راه ترقی - عصر ایران /متن پیش رو در عصر ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
برای "با هر درصدی ها" واژه ای خطرناک تر از "اکثریت" وجود ندارد؛ آنها از این واژه می ترسند، ازشنیدن اش کهیر می زنند و استراتژی اصلی شان، حذف مردم از ساختار تصمیم سازی و تقلیل جمهور به همان چند درصد اقلیت است.

جعفر محمدی| اخیراً گفت و گویی از امیرحسین بانکی پور در فضای مجازی فراگیر شده که می گوید: من که به عنوان مدافع قانون حجاب و عفاف شناخته می شدم، توانستم رأی اول اصفهان را بگیرم (منظورش این بود که مردم هم حامی این قانون اند!).
در اینجا از او پرسیدند: با چند درصد آرا ، نفر اول شدی؟ و او پاسخی داد که عصاره تفکرات او و هم قبیله های افراط گرایش است؛ پاسخ او این بود؟ " alt="راه ترقی" width="100%" />

"با هر درصدی" را می توان از هم اکنون در واژه نامه سیاسی ایران جا داد و درباره اش گفت و گوها کرد. گفتمان "با هر درصدی" بر آن است که می توان ظواهری ار مردم سالاری و دموکراسی را به نمایش گذاشت، تبلیغات انتخاباتی به راه انداخت، در مدرسه و مسجد و خیابان صندوق گذاشت و حتی در غیاب اکثریت با هر درصدی، ولو تک رقمی، قدرت را قبضه کرد و بعد با استناد به همین ظواهر، خود را نماینده اکثریت جا زد و برای کل مردم، برخلاف میل و خواسته و نیازشان، قانون تصویب کرد و به ضرب و زور بر ایشان تحمیل نمود.
کسای که معتقد به گفتمان ضد مردمی "با هر درصدی" هستند، دو چیز برایشان مسلم است: 
اول این که اساساً "اکثریت"، فاقد هر گونه معنا و اعتبار است و دوم این که افکار و کارنامه اینان، قادر به جلب نظر اکثریت نیست.
لذا صاحبان این دیدگاه، دو راه پیش رو دارند:
رویکرد نخست آن است که اساساً قید دموکراسی را بزنند و پایان جمهوریت را اعلام کنند، کما این که برخی رهبران جبهه پایداری، در حال تئوریزه کردن این موضوع هستند که باید از "جمهوری اسلامی" به "حکومت اسلامی" تغییر فاز داد و جایگاه مردم را از "حق انتخاب" به "تکلیف بیعت" فروکاست.
راه دوم این است که پوسته ای از جمهوریت را حفظ کنند ولی بازی را به گونه ای طراحی کنند که اکثریت جمهور، غائب باشند و اینان بتوانند "با هر درصدی" به لایه های قدرت برسند و آنگاه با استناد به همین نوع جمهوریتِ با هر درصدی، خواسته های خود را لباس قانون بپوشانند و مخالفان را ولو آن که در اکثریت باشند، متهم به ضدیت با قانون کنند و آراء خود را عملیاتی کنند.
 برای "با هر درصدی ها" -که قبلاً هم معرف حضور مردم بودند ولی بانکی پور، رسماً از این قبیله رونمایی کرد - واژه ای خطرناک تر از "اکثریت" وجود ندارد؛ آنها از این واژه می ترسند، ازشنیدن اش کهیر می زنند و استراتژی اصلی شان، حذف مردم از ساختار تصمیم سازی و تقلیل جمهور به همان چند درصد اقلیت است. کارشکنی در کار دولت هایی که نزدیکی بیشتری به مطالبات مردم دارند نیز ناشی از همین راهبرد "جمهور ستیزی" است تا با به شکست کشاندن این قبیل دولت ها، اکثریت را به نفع همان چند درصد اقلیت، خانه نشین کنند و خود به اسم و هزینه جمهور، یکه تاز میدان شوند.
"با هر درصدی ها" البته بر نقص بزرگ خود یعنی فقدان پشتوانه مردمی واقف اند و می دانند که بسیاری شان مانند همین بانکی پور، با 9 درصد آرای مردم و حتی کمتر وارد ساحت قدرت شده اند و 91 درصد مردم، علیه شان هستند. از این روست که می کوشند این کاستی بزرگ را با افراط گرایی های گل درشت، بر زبان آوردن غیر منطقی ترین حرف ها، تولید و عرضه انواع دوقطبی های تند و تیز، نشان کردن برخی افراد شاخص به عنوان اهدافی برای تخریب و توهین و فحاشی، ایجاد بحران های کاذب، تقدیم فروع بر اصول، تصویب قوانین جنجالی و غیر مردمی و داد زدن هنگان سخن گفتن به حدی که ته حنجره شان هم رویت شود، جبران کنند!
"با هر درصدی ها" ، یا واقعاً نمی فهمند که چه می کنند یا مأموریت ویژه دارند برای دور کردن مستمر "جمهور" از "جمهوری اسلامی" ؛ فتأمل!