بزرگنمايي:

راه ترقی - ایسنا /محققان دانشگاهی مدل هوشمندی را برای شناسایی ریسک عقرب‌زدگی توسعه دادند.
«تعیین ریسک گزیدگی عقرب‌های سمی ایران: پیش‌بینی‌هایی با استفاده از مدلسازی پردازه اکولوژیک و سناریوهای تغییرات اقلیمی» عنوان طرح پژوهشی امید میرشمسی کاخکی، عضو هیات‌علمی دانشگاه فردوسی مشهد است که با حمایت بنیاد ملی علم ایران انجام شده است.
میرشمسی کاخکی درباره این طرح توضیح داد: مدل‌سازی پراکنش گونه‌ها که به عنوان مدل‌سازی زیست‌محیطی یا اکولوژیکی، مدل‌سازی زیستگاه، مدلسازی توزیع بالقوه جغرافیایی نیز شناخته می‌شود؛ طی سال‌های گذشته در تعیین توزیع جغرافیایی بالقوه گونه‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. در این رویکرد از الگوریتم‌های کامپیوتری برای پیش‌بینی توزیع گونه‌ها در فضای جغرافیایی با استفاده از داده‌های محیطی و اقلیمی استفاده می‌شود.
وی ادامه داد: روش‌های مدلسازی پردازه اکولوژیکی در پاسخ به تخریب فزاینده زیستگاه‌ها، افزایش روند انقراض گونه‌های زیستی، اثرات گرمایش کره زمین و تغییرات اقلیمی بر تنوع زیستی یکی از روش‌های رایج است و از آن در بوم‌شناسی تعیین غنای گونه‌ای، تعیین مراکز اندمیسم، تعیین توزیع جغرافیایی بالقوه یک گونه خاص، تعیین مناسب‌ترین مکان‌های زادآوری یک گونه، ردیابی پراکنش گونه‌های مهم پزشکی، تعیین حدود گونه‌ها و تعیین وضعیت حفاظتی گونه‌های در معرض انقراض مورد استفاده قرار گرفته‌اند. 
میرشمسی کاخکی با تأکید بر اینکه از بیش از 1500 گونه عقربی که تاکنون شناخته شده‌اند، 50 گونه آنها برای انسان‌ خطرناک است، یادآور شد: نیش عقرب با علائمی چون واکنش‌های شدید پوستی، درگیری‌های عصبی، تنفسی و قلبی عروقی همراه است.
به نقل از معاونت علمی ریاست‌جمهوری، مجری طرح گفت: گزش جانوران سمی در بسیاری از کشورهای خاورمیانه به‌دلیل شدت، وسعت و گستره وسیعی از اثرات بالینی توجه مقامات بهداشتی را به خود جلب کرده‌ است. بر اساس گزارش‌های موجود، ایران یکی از بالاترین رتبه‌های عقرب گزیدگی در سراسر جهان را داراست. در بین کشورهای خاورمیانه بیش از 60 گونه عقرب که گزش اغلب آنها برای انسان خطرناک است، از ایران گزارش شده‌اند که از این نظر ایران بالاترین میزان تنوع زیستی عقرب‌ها را در منطقه دارد. 
وی اضافه کرد: تخمین‌ها و پیش‌بینی‌های دقیق مربوط به توزیع جغرافیایی گونه‌های عقرب‌ها می‌تواند به وسیله متخصصان سلامت عمومی در جهت تشخیص نواحی با ریسک گزیدگی بالا کمک کند. علاوه بر این، ارزیابی توزیع جغرافیایی آینده گونه‌های عقرب می‌تواند در تشخیص نواحی که در آینده به وسیله این گونه‌ها مورد تهاجم قرار خواهند گرفت، کمک کند.