باید با به‌ کارگیری تکنولوژی مدرن از سرمایه‌های داخلی و بیرونی استفاده کنیم، وگرنه رو به نابودی خواهیم رفت.
مسائلی که اکنون در ایران به مرحله بحران رسیده است. بحران، یعنی اینکه نمی‌توان در شرایط معمولی مشکل را حل کرد؛ بنابراین ما تقریباً در همه پدیده‌هایی که در کشور وجود دارد با بحران مواجه‌ایم. یعنی تمامی اینها بدون اینکه بتوانیم آن را حل کنیم، ثروت کشور را می‌خورند. راه‌حل همه بحران‌های کشور نیز تکنولوژی مدرن است. دیگر باید خیلی صریح اعلام کنیم که هیچ‌کدام از بحران‌های داخل ایران با این روش‌های کج‌دارومریز و من بمیرم تو بمیری حل نمی‌شود بلکه هر روز هم بر بدتر شدن آن اضافه خواهد شد.‌‌

بحران زباله‌ها، آلودگی رودخانه‌ها و خشک شدن چاه‌ها هیچ چاره‌ای را برای ما باقی نمی‌گذارد که با استفاده از تکنولوژی به‌روز دنیا حل شود. تمام سخنانی که درخصوص حل مشکلات کشور گفته می‌شود، یا اینکه هرچند وقت یک‌ بار اعلام می‌کنند که یک اختراعی در کشور انجام شده است، مساله را نمی‌تواند حل کند. این بدین ‌معنا نیست که کار کارشناسی و اختراع داخلی نفع ندارد اما در صورتی نتیجه می‌دهد که با تکنولوژی مدرن دنیا تلفیق شود. آن موقع است که با استفاده از تکنولوژی‌های سرتاسر دنیا و به‌کارگیری متخصصان خودمان، مسائل را حل و یک نهضت عمومی در کشور برای رفع بحران‌ها اجرا کنیم. البته به پول و سرمایه نیاز دارد که می‌توانیم از محل صرفه‌جویی و ثروت داخلی این کار را انجام دهیم. در غیر این صورت هیچ راهی پیش نمی‌رود. همان‌ طور که 40 سال اول هیچ کاری برای رفع مشکلات نتوانستیم انجام دهیم و به بحران رسیدیم، اگر همین روند کنونی را در پیش بگیریم به جرأت می‌توان گفت که 40 سال دوم نابود می‌شویم.‌