بزرگنمايي:

راه ترقی - وطن امروز / ««تروریسم آموزشی» در غرب» عنوان یادداشت روز در روزنامه وطن امروز به قلم حنیف غفاری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
دونالد ترامپ به تنش‌سازی‌های خود علیه دانشگاه‌های هاروارد، استنفورد و حتی برخی دانشگاه‌های کوچک آمریکا با هدف تصفیه محیط آموزشی این کشور از حامیان فلسطین و مخالفان رژیم اشغالگر قدس ادامه می‌دهد. این اقدام مذبوحانه، در سایه سکوت مدعیان حقوق و عدالت آموزشی در غرب همچنان ادامه دارد. بسیاری از دانشجویان مهاجر که به صورت قانونی در دانشگاه‌های آمریکا مشغول تحصیل و دارای اقامتند، اینک نه‌تنها مجاز به ادامه تحصیل نیستند، بلکه توسط پلیس فدرال و نهادهای امنیتی بازداشت شده‌اند. صورت مساله این است که دولت آمریکا به دانشگاه هاروارد و دیگر مراکز آموزش عالی در این کشور دستور داده در سیاست‌های کلان پذیرش دانشجویان و اعطای مجوز اعتراضات عمومی در دانشگاه‌ها در مواجهه با حوادث منطقه غرب آسیا تجدید نظر کرده و با پایان دادن به برنامه‌های تنوع، برابری و شمول و فراتر از آن، دریافت اطلاعات خصوصی دانشجویان، این مراکز را تبدیل به پادگان کنند. وزارت امنیت داخلی آمریکا به دانشگاه هاروارد هشدار داده در صورت استنکاف مقامات این مرکز آموزشی از دستورات صادر شده، مجوز ثبت‌نام دانشجویان خارجی را لغو خواهد کرد. شاکله و محتوای مواجهه‌ای که از سوی وزارت امنیت داخلی آمریکا و کاخ سفید با دانشگاه‌های این کشور انجام شده، اذهان را به سوی درک یک کلیدواژه اساسی رهنمون می‌کند: «تروریسم آموزشی». در یک تعریف ساده، تروریسم به معنای استفاده غیرقانونی از خشونت یا ارعاب است، بویژه علیه غیرنظامیان و با هدف دنبال کردن اهداف سیاسی. اکنون شاهد وقوع یک نسل‌کشی تمام‌عیار، مستمر و غیرقابل توصیف در نوار غزه هستیم. تعداد شهدای حملات صهیونیست‌ها به این منطقه، به 52 هزار نفر رسیده و نوزادان فلسطینی بر اثر ممانعت رژیم سفاک اسرائیل از ورود کمک‌های انسانی، جان خود را یکی پس از دیگری از دست می‌دهند. در چنین وضعیتی، دولتمردان آمریکایی با هدایت لابی آیپک در حال تبدیل مراکز آموزشی به کانون‌هایی بی‌اثر، منفعل و ساکن و حتی همراه با جنایات بی‌حد و حصر صهیونیست‌ها هستند. خاستگاه این تروریسم آموزشی، کاخ سفید، آژانس امنیت ملی آمریکا و موساد هستند. در اینجا نکته دیگری وجود دارد که شاید برای بسیاری از مخاطبان سوال‌برانگیز باشد. این مساله، معطوف به چرایی تمرکز خاص رژیم صهیونیستی و آمریکا بر دانشگاه هاروارد است، بویژه که ترامپ اخیرا بودجه 2 میلیارد دلاری این دانشگاه را نیز تعلیق کرده است. این کینه عمیق، زمانی تشدید شد که 3 ماه بعد از آغاز جنگ غزه، شاهد انتشار یک نظرسنجی معنادار از سوی دانشگاه هاروارد بودیم. دی‌1402 نظرسنجی دانشگاه هاروارد نشان داد 51 درصد جوانان آمریکایی در بازه سنی 18 تا 24 ساله، خواهان پایان رژیم جعلی صهیونیستی و بازگشت فلسطینیان به سرزمین پدری خود هستند. این اکثریت معتقد بود صهیونیست‌ها سرکوبگر و ظالم هستند و فلسطینی‌ها حق داشته‌اند عملیات توفان‌ الاقصی را علیه آنها اجرا کنند. خشم رژیم اشغالگر قدس و آمریکا از همان زمان متوجه دانشگاه هاروارد و موسسات وابسته به آن شد. لابی آمریکایی - صهیونیستی آیپک اصل طرح چنین پرسشی در نظرسنجی دانشگاه هاروارد را مصداق یهودستیزی(!) تلقی کرد. فراتر از آن، انتشار نتایج نظرسنجی شوک بی‌سابقه و سختی را به لابی‌های آشکار و پنهان قدرت در جریان سلطه وارد کرد. اکنون بر همگان مسجل شده گذار نسلی در آمریکا نه‌تنها به سود بقای رژیم نامشروع صهیونیستی نبوده، بلکه موجودیت این رژیم را به چالش می‌کشد. اکنون لابی‌های صهیونیست در صدد انتقام‌گیری از دانشجویانی برآمده‌اند که جزئی از مقاومت جهانی بوده و حاضر به عقب‌نشینی در برابر فشارهای مکرر جریان اشغالگری و سلطه نیستند. نکته قابل تامل اینکه در چنین شرایطی، رسانه‌های وابسته به 2 حزب دموکرات و جمهوری‌خواه کمترین سخنی از «نقض فاحش عدالت آموزشی» و «تفتیش عقاید دانشجویان» به میان نمی‌آورند. به صورت همزمان، کشورهای اروپایی مانند آلمان، فرانسه و انگلیس نیز کماکان برخی دانشجویان معترض به جنگ غزه را از سال 2023 میلادی تاکنون در بازداشت نگاه داشته و نهادهای پرادعای دولتی و غیردولتی مدعی حقوق بشر نیز به جای حمایت از این دانشجویان بی‌پناه، به حامیان اصلی برخورد با منتقدان ماهیت و عملکرد صهیونیست‌ها تبدیل شده‌اند. در اینجا نه خبری از تشکیل جلسات فوری در کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد است و نه نشانه‌ای از بیانیه‌های کمیسیون و پارلمان اروپا وجود دارد. چهره واقعی غرب را می‌توان در بطن همین فعل و انفعالات برای افکار عمومی دنیا به تصویر کشید. در هر حال، مقامات آمریکایی، اروپایی و صهیونیست در آینده نزدیک درمی‌یابند از بین بردن کانون‌های برگزاری نظرسنجی‌های آکادمیک و علمی که صهیونیسم‌ستیزی گسترده در میان جوانان آمریکایی و اروپایی را مورد تایید قرار می‌دهند، هرگز به معنای از بین رفتن خیزش قطعی نسل کنونی و نسل‌های بعد و تبدیل آن به نیروی محرک بی‌سابقه‌ای برای نابودی صهیونیسم نیست. این سرنوشت قطعی و غیرقابل تغییر است، حتی اگر همه دانشجویان مخالف صهیونیسم از آمریکا و اروپا اخراج شوند.