بزرگنمايي:

راه ترقی - آرمان ملی /متن پیش رو در آرمان ملی منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
حمید شجاعی| مناسبات میان دولت و مجلس از همان ابتدا نیز با فراز و نشیب‌هایی روبه‌رو بود و با روی کار آمدن مجلس دوازدهم و حضور تندروها در این مجلس انتظار می‌رفت که آنها با هر دولت مخالفتی از سر ناسازگاری وارد شوند.
حتی دولت چهاردهم مسعود پزشکیانی که خود از جنس نمایندگان بود و از همان ابتدای امر بحث وفاق ملی را مطرح کرد تا بتواند همه قوا و نهادها را بایکدیگر همراه و هم راستا کند و در ادامه وفاق را میان دولت و ملت اجرایی و عملیاتی کند. اما همچنان که پزشکیان در این مسیر قدم برداشت بهارستان‌نشینان یا به عبارت بهتر تندروهای بهارستان شمشمیر را از رو بستند و نه تنها در جلسه رای اعتماد به برخی از وزرای پیشنهادی رای ندادند؛ بلکه در ادامه نیز با رفتارهای خلاف وحدت و وفاق صرفا چوب لای چرخ دولت گذاشتند تا دولت پزشکیان را زمینگیر کنند. کافی است فقط نوع مواجهه مجلس با دولت طی 6 ماهه گذشته را از نظر بگذرانیم تا مشخص شود نمایندگان چگونه رفتاری با دولتمردان داشته‌اند و مهم‌تر از آن پشت‌پرده اینگونه رفتارهای سیاسی چه بوده است. واقعیت این است که برای عده‌ای از نمایندگان مجلس اینکه دولت در پیشبرد امور موفق باشد یا خیر اصلا در درجه‌ای از اهمیت قرار ندارد و اتفاقا نهایت تلاش خود را می‌کنند تا دولت در همه حوزه‌ها ناکام بماند. این در حالی است که مقام معظم رهبری در دو مقطع متفاوت که با نمایندگان مجلس دیدار داشتند خطاب به نمایندگان بر این نکته تاکید بسیار داشتند که «موفقیت آقای پزشکیان در مسائل اقتصادی، فرهنگی، بین‌المللی و دیگر عرصه‌ها را موفقیت همه خواندند و گفتند: باید همه به رئیس‌جمهور منتخب در ادای وظایف کمک کنیم و از بُن دندان باور کنیم که موفقیت ایشان، پیروزی همه ماست». اما شاهدیم که تندروها حتی این سخن رهبری را نیز نشنیده گرفته‌اند و از مساله وزرا و منتصبان پزشکیان در دولت گرفته تا مساله محمدجواد ظریف تا اقدامات دولت در حوزه‌های مختلف و تلاش برای کنارگذاشتن عبدالناصر همتی وزیر اقتصاد به بهانه افزایش نرخ ارز و اما به دلایل سیاسی تمام قد به تخریب و تهدید دولت چهاردهم می‌پردازند. شرایط اقتصادی سخت کشور درست و غیر قابل کتمان است و دولت نیز در این مسیر برای حل مشکلات در تلاش است، اما خوب است که این تندروها اگر صداقتی دارند از تاثیر خود بر بروز و ظهور این شرایط اقتصادی بگویند. چه اینکه این امر واضحی است که شرایط فعلی میراث باقی مانده دولت گذشته است که با همراهی مجلس وقت شرایطی را فراهم آورد تا هنوز با گذشت بیش از یکسال هنوز شاهد تاثیرات آن تصمیم‌ها و اقدامات در امروز جامعه هستیم. هر چند که این شرایط چیزی از وظایف دولت پزشکیان و دولتمردانش کم نمی‌کند و آنها نیز باید نهایت تلاش خود را برای حل مشکلات انجام دهند.
حمله به دولت
انتقادات و هجمه‌ها به دولت همچنان ادامه دارد و هر از چندی شاهدیم که از تریبون مجلس حملات تندی علیه رئیس‌جمهور و دولتمردان انجام می‌شود. در همین راستا پس از حملات نمایندگان دلواپسی چون حمید رسایی، محمود نبویان؛ مهدی کوچک‌زاده، کامران غضنفری و منان رئیسی به دولتمردان دولت چهاردهم روز گذشته این حملات از سوی نماینده کاشمر و این‌بار به خود رئیس‌جمهور ادامه یافت. چه اینکه روزگذشته جواد نیک‌بین در نطق میان دستور خود خطاب به رئیس‌جمهور گفت: «مردم پای کار شما هستند و بودند و خواهند بود، اما به شما عرض می‌کنم که مسیر حرکت دولت خود را تغییر دهید. مسیر حرکت دولت شما تنش‌ها را بیشتر خواهد کرد. اگر مسیر را تغییر ندهید، نمایندگان مردم شما را تغییر خواهند داد. اگر ما حرف‌های زیادی نمی‌زنیم، حرف گفتنی بسیار زیاد است درباره شخص شما و دولت شما. اگر حرف نمی‌زنیم، دلیلش این است که از عواقب آن بیم داریم. جناب پزشکیان، می‌توانیم تا حدودی بازار ارز را ملتهب نگه داریم، اما این نیازمند آن است که بازار غیررسمی را به رسمیت بشناسیم و برای آن برنامه‌ریزی صحیح داشته باشیم. اینکه فقط صحبت کنیم و به نتیجه نرسیم یا توییت بزنیم و نتیجه‌ای حاصل نشود، کافی نیست. باید کمی از صحبت کردن و توییت‌زدن بکاهیم تا شاید ناگفته‌هایی را بگوییم». حال پرسش از این نماینده و سایر دلواپسان این است که اولا چرا در دولت سیزدهم که شرایط بغرنج‌تر از این بود لب از لب باز نکردید و صحبت از تغییر مسیر نکردید و صرفا با دولت و دولتمردان وقت همراه شدید و صحبتی از استیضاح وزیر نکردید. ثانیا؛ نمایندگان تندرو مجلس از ابتدای شکل‌گیری دولت چهاردهم چه کار مفیدی جز اخلال در کار دولت و پرداختن به مسائل حاشیه‌ای مثل تلاش برای برکناری محمد جواد ظریف داشته‌اند؟ عملکرد این مجلس در قبال دولت پزشکیان حداقل طی این شش‌ماه اخیر بیش از هر چیزی نوعی تسویه حساب سیاسی بوده و به جای تعامل و وفاق و بیشتر سویه تقابلی با دولت داشته است. لذا امروز هم به جای اینکه در زمین تندروها و جبهه پایداری بازی کنند می‌توانند دست وفاق دولت را بفشارند با کمک به دولت شرایط فعلی را چاره کنند نه اینکه با اظهارات و رفتارهای نسنجیده رئیس‌جمهور را تهدید کنند. هر چند که وفاق با تندروها از ابتدا غلط و نادرست بود و امروز دولت نیز چوب وفاق با این جماعت حداقلی اما پر سر و صدا را می‌خورد.
تندروهای تند
یک فعال سیاسی اصولگرا در خصوص مواجهه مجلس به ویژه تندروها با دولت پزشکیان اظهار داشت: جناح تندرو در مجلس قدرت پیدا کرده و این قدرت بی‌انصافی است که افزایش پیدا کرده و آن‌ها بدون اینکه واقعا به لحاظ تعداد در مجلس رو به فزونی گذاشته باشند به لحاظ فریادزدن و صدا بلندکردن علاقه‌مند هستند که خودشان را قدرتمندتر هم نشان بدهند. اما به گمان من اکثریت مجلس تا الان اینگونه نیست که علیه شخص آقای پزشکیان باشد. محمد مهاجری به «آرمان ملی» گفت: با و این جود به نظر من اکثریت مجلس اکثریت منفعلی است و غیر از تعداد انگشت‌شماری از نمایندگان اکثریت که گاهی اوقات در رسانه‌ها حرف می‌زنند بقیه در یک سکوت شبهه‌برانگیزی هستند. آنها نمی‌خواهند اعلام کنند که تعدادشان چقدر است؟ وزن خودشان را به جامعه سیاسی کشور نشان بدهند و واقعا می‌خواهند همان مجلس چند درصدی بماند و قضاوت شهروندان به آنها یک افراد محافظه‌کار فاقد جسارت باشد یا اینکه می‌خواهند عرض اندام کنند؟ وی افزود: مهم این نیست که بعدا در استیضاح وزیر اقتصاد رای مثبت یا منفی بدهند؛ بلکه مهم این است که قبل از اینکه اصلا به آنجا برسد اکثریت مجلس هویت خود را به عنوان یک هویت مستقل نشان دهد نه اینکه خودش را دنباله‌روی یک سری نماینده تندرو وابسته به جبهه پایداری نشان دهند. البته معنای این عرض من این نیست که نباید هیچ وزیری را استیضاح بکنند؛ بلکه بدین معناست که جناحی که الان به‌دنبال وزیر اقتصاد است جزو بانیان وضع موجود است. مهاجری عنوان کرد: در دولت گذشته اینها از مدیرانی حمایت کردند که آن مدیران به لحاظ ناترازی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی باعث وضعیت امروز شدند. من امیدوارم که نمایندگان مجلس کاملا شفاف بشوند و صف‌بندی‌ها در مجلس روشن شود.